ซาโดะ
เมืองซาโดะ (ญี่ปุ่น: 佐渡市; โรมาจิ: Sado-shi) หรือ เกาะซาโดะ เป็นเมืองในจังหวัดนีงาตะ ประเทศญี่ปุ่น ตั้งอยู่บนเกาะนอกชายฝั่งทางตะวันตกของจังหวัด ในอดีตเกาะแห่งนี้มีสถานะเป็นจังหวัดชื่อว่า จังหวัดไอกาวะ ก่อนที่ในปี 1876 จะถูกยุบรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดนีงาตะ เทศบาลเมืองนี้มีอาณาเขตครอบคลุมทั่วทั้งเกาะ เกาะซาโดะถือเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับ 6 ของญี่ปุ่นรองจาก 4 เกาะหลักและเกาะโอกินาวะ บนเกาะแห่งนี้มีการค้นพบเครื่องปั้นดินเผาในยุคโจมง และตามพงศาวดาร นิฮนโชกิ ระบุว่าชาวมิชิฮาเซะมายังเกาะนี้ใน ค.ศ. 544
ซาโดะ 佐渡 | |
|---|---|
 ธง | |
 ที่ตั้งของซาโดะ ใน จังหวัดนีงาตะ | |
  ซาโดะ | |
| พิกัด: 38°1′N 138°22′E / 38.017°N 138.367°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 38°1′N 138°22′E / 38.017°N 138.367°E | |
| ประเทศ | ญี่ปุ่น |
| ภูมิภาค | ชูบุ |
| จังหวัด | จังหวัดนีงาตะ |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 855.26 ตร.กม. (330.22 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (พ.ค. 2017) | |
| • ทั้งหมด | 55,474 คน |
| • ความหนาแน่น | 64.8 คน/ตร.กม. (168 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+9 (เวลามาตรฐานญี่ปุ่น) |
| ที่อยู่ | 232 Chigusa, Sado-shi, Niigata-ken |
| เว็บไซต์ | www |
ประวัติแก้ไข
ในศตวรรษที่ 8 เมื่อการเมืองการปกครองบนเกาะหลักเริ่มเป็นระเบียบและเรียบร้อย เกาะที่ไม่สามารถเข้าถึงได้จึงถูกใช้เป็นดินแดนสำหรับการเนรเทศ การถูกเนรเทศมายังเกาะซาโดะเป็นโทษที่ร้ายแรงมากรองจากโทษประหารชีวิต บุคคลแรก ๆ ที่ถูกเนรเทศมายังเกาะนี้คือ โฮซูมิ โนะ อาโซมิ โอยุ (ญี่ปุ่น: 穂積朝臣老; โรมาจิ: Hozumi no Asomi Oyu) ซึ่งต้องโทษจากการวิพากษ์วิจารณ์องค์จักรพรรดิ นอกจากนี้ อดีตจักรพรรดิจุนโตกุยังทรงถูกเนรเทศมายังเกาะนี้หลังพ่ายแพ้ในสงครามโจกีวในปีค.ศ. 1221 อดีตจักรพรรดิประทับอยู่บนเกาะนี้ได้ 20 ปีจึงเสด็จสวรรคต
เศรษฐกิจของเกาะซาโดะบูมขึ้นอย่างมากในยุคเอโดะจากการค้นพบแร่ทองคำในปีค.ศ. 1601 ทองคำจากเกาะซาโดะถือเป็นแหล่งรายได้สำคัญของรัฐบาลเอโดะ การขาดแคลนแรงงานเหมืองในศตวรรษที่ 18 ทำให้เกิดคลื่นการอพยพครั้งที่สองมายังเกาะแห่งนี้ และการอพยพครั้งนี้เป็นไปโดยความสมัครใจหาใช่การลงโทษเช่นในอดีต คนที่อพยพมายังเกาะนี้ส่วนใหญ่เป็นคนไร้บ้าน รัฐบาลเอโดะคาดหวังว่าการอพยพครั้งนี้จะเกิดประโยชน์ถึงสามทาง คือทั้งแก้ปัญหาขาดแคลนแรงงานเหมือง แก้ปัญหาคนไร้บ้าน และทำรายได้ให้รัฐบาลมากขึ้น เหมืองซาโดะสามารถผลิตทองคำได้สูงสุดถึงปีละ 400 กิโลกรัม และผลิตเงินในปริมาณพอ ๆ กัน เหมืองซาโดะยุติกิจการในปี ค.ศ. 1989
ภูมิอากาศแก้ไข
| ข้อมูลภูมิอากาศของหมู่บ้านไอกาวะ เมืองซาโดะ จังหวัดนีงาตะ | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 5.4 (41.7) |
5.2 (41.4) |
8.4 (47.1) |
14.4 (57.9) |
19.0 (66.2) |
22.5 (72.5) |
26.4 (79.5) |
28.8 (83.8) |
24.8 (76.6) |
19.4 (66.9) |
13.9 (57) |
8.8 (47.8) |
16.42 (61.55) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 2.9 (37.2) |
2.7 (36.9) |
5.2 (41.4) |
10.5 (50.9) |
15.0 (59) |
18.9 (66) |
23.2 (73.8) |
25.1 (77.2) |
21.1 (70) |
15.6 (60.1) |
10.6 (51.1) |
6.0 (42.8) |
13.07 (55.52) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 0.2 (32.4) |
-0.1 (31.8) |
1.8 (35.2) |
6.5 (43.7) |
11.0 (51.8) |
15.5 (59.9) |
20.2 (68.4) |
21.9 (71.4) |
17.8 (64) |
12.0 (53.6) |
7.1 (44.8) |
3.1 (37.6) |
9.75 (49.55) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 137.5 (5.413) |
101.8 (4.008) |
89.8 (3.535) |
102.1 (4.02) |
99.2 (3.906) |
125.3 (4.933) |
161.3 (6.35) |
137.4 (5.409) |
160.7 (6.327) |
127.0 (5) |
158.8 (6.252) |
162.3 (6.39) |
1,563.2 (61.543) |
| ปริมาณหิมะ ซม (นิ้ว) | 50 (19.7) |
42 (16.5) |
11 (4.3) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
0 (0) |
1 (0.4) |
18 (7.1) |
122 (48) |
| ความชื้นร้อยละ | 71 | 70 | 67 | 69 | 74 | 81 | 83 | 80 | 76 | 71 | 70 | 71 | 73.6 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 50.2 | 74.5 | 140.8 | 180.0 | 208.5 | 173.5 | 173.0 | 215.3 | 152.8 | 152.7 | 91.1 | 52.9 | 1,665.3 |
| แหล่งที่มา: NOAA (1961-1990)[1] | |||||||||||||
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ "Aikawa Climate Normals 1961-1990". National Oceanic and Atmospheric Administration. สืบค้นเมื่อ December 30, 2012.
แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Sado, Niigata
ซาโดะ คู่มือการท่องเที่ยวจากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)- Sado City official website (ญี่ปุ่น)
- Sado Tourism Association English language site
- Sado Island's English language site
