ซุน เปิน (จีน: 孫賁) ชื่อรอง ป๋อหยาง (伯陽) เป็นลูกพี่ลูกน้องของพระเจ้าซุนกวน ขุนศึกที่มีชีวิตอยู่ในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก และต่อมาได้กลายเป็นจักรพรรดิผู้ก่อตั้งง่อก๊กในยุคสามก๊ก เขาเป็นบุตรชายคนโตของซุนเชียง พี่ชายคนโตของพระราชบิดาของพระเจ้าซุนกวนคือพระเจ้าซุนเกี๋ยน เขารับใช้ซุนเกี๋ยนผู้เป็นอาครั้งแรกในการทัพปราบตั๋งโต๊ะ หลังซุนเกี๋ยนเสียชีวิต เขานำกองทัพไปรับใช้อ้วนสุด หากว่าเขาเข้าร่วมกับซุนเซ็ก (บุตรชายคนโตและผู้สืบทอดของซุนเกี๋ยน) หลังจากนั้นไม่นาน เขาเสียชีวิตจากการเจ็บป่วยภายหลังจากยุทธการที่ผาแดง โดยซุนหลิม (孫鄰) สืบทอดต่อจากเขา

ซุน เปิน
孫賁
ขุนพลพิชิตคนเถื่อน
(征虜將軍)
(ภายใต้ซุนกวน)
ดำรงตำแหน่ง
ค.ศ. 208 (208) – ค.ศ. ? (?)
กษัตริย์พระเจ้าเหี้ยนเต้
เจ้าเมืองอิเจี๋ยง (豫章太守)
(ภายใต้ซุนกวน)
ดำรงตำแหน่ง
ค.ศ. 199 (199) – ค.ศ. 210 (210)
กษัตริย์พระเจ้าเหี้ยนเต้
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิดไม่ทราบ[1]
อำเภอฟู่หยาง หางโจว มณฑลเจ้อเจียง
เสียชีวิตค.ศ. 210[2]
บุตร
บุพการี
  • ซุนเชียง (บิดา)
ความสัมพันธ์ดูพงศาวลีง่อก๊ก
อาชีพขุนศึก
ชื่อรองป๋อหยาง (伯陽)
บรรดาศักดิ์โตวถิงโหว
(都亭侯)

อ้างอิง

แก้
  1. เนื่องจากซุน เปินแก่กว่าซุนเซ็ก ปีเกิดของเขาจึงควรอยู่ก่อน ค.ศ. 175
  2. ชีวประวัติของซุน เปินในซันกั๋วจื้อระบุว่า ตอนเสียชีวิต เขาดำรงตำแหน่ง Administrator of Yuzhang for 11 years when he died.
  3. ชีวประวัติของซุน เปินในซันกั๋วจื้อระบุว่า ตอนที่ซุนหลิมขึ้นดำรงตำแหน่งเจ้าเมืองอิเจี๋ยงต่อจากพ่อ เขามีอายุ 9 ขวบ (ตามการนับอายุแบบเอเชียตะวันออก) ชีวประวัตินี้ยังระบุว่าซุนหลิมเสียชีวิตในปีที่ 12 ของศักราช Chi'wu ในรัชสมัยซุนกวน