ซุน เปิน

ซุน เปิน (จีน: 孫賁) ชื่อรอง ป๋อหยาง (伯陽) เป็นลูกพี่ลูกน้องของพระเจ้าซุนกวน ขุนศึกที่มีชีวิตอยู่ในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก และต่อมาได้กลายเป็นจักรพรรดิผู้ก่อตั้งง่อก๊กในยุคสามก๊ก เขาเป็นบุตรชายคนโตของ ซุนเชียง พี่ชายคนโตของพระราชบิดาของพระเจ้าซุนกวนคือพระเจ้าซุนเกี๋ยน เขารับใช้ซุนเกี๋ยนผู้เป็นอาครั้งแรกใน การทัพปราบตั๋งโต๊ะ. หลังจากการเสียชีวิตของซุนเกี๋ยน, เขานำกองทัพไปรับใช้ อ้วนสุด. หากว่าเขาเข้าร่วมกับ ซุนเซ็ก (บุตรชายคนโตและผู้สืบทอดของซุนเกี๋ยน) หลังจากนั้นไม่นาน. เขาเสียชีวิตจากการเจ็บป่วยภายหลังจาก ยุทธการที่ผาแดง. เขาถูกสืบทอดโดยบุตรชายของเขา ซุนหลิม (孫鄰).

ซุน เปิน 孫賁
เกิด	พ.ศ. 715
ถึงแก่กรรม	พ.ศ. 751
บิดา	ซุนเชียง
บุตรสาว	ภรรยาของ โจเจียง
ชื่อรอง	ป๋อหยาง (伯陽)