ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โพชฌงค์ 7"

'''โพชฌงค์''' หรือ '''โพชฌงค์ ๗7''' คือธรรมที่เป็นองค์แห่งการ[[ตรัสรู้]] หรือองค์ของผู้ตรัสรู้ มีเจ็ดอย่างคือ

*# [[สติ]](สติสัมโพชฌงค์) ความระลึกได้ สำนึกพร้อมอยู่ ใจอยู่กับกิจ จิตอยู่กับเรื่อง

*# [[ธัมมวิจยะ]](ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์) ความเฟ้นธรรม ความสอดส่องสืบค้นธรรม

*# [[วิริยะ]](วิริยสัมโพชฌงค์) ความเพียร

*# [[ปีติ]](ปีติสัมโพชฌงค์) ความอิ่มใจ

*# [[ปัสสัทธิ]](ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์) ความสงบกายใจ

*# [[สมาธิ]](สมาธิสัมโพชฌงค์) ความมีใจตั้งมั่น จิตแน่วในอารมณ์

*# [[อุเบกขา]](อุเบกขาสัมโพชฌงค์) ความมีใจเป็นกลาง เพราะเห็นตามเป็นจริง

โพชฌงค์ ๗7 เป็น[[หลักธรรม]]ส่วนหนึ่งของ [[โพธิปักขิยธรรม]]๓๗ 37 (ธรรมอันเป็นฝักฝ่ายแห่งความตรัสรู้ เกื้อหนุนแก่อริยมรรค อันได้แก่ [[สติปัฏฐาน]]๔4 [[สัมมัปปธาน]]๔4 [[อิทธิบาท]]๔4 [[อินทรีย์]]๕5 [[พละ]]๕5 [[โพชฌงค์]]๗7 และ[[มรรค]]มีองค์๘ 8)

''ดูกรภิกษุทั้งหลาย [[อานาปานสติ]] อันภิกษุเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมมีผลมาก มี[[อานิสงส์]]มาก ภิกษุที่เจริญอานาปานสติแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมบำเพ็ญ[[สติปัฏฐาน]] ๔4 ให้บริบูรณ์ได้ ภิกษุที่เจริญสติปัฏฐาน ๔4 แล้ว ทำให้มากแล้วย่อมบำเพ็ญโพชฌงค์ ๗7 ให้บริบูรณ์ได้ ภิกษุที่เจริญโพชฌงค์ ๗7 แล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมบำเพ็ญ[[วิชชา]]และ[[วิมุตติ]]ให้บริบูรณ์ได้ ฯ''