เมืองซาโดะ (ญี่ปุ่น: 佐渡市โรมาจิSado-shi) หรือ เกาะซาโดะ เป็นเมืองในจังหวัดนีงาตะ ประเทศญี่ปุ่น ตั้งอยู่บนเกาะนอกชายฝั่งทางตะวันตกของจังหวัด ในอดีตเกาะแห่งนี้มีสถานะเป็นจังหวัดชื่อว่า จังหวัดไอกาวะ ก่อนที่ในปี 1876 จะถูกยุบรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดนีงาตะ เทศบาลเมืองนี้มีอาณาเขตครอบคลุมทั่วทั้งเกาะ เกาะซาโดะถือเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับ 6 ของญี่ปุ่นรองจาก 4 เกาะหลักและเกาะโอกินาวะ บนเกาะแห่งนี้มีการค้นพบเครื่องปั้นดินเผาในยุคโจมง และตามพงศาวดาร นิฮนโชกิ ระบุว่าชาวมิชิฮาเซะมายังเกาะนี้ใน ค.ศ. 544

ซาโดะ

佐渡
ธงของซาโดะ
ธง
ที่ตั้งของซาโดะ ใน จังหวัดนีงาตะ
ที่ตั้งของซาโดะ ใน จังหวัดนีงาตะ
ซาโดะตั้งอยู่ในประเทศญี่ปุ่น
ซาโดะ
ซาโดะ
 
พิกัด: 38°1′N 138°22′E / 38.017°N 138.367°E / 38.017; 138.367พิกัดภูมิศาสตร์: 38°1′N 138°22′E / 38.017°N 138.367°E / 38.017; 138.367
ประเทศญี่ปุ่น
ภูมิภาคชูบุ
จังหวัดจังหวัดนีงาตะ
พื้นที่
 • ทั้งหมด855.26 ตร.กม. (330.22 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (พ.ค. 2017)
 • ทั้งหมด55,474 คน
 • ความหนาแน่น64.8 คน/ตร.กม. (168 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลาUTC+9 (เวลามาตรฐานญี่ปุ่น)
ที่อยู่232 Chigusa, Sado-shi, Niigata-ken
เว็บไซต์www.city.sado.niigata.jp

ประวัติแก้ไข

ในศตวรรษที่ 8 เมื่อการเมืองการปกครองบนเกาะหลักเริ่มเป็นระเบียบและเรียบร้อย เกาะที่ไม่สามารถเข้าถึงได้จึงถูกใช้เป็นดินแดนสำหรับการเนรเทศ การถูกเนรเทศมายังเกาะซาโดะเป็นโทษที่ร้ายแรงมากรองจากโทษประหารชีวิต บุคคลแรก ๆ ที่ถูกเนรเทศมายังเกาะนี้คือ โฮซูมิ โนะ อาโซมิ โอยุ (ญี่ปุ่น: 穂積朝臣老โรมาจิHozumi no Asomi Oyu) ซึ่งต้องโทษจากการวิพากษ์วิจารณ์องค์จักรพรรดิ นอกจากนี้ อดีตจักรพรรดิจุนโตกุยังทรงถูกเนรเทศมายังเกาะนี้หลังพ่ายแพ้ในสงครามโจกีวในปีค.ศ. 1221 อดีตจักรพรรดิประทับอยู่บนเกาะนี้ได้ 20 ปีจึงเสด็จสวรรคต

เศรษฐกิจของเกาะซาโดะบูมขึ้นอย่างมากในยุคเอโดะจากการค้นพบแร่ทองคำในปีค.ศ. 1601 ทองคำจากเกาะซาโดะถือเป็นแหล่งรายได้สำคัญของรัฐบาลเอโดะ การขาดแคลนแรงงานเหมืองในศตวรรษที่ 18 ทำให้เกิดคลื่นการอพยพครั้งที่สองมายังเกาะแห่งนี้ และการอพยพครั้งนี้เป็นไปโดยความสมัครใจหาใช่การลงโทษเช่นในอดีต คนที่อพยพมายังเกาะนี้ส่วนใหญ่เป็นคนไร้บ้าน รัฐบาลเอโดะคาดหวังว่าการอพยพครั้งนี้จะเกิดประโยชน์ถึงสามทาง คือทั้งแก้ปัญหาขาดแคลนแรงงานเหมือง แก้ปัญหาคนไร้บ้าน และทำรายได้ให้รัฐบาลมากขึ้น เหมืองซาโดะสามารถผลิตทองคำได้สูงสุดถึงปีละ 400 กิโลกรัม และผลิตเงินในปริมาณพอ ๆ กัน เหมืองซาโดะยุติกิจการในปี ค.ศ. 1989

ภูมิอากาศแก้ไข

ข้อมูลภูมิอากาศของหมู่บ้านไอกาวะ เมืองซาโดะ จังหวัดนีงาตะ
เดือน ม.ค. ก.พ. มี.ค. เม.ย. พ.ค. มิ.ย. ก.ค. ส.ค. ก.ย. ต.ค. พ.ย. ธ.ค. ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) 5.4
(41.7)
5.2
(41.4)
8.4
(47.1)
14.4
(57.9)
19.0
(66.2)
22.5
(72.5)
26.4
(79.5)
28.8
(83.8)
24.8
(76.6)
19.4
(66.9)
13.9
(57)
8.8
(47.8)
16.42
(61.55)
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) 2.9
(37.2)
2.7
(36.9)
5.2
(41.4)
10.5
(50.9)
15.0
(59)
18.9
(66)
23.2
(73.8)
25.1
(77.2)
21.1
(70)
15.6
(60.1)
10.6
(51.1)
6.0
(42.8)
13.07
(55.52)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) 0.2
(32.4)
-0.1
(31.8)
1.8
(35.2)
6.5
(43.7)
11.0
(51.8)
15.5
(59.9)
20.2
(68.4)
21.9
(71.4)
17.8
(64)
12.0
(53.6)
7.1
(44.8)
3.1
(37.6)
9.75
(49.55)
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) 137.5
(5.413)
101.8
(4.008)
89.8
(3.535)
102.1
(4.02)
99.2
(3.906)
125.3
(4.933)
161.3
(6.35)
137.4
(5.409)
160.7
(6.327)
127.0
(5)
158.8
(6.252)
162.3
(6.39)
1,563.2
(61.543)
ปริมาณหิมะ ซม (นิ้ว) 50
(19.7)
42
(16.5)
11
(4.3)
0
(0)
0
(0)
0
(0)
0
(0)
0
(0)
0
(0)
0
(0)
1
(0.4)
18
(7.1)
122
(48)
ความชื้นร้อยละ 71 70 67 69 74 81 83 80 76 71 70 71 73.6
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด 50.2 74.5 140.8 180.0 208.5 173.5 173.0 215.3 152.8 152.7 91.1 52.9 1,665.3
แหล่งที่มา: NOAA (1961-1990)[1]

อ้างอิงแก้ไข

  1. "Aikawa Climate Normals 1961-1990". National Oceanic and Atmospheric Administration. สืบค้นเมื่อ December 30, 2012.

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข