ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พราหโมสมาช"

[[Image:Debendranath Tagore.jpg|right|thumb|225px|เทเพนทรนาฏนทรนาถ ฐากอร์ฐากุร ผู้ก่อตั้งพราหโมสมาช]]

'''พราหโมสมาช''' (Brahmo Samaj; [[ภาษาเบงกาลี]] : ব্রাহ্ম সমাজ ''Bramho Shômaj'') หมายถึงสมาคมเพื่อการบูชาพระเจ้าอย่างแท้จริง เป็นสมาคมของผู้นับถือ[[ศาสนาฮินดู]] จัดตั้งขึ้นที่[[กัลกัตตา]]เมื่อ พ.ศ. 2386 โดย[[เทเพนทรนาฏ ฐากอร์นทรนาถ ฐากุร]] เพื่อป้องกันไม่ให้ชาวฮินดูใน[[เบงกอล]]เปลี่ยนไปนับถือ[[ศาสนาคริสต์]] และนำอุดมการณ์ปฏิรูปศาสนาฮินดูของ[[ราม โมหัน รอย]]มาทำให้เป็นจริง ต่อมา ใน พ.ศ. 2393 ฐากอร์ฐากุรได้สร้างกฏพราหโมธรรมขึ้นเป็นหลักธรรมของศาสนาฮินดูยุคใหม่ ผลงานเด่นของสมาคมนี้คือผลักดันจนมีกฎหมายรับรองการสมรสของหญิงหม้ายและการสมรสต่างวรรณะใน พ.ศ. 2415 รวมทั้งการห้ามมีภรรยาหลายคน

หลักการสำคัญของสมาคมคือเชื่อมั่นในพระเจ้าองค์เดียวที่เรียกว่าพรหม ไม่นับถือเทวรูปหรืออวตารใดๆใด ฐากอร์ๆ ฐากุรเองได้วางหลักความเชื่อของพราหโมสมาชไว้ 15 ข้อ เมื่อ พ.ศ. 2432 ซึ่งส่วนใหญ่เป็นหลักการที่มาจากอุปนิษัทและภควัตคีตา วัตถุประสงค์ขององค์กรนี้ เริ่มแรกนั้นเพื่อฟื้นฟูศาสนาในเบงกอล แต่ต่อมาก็ได้แพร่หลายออกไปนอกแคว้นเบงกอลและมีการแตกแยกไปหลายแนว ใน พ.ศ. 2409 ซึ่งเป็นความเห็นต่างในประเด็นที่ฐากอร์ฐากุรยอมให้มีการสวมสาย[[ยัชโญปวีต]]แต่[[กุศพ จันทรเสน]]ไม่เห็นด้วยจึงแยกออกมาตั้งพราหโมสมาชแห่งอินเดียที่มีความคิดหัวรุนแรงกว่า

Keshab Chandra Sen.png|กุเกศพ จันทรเสนทระ เสน ผู้ก่อตั้งพราหโมสมาชแห่งอินเดียที่มีแนวคิดที่จะรวมแนวคิดของศาสนาคริสต์เข้ากับศาสาฮินดูศาสนาฮินดู