ตีโบที่ 1 เคานต์แห่งบลัว
บทความนี้ต้องการการจัดหน้า จัดหมวดหมู่ ใส่ลิงก์ภายใน หรือเก็บกวาดเนื้อหา ให้มีคุณภาพดีขึ้น คุณสามารถปรับปรุงแก้ไขบทความนี้ได้ และนำป้ายออก พิจารณาใช้ป้ายข้อความอื่นเพื่อชี้ชัดข้อบกพร่อง |
ตีโบที่ 1 (ฝรั่งเศส: Thibaud Ier) หรือ จอมหลอกลวง (le Tricheur) เป็นเคานต์ที่ 1 แห่งบลัว, ชาทร์ และชาโตเดิง เช่นเดียวกับเคานต์แห่งตูร์
ประวัติ แก้
ตีโบที่ 1 เป็นบุตรชายของตีโบ เลอ วีเยอ แห่งบลัว[1] ที่เป็นไวเคานต์แห่งตูร์ในปี ค.ศ. 908[2] ภรรยาของตีโบ เลอ วีเยอ มารดาของตีโบที่ 1 คือ รีช็องด์ เดอ บูร์ฌ เหลนของรอร์กงที่ 1 เคานต์แห่งแมน[1] ตีโบที่ 1 ในตอนแรกเป็นข้าราชบริพารของอูกมหาราช ดยุคแห่งฝรั่งเศส[3] ราว ค.ศ. 945 พระเจ้าหลุยส์ที่ 4 ถูกชาวเหนือจับกุมตัวและส่งตัวให้อูกมหาราชที่ยกให้ตีโบเป็นคนดูแล[3] หลังอยู่ในการดูแลของตีโบอยู่ราวหนึ่งปี พระเจ้าหลุยส์เจรจาต่อรองอิสรภาพโดยเสนอนครล็องให้อูกซึ่งอูกยกต่อให้ตีโบ[4] ตีโบเป็นเคานต์แห่งตูร์ในปี ค.ศ. 942, เป็นเคานต์แห่งบลัว และในปี ค.ศ. 960 เป็นเคานต์แห่งชาโตเดิงและชาทร์[5]
น้องสาวของตีโบแต่งงานกับอาแล็งที่ 2 แห่งน็องต์ ดยุคแห่งเบรอตาญ ทำให้ตีโบมีอิทธิพลในแรน[6] ทว่าการเสียชีวิตของอาแล็งที่ 2 ก่อให้เกิดสุญญากาศในเบรอตาญและทำให้อ่อนแอต่อการรุกรานจากทั้งชาวนอร์มันและชาวอ็องฌูแว็งส์[7] ตีโบจับมือกับฟูลก์ที่ 2 แห่งอ็องฌูที่ให้สิทธิ์เขาควบคุมโซมูร์ ป้อมยุทธศาสตร์ที่ตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำลัวร์กับแม่น้ำตูเอ คอยคุ้มกันชายแดนของอ็องฌู[7] และยังให้ควบคุมอารามแซ็ง-ฟลอร็องนอกกำแพงของโซมูร์[7] ส่วนฟูลก์ที่เพิ่งเป็นม่ายก็ได้แต่งงานกับน้องสาวของตีโบ ภรรยาม่ายของอาแล็งแห่งน็องต์[7]
ใน ค.ศ. 960 ตีโบอยู่ฝั่งตรงข้ามกับริชาร์ดที่ 1 แห่งนอร์ม็องดีและเริ่มต้นการทำสงครามอันยาวนานกับชาวนอร์มัน ใน ค.ศ. 961 ตีโบโจมตีอีฟโรซ์[8] ชาวนอร์มันตอบโต้ด้วยการโจมตีดุนัวส์ ในปี ค.ศ. 962 ตีโบทำการโจมตีรูอ็องแต่ล้มเหลว ชาวนอร์มันเผาชาทร์เป็นการตอบโต้ ตีโบยึดการควบคุมป้อมปราการแซ็งแตญ็องในลัวเรแชร์ในเวียร์ซงกับอ็องกียงในแบรี ช่วงที่อูก กาแปยังเยาว์วัย ตีโบสร้างความแข็งแกร่งให้กับชาทร์กับชาโตเดิง ในตอนที่เสียชีวิต ตีโบได้สร้างอำนาจอันกว้างใหญ่ไพศาลแถบแม่น้ำลัวร์ ครองความเป็นใหญ่ในฝรั่งเศสตอนกลาง
ราว ค.ศ. 943/44[9] ตีโบแต่งงานกับลีเยการ์ดแห่งแวร์ม็องดัว ภรรยาม่ายของวิลเลียมที่ 1 แห่งนอร์ม็องดี[10] บุตรสาวของแอร์แบร์ที่ 2 เคานต์แห่งแวร์ม็องดัวกับฮิลเดอบร็องด์แห่งฝรั่งเศส พระธิดาของพระเจ้ารอแบร์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส[11] พระเชษฐาร่วมบิดาของฮิลเดอบร็องด์คืออูกมหาราช ดยุคแห่งฝรั่งเศส[12]
ครอบครัว แก้
ลีเยการ์ด ภรรยาของตีโบ มีบุตรธิดากับเขา ดังนี้
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 K.S.B. Keats-Rohan, 'Two Studies in North French Prosopography', Journal of Medieval History, Vol. 20 (1994), p. 10
- ↑ The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumièges, Orderic Vitalis, and Robert of Torigni, Ed. & Trans. Elisabeth M.V. Van Houts (Clarendon Press, Oxford, 1992), pp. 56-7 n. 1
- ↑ 3.0 3.1 The Annals of Flodoard of Reims; 919-966, Ed. & Trans. Steven Fanning & Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), pp. 41-2
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims; 919-966, Ed. & Trans. Steven Fanning & Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 44
- ↑ Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe,Trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993), p. 264
- ↑ Bernard S. Bachrach, Fulk Nerra the Neo-Roman Consul, 987-1040 (University of California Press, 1993), p. 7
- ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 Bernard S. Bachrach, Fulk Nerra the Neo-Roman Consul, 987-1040 (University of California Press, 1993), p. 8
- ↑ Potts 1997, p. 65.
- ↑ 9.0 9.1 9.2 9.3 Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany, J. A. Stargardt, 1984), Tafel 46
- ↑ The Normans in Europe, Ed. & Trans. Elisabeth van Houts (Manchester University Press, UK, 2000), p. 183
- ↑ Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany, J. A. Stargardt, 1984), Tafel 49
- ↑ Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany, J. A. Stargardt, 1984), Tafel 10
- ↑ Bradbury 2007, p. 56.
- ↑ Potts 1997, pp. 65–66.
ข้อมูล แก้
- Bradbury, Jim (2007). The Capetians: The History of a Dynasty. Hambledon Continuum.
- Potts, Cassandra (1997). Monastic Revival and Regional Identity in Early Normandy. The Boydell Press.