สวัสดีครับ o/
ผมเป็นคนกรุงเทพฯ เรียนจบทางด้านคอมพิวเตอร์มาครับ พอดีนั่ง Search บน Google เล่นๆ แล้วหลุดเข้ามาใน วิกิพีเดียภาษาไทย (หลุดเข้ามาหลายครั้งแล้วละ)
นั่งอ่านบทความต่างๆ อยู่ซักพักใหญ่ สนุกดีครับ รู้สึกว่าอยากมีส่วนร่วมสร้างบทความดีๆ ที่เป็นภาษาไทยเอาไว้ให้คนอื่นๆ อ่านบ้าง
(ภาษาอังกฤษไม่ค่อยแข็งแรงถ้าเป็นบทความภาษาไทยก็พอไหว)
เกมส์คอมพิวเตอร์และชีวิตของผม
แก้
โดยส่วนตัวแล้วชอบเล่นเกมมากครับ เล่นมาตั้งแต่เด็ก เล่นมันทุกวัน จนมีอยู่วันหนึ่งเดินไปเห็นเขาเล่นเกมกันบนเครื่องคอมพิวเตอร์ ก็เลยอยากเรียนคอมพิวเตอร์ (เพราะจะเอาไปเล่นเกม)
เรียนไปเรียนมาก็เริ่มรู้สึกว่าไม่อยากเล่นอย่างเดียวแล้ว อยากเขียนเกมส์บ้าง ในตอนนั้นหนังสือที่เกี่ยวกับการพัฒนาเกมส์ที่เป็นภาษาไทยยังไม่มีเลย Internet ก็ยังไม่มี
จะไปหาหนังสือภาษาอังกฤษมาอ่านก็อ่านไม่ออก บวกกับไม่รู้จะไปหามาจากไหนด้วย (ตอนนั้นเรียนอยู่ ม. 2 เห็นจะได้)
ตอนที่ซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องแรก ที่ร้านเขาลง MS-DOS 5 มาให้ในนั้นมีโปรแกรมอยู่ตัวหนึ่งชื่อว่า QBASIC.EXE มันเอาไว้พัฒนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์ทั่วๆ ไป
ผมก็ลองผิดลองถูกอยู่กับเจ้า QBASIC นี่แหละ ตอนนั้นก็พอจะมีหนังสือเกี่ยวกับ QBASIC อยู่บ้าง (ไปเดินหาอยู่ในร้านดวงกมล มาบุญครองครับ) ก็ช่วยได้เยอะเหมือนกัน
ทุกๆ วันหลังเลิกเรียนก็จะกลับมาเล่นคอมพิวเตอร์ เขียนโปรแกรมบ้าง เล่นเกมบ้าง รู้สึกว่าชีวิตช่างมีความสุขจริงๆ
ต่อมาที่โรงเรียนมีประกาศว่าจะส่งนักเรียนเข้าสอบแข่งขันโอลิมปิกวิชาการระดับประเทศ (มีแข่งทั้งคณิตศาสตร์, เคมี, ชีววิทยา, ฟิสิกส์, คอมพิวเตอร์) เพื่อที่จะคัดเลือกตัวแทนไปแข่งในระดับโลก
ผมเห็นว่าพอจะมีความรู้เขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ได้บ้างก็เลยไปลงสมัครสอบแข่งขันในวิชาคอมพิวเตอร์กับเขาด้วย
ปรากฏว่าสอบติดเข้ารอบ 30 คนในปีแรก และเข้ารอบ 15 คนในปีต่อมา ซึ่งถ้าใครสามารถสอบเข้ามาถึงรอบ 15 คนได้ ก็จะมีโควต้าสามารถเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยได้โดยไม่ต้องสอบเอนทรานซ์
ตอน ม.6 เทอม 2 ผมจึงเที่ยวเล่นอย่างเดียว เรียนเสร็จก็ไปเที่ยวมาบุญครองทันที กลับมาบ้านก็เล่นเกม
เมื่อเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย เวรกรรมก็ตามทันเทอมแรกยากมาก ตอนสอบ Mid-term วิชาฟิสิกส์ 1 ผมส่งกระดาษเปล่า ปกติแล้วผมเป็นคนเรียนกลางๆ ธรรมดาๆ ไม่ได้เก่งอะไร
โชคยังดีว่าได้รู้จักกับเพื่อนกลุ่มหนึ่ง ขยันตั้งใจเรียนกันทุกคน เลยพลอยทำให้ผมขยันไปด้วย เพื่อนกลุ่มนี้นี่แหละที่คอยช่วยเหลือผมจนผมเรียนจบ ขอบคุณมากจริงๆ
นอกจากเพื่อนกลุ่มนี้แล้วผมยังได้รู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง ผมเจอเธอตอนเรียนวิชาลีลาศ แล้วผมก็ได้เป็นแฟนกับเธอ เธอเป็นคนดีมาก น่ารัก กระตืนรือล้น ดูแลและเอาใจใส่ผมทุกอย่าง
มีเธออยู่ด้วยแล้วมีกำลังใจที่จะตื่นมาเรียน ตั้งใจเรียน กินข้าว แล้วก็ทำงานยากๆ ที่อาจารย์มอบให้ ผมขอขอบคุณเธอมากๆ ด้วยเช่นกัน ผมและเพื่อนๆ ของผม และแฟนของผม เรียนจบพร้อมๆ กัน (ยกเว้นเพื่อนคนหนึ่งที่ลาออกไปเรียนที่ต่างประเทศซะก่อน)
