จอช เทย์เลอร์
นักมวยชาวสกอตแลนด์
จอช เจมส์ วิลเลียม เทย์เลอร์ (อังกฤษ: Josh James William Taylor) เป็นนักมวยสากลชาวสกอตแลนด์คนแรกที่สามารถครองแชมป์โลกได้ 4 สถาบัน (IBF, WBA (ซูเปอร์แชมป์),เดอะริง,WBC และ WBO ตามลำดับ) ในรุ่นจูเนียร์เวลเตอร์เวท[2]
| จอช เทย์เลอร์ | |
|---|---|
.jpg) | |
| ชื่อจริง | จอช เจมส์ วิลเลียม เทย์เลอร์ |
| ฉายา | The Tartan Tornado |
| รุ่น | ไลท์เวท ซูเปอร์ไลท์เวท เวลเตอร์เวท |
| ส่วนสูง | 178 เซนติเมตร |
| เกิด | 2 มกราคม พ.ศ. 2534 เอดินบะระ สหราชอาณาจักร |
| ชกทั้งหมด | 19 (มวยสากลอาชีพ) 29 (มวยสากลสมัครเล่น) |
| ชนะ | 19 (มวยสากลอาชีพ) 19 (มวยสากลสมัครเล่น) |
| ชนะน็อก | 13 (มวยสากลอาชีพ) 0 (มวยสากลสมัครเล่น) |
| แพ้ | 0 (มวยสากลอาชีพ) 19 (มวยสากลสมัครเล่น) |
| เสมอ | 0 (มวยสากลอาชีพ) 0 (มวยสากลสมัครเล่น) |
| ผู้ได้รับเหรียญรางวัล | ||
| รายการเหรียญรางวัล | ||
ตัวแทนของ  สกอตแลนด์
| ||
|---|---|---|
| มวยสากล ชาย | ||
| กีฬาเครือจักรภพ[1] | ||
 |
เดลี 2010 | ไลท์เวท |
| กีฬาเยาวชนเครือจักรภพ[1] | ||
|
ปูเณ่ 2008 | ไลท์เวท |
ประวัติ แก้
เกิดวันที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2534 ที่เอดินบะระ มีภูมิลำเนาอยู่ที่เพรสตันแพนส์[3] เอดินบะระ[1] มีชื่อเสียงจากการชกมวยสากลสมัครเล่น ภายหลังผ่านการคัดเลือกของยุโรปในแทรบซอน ประเทศตุรกี ทางเอซีบีโลชเอนด์ ได้ช่วยให้เขาผ่านการคัดเลือกเข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2012 ที่จัดขึ้น ณ กรุงลอนดอน[4] เทย์เลอร์จึงเป็นนักมวยสากลชาวสกอตแลนด์รุ่นไลท์เวทคนแรก ที่ผ่านการคัดเลือกเข้าร่วมแข่งขันโอลิมปิก นับตั้งแต่ ริชาร์ด แมคแทกการ์ท ที่ได้ทำไว้ ผู้ซึ่งได้เหรียญทองจากการแข่งขันที่เมลเบิร์น ใน ค.ศ. 1956 และได้เหรียญทองแดงจากการแข่งขันที่กรุงโรม ในการแข่งขันถัดมา[5]
มวยสากลสมัครเล่น แก้
เทย์เลอร์ประสบความสำเร็จในการแข่งขันหลายรายการ และมีผลงานที่รู้จักกันมากสุดคือ การได้รับเหรียญเงินในการแข่งขันกีฬาเครือจักรภพ 2010 ณ เมืองเดลี ที่ซึ่งเขาเป็นฝ่ายแพ้ต่อ โธมัส สตอล์กเกอร์ ในรอบไฟนอล ด้วยคะแนน 11-3[6]
มวยสากลอาชีพ แก้
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
เกียรติประวัติ แก้
- มวยสากลสมัครเล่น
- เหรียญเงิน กีฬาเยาวชนเครือจักรภพ 2008 รุ่นไลท์เวท
- เหรียญเงิน กีฬาเครือจักรภพ 2012 รุ่นไลท์เวท
- เหรียญทอง กีฬาเครือจักรภพ 2014 รุ่นไลท์เวลเตอร์เวท[7]
มวยสากลอาชีพ
- แชมป์เครือจักรภพรุ่นซูเปอร์ไลท์เวท
- ชิง , 21 ตุลาคม 2559 ชนะทีเคโอ เดฟ ไรอัน (
สหราชอาณาจักร) ยก 5 ที่ มีโดว์แบงก์ สเตเดียม, เอดินบะระ, สหราชอาณาจักร - ป้องกันครั้งที่ 1 , 24 มีนาคม 2560 ชนะทีเคโอ วอร์เรน โจเบิร์ต (
แอฟริกาใต้) ที่ สนามกีฬามีโดว์แบงก์, เอดินบะระ, สหราชอาณาจักร - ป้องกันครั้งที่ 2 และเป็นการชิงแชมป์ WBC Silver รุ่นเดียวกัน , 8 กรกฎาคม 2560 ชนะทีเคโอ โอฮารา เดวีส์ ( สหราชอาณาจักร) ยก 7 ที่ เบรเฮดอารีนา, กลาสโกว์, สหราชอาณาจักร (ต่อมาเทย์เลอร์สละตำแหน่งแชมป์เครือจักรภพ)
- ชิง , 21 ตุลาคม 2559 ชนะทีเคโอ เดฟ ไรอัน (
- แชมป์ WBC Silver รุ่นซูเปอร์ไลท์เวท
- ป้องกันครั้งที่ 1 , 11 พฤศจิกายน 2560 ชนะน็อก มิเกล บัซเกซ (
เม็กซิโก) ยก 9 ที่ รอยัล ไฮแลนด์ เซนเตอร์, เอดินบะระ, สหราชอาณาจักร - ป้องกันครั้งที่ 2 , 3 มีนาคม 2561 ชนะทีเคโอ วิสตัน กัมโปส (
