ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ฌ็อง ซีลแว็ง บายี"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Potapt (คุย | ส่วนร่วม)
Potapt (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 25:
'''ฌ็อง ซีลแว็ง บายี''' ({{lang-fr|Jean Sylvain Bailly}}) เป็น[[นักดาราศาสตร์]], [[นักคณิตศาสตร์]], สมาชิก[[ฟรีเมสัน]]<ref>{{cite book|title=Dictionnaire universel de la Franc-Maçonnerie|first1= Monique|last1= Cara|first2=Jean-Marc|last2= Cara|first3= Marc |last3=Jode|language=French|publisher=Larousse|date= 2011|isbn= 9782035861368}}</ref><ref>{{cite book|url=https://books.google.com/books?id=ImBge5zWOzoC|title=Le Paris des Francs-Maçons |first1= Emmanuel|last1= Pierrat|first2=Laurent|last2= Kupferman|language=French|publisher=Le Cherche Midi|date= 2013|isbn=9782749131429}}</ref> และเป็นผู้นำทางการเมืองในช่วง[[สงครามปฏิวัติฝรั่งเศส]] เขาเป็นนายกเทศมนตรีกรุงปารีสระหว่าง ค.ศ. 1789 ถึง ค.ศ. 1791 และถูกประหารชีวิตด้วย[[กิโยตีน]]ใน[[สมัยแห่งความน่าสะพรึงกลัว]]
 
ฌ็อง ซีลแว็ง บายี เกิดในปารีส เป็นบุตรของฌัก บายี จิตรกรและผู้ดูแลประจำ[[พิพิธภัณฑ์ลูฟวร์|พระราชวังลูฟวร์]] ในขณะที่นีกอลา บายี ปู่ของเขาก็เป็นศิลปินและจิตรกรหลวงเช่นกัน ในขณะที่เขายังเด็ก เขามีความคิดอยากเจริญรอยตามบิดากับปู่ แต่แล้วแต่ก็หลงใหลในวิทยาศาสตร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านดาราศาสตร์ ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก[[นีกอลา หลุยส์ เดอ ลากาย|นีกอลา เดอ ลากาย]] เขาสามารถคำนวณการปรากฏตัวของ[[ดาวหางฮัลเล่ย์แฮลลีย์]]ในปี ค.ศ. 1759 ได้ล่วงหน้า และยังเป็นผู้ผลักดันการสร้างหอดูดาวที่พระราชวังลูฟวร์อีกด้วย
 
ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1789 เขาได้รับการสรรหาเข้าเป็นสมาชิก[[สภาฐานันดร (ประเทศฝรั่งเศส)|สภาฐานันดร]]<ref>Chronicle of the French Revolution, Longman 1989 p.96</ref> และหลังจากนั้นหนึ่งเดือนก็ได้รับเลือกตั้งเป็นประธานสมัชชานิติบัญญัติแห่งชาติ<ref>Chronicle of the French Revolution p.98, Longman 1989 </ref> หลัง[[การทลายคุกบัสตีย์]]ได้ไม่นานเขาก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นนายกเทศมนตรีกรุงปารีสคนแรก ต่อมาในวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 1791 เขาประกาศกฎอัยการศึกในปารีสจากเหตุจลาจลขับไล่[[พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าหลุยส์ที่ 16]] เหตุการณ์บานปลายจนเกิด[[การสังหารหมู่ช็องเดอมาร์ส]]ขึ้น ทำให้ความนิยมของเขาตกต่ำลงมาก เขาได้ตัดสินใจลาออกในวันที่ 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1791 และหลบไปอยู่ที่เมือง[[น็องต์]]