พรรคชาตินิยมฟาสซิสต์
พรรคชาตินิยมฟาสซิสต์(อิตาลี: Partito Nazionale Fascista, PNF) เป็นพรรคการเมืองของอิตาลี ที่ถูกก่อตั้งโดยเบนิโต มุสโสลินีที่เป็นการแสดงความคิดทางการเมืองของลัทธิฟาสซิสต์ (ก่อนหน้านี้ได้แสดงออกโดยกลุ่มที่เป็นที่รู้จักคือ ฟาสเช่) พรรคนี้ได้มีบทบาทขึ้นปกครองอิตาลีตั้งแต่ปี ค.ศ. 1922 เมื่อกลุ่มฟาสซิสได้เข้ายึดอำนาจด้วยการเดินขบวนสู่โรม จนถึงปี ค.ศ. 1943 เมื่อมุสโสลินีถูกปลดโดยสภาใหญ่แห่งฟาสซิสต์
พรรคชาตินิยมฟาสซิสต์ Partito Nazionale Fascista | |
|---|---|
 | |
| ดูเชและผู้ก่อตั้ง | เบนิโต มุสโสลินี |
| Historical secretaries | See list |
| คำขวัญ | "Credere, Obbedire, Combattere" ("จงเชื่อมั่น, เชื่อฟัง, ต่อสู้") |
| ก่อตั้ง | 9 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921 |
| ถูกยุบ | 27 July 1943 |
| รวมตัวกับ | Italian Fasci of Combat, Italian Nationalist Association |
| ก่อนหน้า | Fascist Revolutionary Party |
| ถัดไป | Republican Fascist Party |
| ที่ทำการ | Palazzo della Farnesina Via della Lungara, 230 Rome, Italy |
| หนังสือพิมพ์ | Il Popolo d'Italia |
| ฝ่ายนักเรียนนักศึกษา | Gruppi Universitari Fascisti |
| ฝ่ายเยาวชน | Gioventù Italiana del Littorio Opera Nazionale Balilla |
| Paramilitary wing | Milizia Volontaria per la Sicurezza Nazionale |
| Trade Union wing | Confederazione Generale del Lavoro Opera Nazionale Dopolavoro |
| สมาชิกภาพ (ปี 1939) | 6,000,000 |
| อุดมการณ์ | ลัทธิฟาสซิสต์อิตาลี |
| จุดยืน | ขวาจัด |
| กลุ่มระดับชาติ | National Blocs (1921) National List (1924) |
| สี | สีดำ |
| เพลง | "โจวีเนซซา" |
| ธงประจำพรรค | |
.svg) | |
| การเมืองItaly รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง | |
พรรคชาตินิยมฟาสซิสต์ก่อนหน้านี้ การก่อตั้งพรรคการเมืองครั้งแรกของมุสโสลินีได้เป็นที่รู้จักกันคือ พรรคปฏิวัติฟาสซิสต์ ซึ่งถูกก่อตั้งในปี ค.ศ. 1915 ตามที่มุสโสลินีได้ตั้งชื่อเอาไว้[1] ภายหลังผลการเลือกตั้งที่แย่ในเดือนพฤศจิกายน ปี ค.ศ. 1919 ในที่สุดพรรคปฏิวัติฟาสซิสต์ได้ถูกเปลี่ยนชื่อมาเป็นพรรคชาตินิยมฟาสซิสต์ในช่วงการประชุมสภาครองเกสฟาสซิสต์ครั้งที่สามในกรุงโรม เมื่อวันที่ 7-10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921[2][3]
พรรคชาตินิยมฟาสซิสต์ได้มีรากฐานมาจากลัทธิชาตินิยมอิตาลีและความปรารถนาที่ฟื้นฟูและขยายดินแดนอิตาลี ซึ่งพวกฟาสซิสต์อิตาลีได้ถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับประเทศชาติที่จะยืนยันความสูงส่งและความแข็งแกร่งและเพื่อหลีกเลี่ยงการเสื่อยโทรม[4] พวกฟาสซิสต์อิตาลีได้กล่าวอ้างว่าอิตาลีสมัยใหม่นั้นเป็นยุคที่สืบทอดต่อจากยุคโรมสมัยโบราณและเป็นมกดกและประวัติศาสตร์เพื่อสนับสนุนในการสร้างจักรวรรดิอิตาลีเพื่อจัดตั้งนโยบายสปาซิโอ วิทาเล("พื้นที่อยู่อาศัย")สำหรับการล่าอาณานิคมโดยผู้ตั้งถิ่นฐานชาวอิตาลีและเพื่อการสร้างในการควบคุมเหนือทะเลเมดิเตอร์เรเนียน[5]
