ปีไร้ฤดูร้อน หรือ ปีแห่งความยากเข็ญ (อังกฤษ: Year Without a Summer หรือ Poverty Year หรือ Year There Was No Summer หรือ Eighteen Hundred and Froze to Death[1]) คือปี ค.ศ. 1816 ซึ่งเป็นปีที่อากาศในช่วงฤดูร้อนผิดจากปกติที่มีผลในการทำลายพืชพันธุ์ธัญญาหารของยุโรปเหนือ, ตะวันออกเฉียงเหนือของสหรัฐอเมริกา และ แคนาดา[2][3] นักประวัติศาสตร์ จอห์น ดี. โพสต์เรียกช่วงเวลานี้ว่าเป็น “ช่วงเวลาแห่งวิกฤตการณ์อันยากเข็ญครั้งยิ่งใหญ่ครั้งสุดท้ายในโลกตะวันตก”[4]

อุณหภูมิเฉลี่ยรอบโลกในช่วงหนึ่งพันปีที่ผ่านมา จะสังเกตเห็นอุณหภูมิที่ลดต่ำลงอย่างผิดปกติไม่นานหลังจากปี ค.ศ. 1800
อุณภูมิผิดปกติของหน้าร้อนปี ค.ศ. 1816 เมื่อเทียบกับสภาวะอากาศระหว่างปี ค.ศ. 1971 ถึงปี ค.ศ. 2000

โดยทั่วไปแล้วก็ถือว่าอากาศที่ผิดปกติมีสาเหตุมาจากปัจจัยหลายอย่างที่รวมทั้งระดับการผันแปรของรังสีบนดวงอาทิตย์ที่ต่ำกว่าปกติมาก และฤดูหนาวที่เกิดจากภูเขาไฟระเบิด เหตุการณ์หลังเกิดจากการระเบิดของภูเขาไฟหลายครั้งที่จบลงด้วยการระเบิดของภูเขาไฟตัมโบราในอินโดนีเซียในปี ค.ศ. 1815 ซึ่งเป็นการระเบิดของภูเขาไฟครั้งที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่ทราบในรอบ 1,600 ปี

อ้างอิง

แก้
  1. Weather Doctor's Weather People and History: Eighteen Hundred and Froze To Death, The Year There Was No Summer
  2. "Saint John New Brunswick Time Date". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-01-09. สืบค้นเมื่อ 2010-03-12.
  3. The Quebec Chapter of the Canada Country Study Climate Impacts and Adaptation executive summary เก็บถาวร 2006-06-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  4. Evans, Robert Blast from the Past เก็บถาวร 2012-09-14 ที่ archive.today, Smithsonian Magazine. July 2002

ดูเพิ่ม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้