นิการากัว) ยก 3 ที่ เอสเอสอี ไฮโดร, กลาสโกว์, สหราชอาณาจักร - ป้องกันครั้งที่ 3 , 23 มิถุนายน 2561 ชนะคะแนน วิกโตร์ โพสโกล (
ยูเครน) ที่ เอสเอสอี ไฮโดร, กลาสโกว์, สหราชอาณาจักร - ป้องกันครั้งที่ 4 , 3 พฤศจิกายน 2561 ชนะทีเคโอ ไรอัน มาร์ติน (
สหรัฐ) ยก 7 ที่ เอสเอสอี ไฮโดร, กลาสโกว์, สหราชอาณาจักร
- ป้องกันครั้งที่ 1 , 11 พฤศจิกายน 2560 ชนะน็อก มิเกล บัซเกซ (
- แชมป์โลก IBF รุ่นจูเนียร์เวลเตอร์เวท
- ชิง , 18 พฤษภาคม 2562 ชนะคะแนน อีวัน บารันชิก (
เบลารุส) ที่ เอสเอสอี ไฮโดร, กลาสโกว์, สหราชอาณาจักร - ป้องกันครั้งที่ 1 และชิงแชมป์โลก WBA (ซูเปอร์แชมป์) และเดอะริง กับชิงแชมป์ WBC Diamond (ที่ว่าง) ในรุ่นเดียวกัน , 26 ตุลาคม 2562 ชนะคะแนน รีจิส โปรเกรอิส ( สหรัฐ) ที่ เดอะโอทูอารีนา, ลอนดอน, สหราชอาณาจักร (ต่อมาเทย์เลอร์สละตำแหน่งแชมป์ WBC Diamond)
- ป้องกันครั้งที่ 2 , 26 กันยายน 2563 ชนะน็อก ดาวเหนือ เรือไวกิ้ง (
ไทย) ยก 1 ที่ ยอร์กฮอล, ลอนดอน, สหราชอาณาจักร[8] - ป้องกันครั้งที่ 3 และชิงแชมป์โลก WBC กับ WBO ในรุ่นเดียวกัน, 22 พฤษภาคม 2564 ชนะคะแนน โฮเซ รามิเรซ ( สหรัฐ) ที่ เวอร์จินโฮเทลลาสเวกัส, แพราไดส์, สหรัฐ
- ป้องกันครั้งที่ 4 , 26 กุมภาพันธ์ 2565 ชนะคะแนน แจ็ก แคทเทอร์รอล ( สหราชอาณาจักร) ที่ โอวีโอไฮโดร, กลาสโกว์, สหราชอาณาจักร
- ถูกปลดแชมป์โลก WBA (ซูเปอร์แชมป์), 14 พฤษภาคม 2565[9]
- สละแชมป์โลก WBC , 1 กรกฎาคม 2565[10]
- สละแชมป์โลก IBF, 28 สิงหาคม 2565[11]
- ชิง , 18 พฤษภาคม 2562 ชนะคะแนน อีวัน บารันชิก (
ดูเพิ่ม แก้
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 1.2 "Josh Taylor". gbboxing.org.uk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-08-01. สืบค้นเมื่อ 2 June 2012.
- ↑ Ben Baby (22 May 2021). "Josh Taylor-Jose Ramirez: A new undisputed champion and a shocking upset on the undercard". ESPN. สืบค้นเมื่อ 23 May 2021.
- ↑ "Confident Josh Taylor dreams of Olympic glory". BBC. 19 April 2012. สืบค้นเมื่อ 2 June 2012.
- ↑ "Josh Taylor books his place at London 2012". gbboxing.org.uk. 18 April 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-05-22. สืบค้นเมื่อ 2 June 2012.
- ↑ "Scotland's Josh Taylor secures London 2012 boxing spot in qualifiers". The Guardian. 18 April 2012. สืบค้นเมื่อ 2 June 2012.
- ↑ "England's Thomas Stalker kicks off gold rush for home nations' boxing stars". Daily Mail. 13 October 2010. สืบค้นเมื่อ 2 June 2012.
- ↑ Dirs, Ben (17 September 2020). "Glasgow 2014: Northern Ireland win first golds as Scots also shine". BBC Sport. BBC. สืบค้นเมื่อ 17 September 2020.
- ↑ wbaboxing.com
- ↑ Milano, Jesús (14 May 2022). "WBA Super Lightweight title is now vacant". WBA. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 May 2022. สืบค้นเมื่อ 15 May 2022.
- ↑ "Josh Taylor vacates WBC super-lightweight title - Sky Sports". 1 July 2022. สืบค้นเมื่อ 27 July 2022.
{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ Mike Coppinger (28 August 2022). "Unbeaten Josh Taylor vacates IBF junior welterweight title, waits on rematch against Jack Catterall". สืบค้นเมื่อ 28 August 2022.
{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)