จักรพรรดิชาห์ชะฮัน

ชาฮาบุดดีน มุฮัมมัด คุรรัม ชาห์ชะฮันที่ 1 (อูรดู: شاه ‌جہاں, Persian: شاه جهان, ฮินดี: शाहजहां ศาหชหำ, ราชสมภพ 5 มกราคม ค.ศ. 1592 - สวรรคต 22 มกราคม ค.ศ. 1666) พระราชโอรสในจักรพรรดิชะฮันคีร์ กับพระนางโชธพาอี (เจ้าหญิงมนมาตีแห่งโชธปุระ)[1] ทรงครองบัลลังก์ต่อจากพระราชบิดาในปี ค.ศ. 1627 โดยการสังหารพี่น้องจำนวนมาก[2] พระองค์ถือเป็นพระมหากษัตริย์ที่เข้มงวดในเรื่องพระศาสนามาก แม้ว่าพระองค์จะมีพระมารดาเป็นชาวฮินดูก็ตาม[2] พระองค์ทรงบังคับชาวโปรตุเกสจำนวนมากให้มานับถือศาสนาอิสลาม[2] พระองค์มีพระมเหสีองค์หนึ่งพระนามว่า มุมตาซ มหัล หลังจากการสิ้นพระชนม์ของนาง พระองค์ก็ได้สร้างอนุสรณ์แห่งความรัก ทัชมาฮาลขึ้นมา[2] จนในปี พ.ศ. 2202 พระองค์ก็ถูกพระโอรสคือ ออรังเซพ คุมพระองค์จำในป้อมอัครารวม 31 ปี และดำรงพระชนม์ในฐานะนักโทษของพระโอรสอีก 7 ปี[2] จนเสด็จสวรรคตในเดือนมกราคม พ.ศ. 2209 สิริพระชนมายุได้ 74 พรรษา

จักรพรรดิชาห์ชะฮัน
จักรพรรดิเเห่งจักรวรรดิโมกุล
รัชสมัย8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1627 - 2 สิงหาคม ค.ศ. 1658
ราชาภิเษก25 มกราคม ค.ศ. 1628, เมืองอัครา
รัชกาลก่อนหน้าจักรพรรดิชะฮันคีร์
รัชกาลถัดไปจักรพรรดิออรังเซพ
พระราชสมภพ5 มกราคม ค.ศ. 1592
เมืองละฮอร์
สวรรคต22 มกราคม ค.ศ. 1666
เมืองอัครา
พระอัครมเหสีอัคบาราบาดี มหัล
กันดาฮารี มหัล
มุมตาซ มหัล
พระราชบุตรชะฮานารา เบกุม ซาฮิบ
ดารา ศีโกห์
ชาห์ศูชา
โรศันนารา เบกุม
จักรพรรดิออรังเซพ
มูรัด บากศ์
เกาฮารา เบกุม
ชาฮาบุดดีน มุฮัมมัด คุรรัม ชาห์ชะฮันที่ 1
ราชวงศ์ตีมูร์
พระราชบิดาจักรพรรดิชะฮันคีร์
พระราชมารดาโชธพาอี


อ้างอิง

แก้
  1. Shah Jahan. Britannica Concise.
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 ดาวสยาม วชิรปัญโญ, พระมหา. ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาในอินเดีย. กรุงเทพฯ:เม็ดทรายพริ้นติ้ง, ครั้งที่ 2, 2550. หน้า 231

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้


ก่อนหน้า จักรพรรดิชาห์ชะฮัน ถัดไป
สมเด็จพระจักรพรรดิชะฮันคีร์    
จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโมกุล
(8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1627 - 2 สิงหาคม ค.ศ. 1658)
  สมเด็จพระจักรพรรดิออรังเซพ