ฌูแซ รามุช-ออร์ตา
ฌูแซ มานูแอล รามุช-ออร์ตา (โปรตุเกส: José Manuel Ramos-Horta) เป็นประธานาธิบดีติมอร์-เลสเตคนที่ 4 และคนที่ 7 และผู้แทนต่างประเทศของกลุ่มต่อต้านจากติมอร์-เลสเต (ติมอร์ตะวันออก) ในช่วงที่อินโดนีเซียยึดครองระหว่าง พ.ศ. 2518–2542 ขณะที่อินโดนีเซียยึดครองอยู่นั้น เขาอยู่ที่ออสเตรเลียและนำเรื่องนี้เข้าสู่สหประชาชาติ และพยายามวิ่งเต้นต่อนานาชาติเพื่อไม่ให้เรื่องนี้เงียบไป ทำให้เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพร่วมกับหัวหน้าบาทหลวงการ์ลุช ฟีลีปึ ชีเมนึช เบลู ใน พ.ศ. 2539
รามุช-ออร์ตาเกิดที่เมืองดิลีเมื่อ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2492 โดยเป็นลูกผสมระหว่างชาวโปรตุเกสกับชาวติมอร์ เขาได้เข้าร่วมกับสมาคมสังคมประชาธิปไตยชาวติมอร์ ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นเฟรตีลิน เมื่อการลงประชามติเสร็จสิ้นลง เขากลับสู่ดิลีในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2542 และได้เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศหลังจากติมอร์-เลสเตได้รับเอกราชใน พ.ศ. 2545
อ้างอิงแก้ไข
- ไมเคิล ลีเฟอร์. พจนานุกรมการเมืองสมัยใหม่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กทม. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 2548 หน้า 673
แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข
| คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: ฌูแซ รามุช-ออร์ตา |