ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าโช ไท"

'''โช ไท''' ({{ญี่ปุ่น|尚泰|Shō Tai}}; [[พินอิน]]: ''Shang Tai''; 3 สิงหาคม ค.ศ. 1843 – 11 สิงหาคม ค.ศ. 1901) เป็นพระมหากษัตริย์องค์สุดท้ายแห่ง[[อาณาจักรรีวกีว]] (ครองราชย์ 8 มิถุนายน 1848 – 10 ตุลาคม 1872) และเป็นผู้นำ[[แคว้นรีวกีว]] (10 ตุลาคม 1872 – 11 มีนาคม 1879) สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในรัชสมัยของพระองค์คือ อาณาจักรรีวกีวมีการติดต่อค้าขายกับชาติตะวันตกจำนวนมาก โดยมากจะมาจาก[[ทวีปยุโรป]]และ[[สหรัฐ]] และอีกประการหนึ่งคืออาณาจักรรีวกีวถูกยุบเป็นแคว้นรีวกีวในยุคสมัยของพระองค์ ภายหลังได้จัดตั้งเป็น[[จังหวัดโอะกินะวะ]]ในกาลต่อมา<ref name=jinmei>"Shō Tai." ''Okinawa rekishi jinmei jiten'' (沖縄歴史人名事典, "Encyclopedia of People of Okinawan History"). Naha: Okinawa Bunka-sha, 1996. p 42.</ref><ref name=Kerr381>Kerr. p 381.</ref>

ในปี ค.ศ. 1879 พระองค์ถูทรงสละราชบัลลังก์ก่อนถูกย้ายไปประทับใน[[โตเกียว]] กระทั่งทางการญี่ปุ่นได้แต่งตั้งให้อดีตพระมหากษัตริย์พระองค์นี้ขึ้นเป็นขุนนางชั้นโคชะกุ ({{lang|ja|侯爵}}; [[คะโซะกุ]]ชั้นสอง เทียบ[[มาร์ควิส]]ของตะวันตก) ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1885 เพื่อเป็นการชดเชย<ref>Papinot, Jacques. (2003). [http://www.unterstein.net/Toyoashihara-no-Chiaki-Nagaioaki-no-Mitsuho-no-Kuni/NobiliaireJapon.pdf ''Nobiliare du Japon'' – Sho, p. 56 (PDF@60);] ''see also'' Papinot, Jacques Edmond Joseph. (1906). ''Dictionnaire d’histoire et de géographie du Japon.''</ref><ref>Kerr. p 397.</ref>

โช ไทพิราลัยเมื่อวันที่ 11 สิงหาคม ค.ศ. 1901 สิริพระชันษา 58 พรรษา พระบรมศพถูกบรรจุไว้ ณ สุสานหลวง[[ทะมะอุดุง]] สมาชิกพระราชวงศ์ทำการไว้อาลัยตามโบราณราชประเพณีเป็นะระยเป็นระยะเวลาสองปี<ref>Kerr. pp 452-3.</ref>