พวกฟาสซิสต์ได้ส่งเสริมระบบเศรษฐกิจแบบบรรษัทนิยม โดยที่นายจ้างและลูกจ้างที่รวมตัวกันได้เชื่อมโยงกันในสมาคมเพื่อเป็นตัวแทนของผู้ผลิตทางเศรษฐกิจของประเทศและทำงานร่วมกับรัฐเพื่อกำหนดนโยบายทางเศรษฐกิจ[6] ระบบเศรษฐกิจนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในชนชั้นโดยผ่านการร่วมมือกันระหว่างชนชั้น[7]
พวกฟาสซิสต์อิตาลีนั้นได้ต่อต้านพวกเสรีนิยม แต่ไม่ได้แสวงหาการฟื้นฟูฝ่ายปฏิการณ์ของโลกก่อนการปฏิวัติฝรั่งเศส ซึ่งได้ถือว่าเป็นความบกพร่อง และไม่สอดคล้องกับทิศทางที่เป็นการคาดการณ์ล่วงหน้าต่อนโยบาย[8] มันเป็นการคัดค้านต่อลัทธิสังคมนิยมของมาร์กซิสต์ เพราะเป็นความขัดแย้งโดยทั่วไปต่อลัทธิชาตินิยม แต่ยังคงต่อต้านฝ่ายปฏิการณ์ของอนุรักษ์นิยมที่พัฒนาขึ้นโดย Joseph de Maistre[9] ได้เชื่อว่าความสำเร็จของลัทธิชาตินิยมอิตาลีจำเป็นต้องเคารพในประเพณีและความรู้สึกที่ชัดเจนของการแบ่งปันในอดีตท่ามกลางหมู่ชาวอิตาลีควบคู่ไปกับความมุ่งมั่นที่จะทำให้อิตาลีทันสมัย[10]
พรรคชาตินิยมฟาสซิสต์พร้อมกับพรรคที่สืบทอดต่อ, พรรครีพับลิกันฟาสซิสต์ ได้ถูกสั่งต้องห้ามไม่ให้มีการสร้างขึ้นมาใหม่โดยเพียงฝ่ายเดียวโดยรัฐธรรมนูญอิตาลี: "มันจะต้องถูกห้ามเพื่อจัดระเบียบใหม่, ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบอย่างใดอย่างหนึ่ง, พรรคฟาสซิสต์ที่ล่มสลายไปแล้ว"
อ้างอิง
แก้- ↑ Benito Mussolini (2006), My Autobiography with The Political and Social Doctrine of Fascism, Mineloa: NY: Dover Publication Inc., p. 227. Note that some authors refer to Mussolini's first political party as "The Revolutionary Fascist Party".
- ↑ Charles F. Delzell, edit., Mediterranean Fascism 1919-1945, New York, NY, Walker and Company, 1971, p. 26
- ↑ Joel Krieger, บ.ก. (2012), The Oxford Companion to Comparative Politics, Oxford University Press, p. 120
- ↑ Aristotle A. Kallis, Fascist ideology: territory and expansionism in Italy and Germany, 1922–1945. London, England, UK; New York City, USA: Routledge, 2000. Pp. 41.
- ↑ Aristotle A. Kallis. Fascist ideology: territory and expansionism in Italy and Germany, 1922–1945. London, England, UK; New York City, USA: Routledge, 2000. Pp. 50.
- ↑ Andrew Vincent. Modern Political Ideologies. Third edition. Malden, Massaschussetts, USA; Oxford, England, UK; West Sussex, England, UK: Blackwell Publishers Ltd., 2010. Pp. 160.
- ↑ John Whittam. Fascist Italy. Manchester, England, UK; New York City, USA: Manchester University Press, 1995. Pp. 160.
- ↑ Eugen Weber. The Western Tradition: From the Renaissance to the present. Heath, 1972. Pp. 791.
- ↑ Stanley G.Payne. A History of Fascism, 1914–45. Madison, Wisconsin, USA: University of Wisconsin Press, 1995. Pp. 214.
- ↑ Claudia Lazzaro, Roger J. Crum. "Forging a Visible Fascist Nation: Strategies for Fusing the Past and Present" by Claudia Lazzaro, Donatello Among The Blackshirts: History And Modernity In The Visual Culture Of Fascist Italy. Ithaca, New York, USA: Cornell University Press, 2005. Pp. 13.