เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
|
|
{{พุทธศาสนา}}
'''[[พระสงฆ์]]''' หมายถึง หมู่สาวกของ[[พระพุทธเจ้า]] ผู้ซึ่งฟังคำสั่งสอนของ[[พระพุทธเจ้า]]แล้วเลื่อมใส สละเรือนออกบวช ถือวัตร ปฏิบัติ ตาม[[พระธรรมวินัย]]ที่พระบรมศาสดาสั่งสอนและกำหนดไว้
'''[[พระสงฆ์]]''' จัดเป็นหนึ่งในพระ[[รัตนตรัย]] ซึ่งได้แก่ [[พระพุทธเจ้า]] [[พระธรรม (ศาสนาพุทธ)|พระธรรม]] และ[[พระสงฆ์]] โดยพระสงฆ์ในพระรัตนตรัยหมายถึงเฉพาะ[[อริยบุคคล|พระอริยสงฆ์]]<ref>ราชบัณฑิตยสถาน, ''พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน'', ราชบัณฑิตยสถาน, 2548, หน้า 496</ref> คือบุคคลไม่ว่า[[คฤหัสถ์]]หรือ[[นักบวช]] และไม่ว่า[[มนุษย์]]หรือ[[เทวดา]] ที่ปฏิบัติธรรมจนได้บรรลุมรรคผล แต่โดยทั่วไปมักเข้าใจว่าพระสงฆ์คือ[[ภิกษุ]]หรือ[[ภิกษุณี]] คือมนุษย์ที่ได้ฟังคำสั่งสอนแล้วเกิดความเลื่อมใสจนสละเรือนออกบวชตามพระพุทธเจ้า เพราะต้องการจะได้บรรลุธรรมตามพระพุทธเจ้าสั่งสอนไว้ ถือเป็น[[นักบวช]]ในพระพุทธศาสนา พระภิกษุปฏิบัติตามสิกขาบทที่กำหนดไว้จำนวน 227 ข้อ ส่วนพระภิกษุณีรักษาสิกขาบท 311 ข้อ บางครั้งเรียกว่าสงฆ์ ภิกษุรูปแรกในพระศาสนาของ[[พระโคตมพุทธเจ้า]]คือ[[พระอัญญาโกณฑัญญะ]]
== ความหมาย ==
'''สงฆ์''' หรือ สงฆ์สงฺฆ ใน[[ภาษาบาลี]]แปลว่า ''หมู่'' เช่นในคำว่า'''ภิกษุสงฆ์''' แปลว่า ''หมู่ภิกษุ'' ใช้ในความหมายว่า ภิกษุทั้งปวงก็ได้ เช่น''"จีวรนี้เป็นของสงฆ์ ควรจะจัดเป็นพิธีสงฆ์ถวาย"''
'''ภิกษุสงฆ์''' แปลว่า ''หมู่ภิกษุ'' ใช้ในความหมายว่า ภิกษุทั้งปวงก็ได้ เช่น''"จีวรนี้เป็นของสงฆ์ ควรจะจัดเป็นพิธีสงฆ์ถวาย"''
เมื่อใช้ควบกับคำว่า พระ เป็น '''พระสงฆ์''' ซึ่งมีความหมายว่าภิกษุ เช่น ''"นิมนต์ภิกษุสงฆ์มาฉันในงานเมื่อวาน มีพระสงฆ์มาเป็นจำนวนมาก"'' ตาม[[พระวินัย]] ภิกษุตั้งแต่ 4 รูปขึ้นไปจึงเรียกว่าสงฆ์ เช่นในคำว่า '''[[สังฆกรรม]]''' (กรรมที่สงฆ์ คือภิกษุตั้งแต่ 4 รูปขึ้นไปพึงทำรวมกัน)
|
