ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การหาอายุจากคาร์บอนกัมมันตรังสี"

'''การหาอายุจากคาร์บอนกัมมันตรังสี'''<ref>ศัพท์บัญญัติ ราชบัณฑิตยสถาน</ref> ({{lang-en|Radiocarbon dating}}, มักเรียกสั้นๆว่า '''การหาอายุคาร์บอน''') เป็นวิธี[[การหาอายุจากธาตุกัมมันตรังสี]]'' (radiometric dating) '' รูปแบบหนึ่งโดยการใช้ปรากฏการณ์ธรรมชาติของ คาร์บอน-14 ({{chem|14|C}}) ซึ่งเป็นธาตุกัมมันตรังสี เพื่อประมาณการอายุของวัสดุคาร์บอน-แบริ่ง ได้ถึงประมาณ 58,000 ถึง 62,000 ปี<ref>{{cite journal |last=Plastino |first=W. |coauthors=Kaihola, L.; Bartolomei, P.; Bella, F. |year=2001 |title=Cosmic Background Reduction In The Radiocarbon Measurement By Scintillation Spectrometry At The Underground Laboratory Of Gran Sasso |journal=Radiocarbon |volume=43 |issue=2A |pages=157–161 |url=https://digitalcommons.library.arizona.edu/objectviewer?o=http%3A%2F%2Fradiocarbon.library.arizona.edu%2Fvolume43%2Fnumber2A%2Fazu_radiocarbon_v43_n2a_157_161_v.pdf}}</ref> แบบหยาบ หรือ ยังไม่สามารถบ่งชี้ได้แน่ชัด การหาอายุคาร์บอนมักนำมาใช้บ่งบอกอายุของคาร์บอนระหว่าง "[[Before Present|ช่วงก่อนปัจจุบัน]](BP)" กับ "ช่วงปัจจุบัน" ตามที่กำหนดไว้คือปี[[คริสตศักราช]] 1950 ซึ่งเป็นอายุที่สามารถบ่งชี้ได้เพื่อเทียบกับวันตาม[[ปฏิทิน]] หนึ่งในสิ่งที่ใช้การคำนวนหาอายุของคาร์บอนมากที่สุดคือ การประมาณการอายุของซาก[[สารประกอบอินทรีย์]]ที่ได้จากการขุดค้นทางโบราณคดี ในขณะที่พืชเปลี่ยน[[คาร์บอนไดออกไซด์]]({{chem|CO|2}}) ในชั้นบรรยากาศ ด้วยการแยกอินทรียวัตถุตามขั้นตอน[[การสังเคราะห์ด้วยแสง]] เป็นการเพิ่มปริมาณของ {{chem|14|C}}ให้ใกล้เคียงกับระดับของ[[ไอโซโทป]]คาร์บอนในชั้นบรรยากาศ เมื่อพืชตายหรือถูกกินโดยสิ่งมีชีวิตอื่น''(ตัวอย่าง โดยมนุษย์หรือสัตว์อื่นๆ)'' การสะสมของส่วนประกอบ {{chem|14|C}}หยุดตัวลง และวัตถุลดลงตาม[[อัตราเลขชี้กำลัง]]เนื่องจากการย่อยสลายธาตุกัมมันตรังสีของ {{chem|14|C}}จากการเปรียบเทียบอัตราส่วนคงเหลือของ {{chem|14|C}}ของวัตถุตัวอย่างเมื่อเปรียบเทียบจาก {{chem|14|C}}ในชั้นบรรยากาศ ช่วยให้สามารถประเมินอายุของวัตถุตัวอย่างได้