นัมบังงาชิ
นัมบังงาชิ (ญี่ปุ่น: 南蛮菓子; โรมาจิ: nanbangashi) เป็นคำในภาษาญี่ปุ่นที่ใช้เรียกขนมที่มีที่มาจากชาวตะวันตก (ส่วนใหญ่คือชาวโปรตุเกสหรือฮอลันดา) ในช่วงยุคอาซูจิ–โมโมยามะ และปัจจุบันถูกจัดอยู่ในประเภทหนึ่งของวางาชิ
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/94/%E3%82%AB%E3%83%AB%E3%83%A1%E7%84%BC%E3%81%8D_Pcs34560_IMG8048.jpg/220px-%E3%82%AB%E3%83%AB%E3%83%A1%E7%84%BC%E3%81%8D_Pcs34560_IMG8048.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/86/Marub%C5%8Dro.jpg/220px-Marub%C5%8Dro.jpg)
ชื่อ
แก้คำว่า นัมบัง นั้นเป็นศัพท์มาจากภาษาจีน เขียนเป็นอักษรจีนว่า 南蛮 อ่านตามภาษาจีนกลางว่า หนานหมาน เดิมทีในความคิดของชาวจีนนั้น 南蛮 เป็นคำที่บ่งบอกถึงกลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ทางตอนใต้จากบริเวณที่ราบลุ่มตอนกลางของจีน เป็นคำที่ใช้เรียกเชิงเหยียดหยาม แต่ที่ญี่ปุ่นใช้คำนี้เรียกชายตะวันตก ในปัจจุบันแทบไม่มีความหมายในเชิงเหยียดหยามแล้ว และคำว่า 南蛮 ก็ถูกนำมาใช้เรียกของบางอย่างที่มีที่มาจากโลกตะวันตก จึงเป็นที่มาของคำว่านัมบังงาชิ
"นัมบังงาชิ" กับ "โยงาชิ"
แก้ในภาษาญี่ปุ่นยังมีอีกคำที่ใช้เรียกขนมที่มาจากชาวตะวันตก คือ โยงาชิ (洋菓子) แต่ข้อแตกต่างคือโยงาชิใช้เรียกขนมฝรั่งในฐานะที่เป็นคำตรงข้ามกับวางาชิซึ่งหมายถึงขนมญี่ปุ่น ส่วนนัมบังงาชิจะหมายถึงขนมที่มีที่มาจากชาวตะวันตกตั้งแต่ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 16 และปัจจุบันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของวางาชิไปแล้ว[1]
อ้างอิง
แก้- ↑ 山本候充編 『百菓辞典』 180頁。