กินซะ

ย่านในเขตชูโอ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น

กินซะ (ญี่ปุ่น: 銀座โรมาจิGinza) หรือที่คนไทยนิยมเรียกว่า "กินซ่า" เป็นย่านในขตชูโอ กรุงโตเกียว เหนือย่านชิมบาชิ ใต้ย่านยาเอซุกับเคียวบาชิ ทางตะวันตกของย่านสึกิจิ และทางตะวันออกของย่านยูรากูโจกับอูชิไซไวโจ มีชื่อเสียงเพราะมากด้วยร้านรวงหรูหรา ทั้งยังถือกันว่าเป็นย่านการค้าราคาแพงมากที่สุดแห่งหนึ่งในโลก

กินซะ

銀座
มุมมองย่านกินซะมองจากโตเกียวทาวเวอร์
มุมมองย่านกินซะมองจากโตเกียวทาวเวอร์
กินซะตั้งอยู่ในเขตพิเศษของโตเกียว
กินซะ
กินซะ
ที่ตั้งในพื้นที่เขตพิเศษของโตเกียว
พิกัด: 35°40′16.4″N 139°45′54.0″E / 35.671222°N 139.765000°E / 35.671222; 139.765000
ประเทศธงของประเทศญี่ปุ่น ญี่ปุ่น
จังหวัดโตเกียว มหานครโตเกียว
เขตพิเศษ เขตชูโอ
พื้นที่เคียวบาชิ
พื้นที่
 • ทั้งหมด0.87 ตร.กม. (0.34 ตร.ไมล์)
ความสูง4.4 เมตร (14.4 ฟุต)
ประชากร
 (1 กันยายน ค.ศ.2019)[1]
 • ทั้งหมด3,608 คน
 • ความหนาแน่น4,100 คน/ตร.กม. (11,000 คน/ตร.ไมล์)
รหัสไปรษณีย์104-0061[2]
รหัสพื้นที่03[3]
ทะเบียนพาหนะ品川 (ชินางาวะ)
※ข้อมูลพิกัดและระดับความสูงที่บริเวณสี่แยกกินซะยนโจเมะ

กินซะนั้นเดิมเป็นหนองบึง ต่อมาได้รับการถมในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 16 ครั้น ค.ศ. 1612 ตรงกับยุคเอโดะ มีการตั้งโรงกษาปณ์ขึ้น ณ ที่นั้นเรียกชื่อว่ากินซะ ที่ดินจึงได้ชื่อตามโรงกษาปณ์ไปด้วย[4]

พอ ค.ศ. 1872 เกิดเพลิงไหม้อาคารบ้านเรือนบริเวณนั้นเกือบสิ้น[4] เมื่อเพลิงสงบ รัฐบาลเมจิจึงกำหนดให้ใช้ย่านกินซะเป็น "ตัวอย่างการพัฒนาให้ทันสมัย" โดยเตรียมสร้างอาคารด้วยอิฐกันไฟ พร้อมด้วยถนนหนทางกว้างขวางเชื่อมกับสถานีรถไฟชิมบาชิ เขตสัมปทานต่างชาติในย่านสึกิจิ ตลอดจนสำนักราชการบ้านเมืองหลายแห่ง ทอมัส วอเตอส์ (Thomas Waters) สถาปนิกชาวไอริช รับหน้าที่วางแผนปรับปรุงที่ดินดังกล่าว[4] ส่วนทบวงโยธาธิการ กระทรวงการคลัง รับหน้าที่ก่อสร้าง ครั้นปีถัดมา จึงได้เห็นเส้นทางสำหรับเดินทอดน่องท่องเที่ยวอย่างตะวันตกเริ่มตั้งแต่ปลายสะพานชิมบะชิไปจนสุดสะพานเคียวชาบิด้านตะวันตกเฉียงใต้ของเขตชูโอ

อย่างไรก็ดี อาคารฝรั่งหลายแห่งบัดนี้ได้สูญสิ้นลงหมดแล้ว เหลือไม่กี่แห่งซึ่งมีอายุมากและคงรักษาไว้อยู่ ในจำนวนนี้รวมถึง ร้านวาโก (和光) ซึ่งมีหอนาฬิกาที่ปัจจุบันกลายเป็นสัญลักษณ์ของย่านกินซะ ร้านค้าและหอนาฬิกาดังกล่าวเป็นผลงานของคินตาโร ฮัตโตริ (服部 金太郎) ผู้ก่อตั้งบริษัทนาฬิกาเซโกะ (ไซโก้)

ส่วนความเป็นไปในสมัยหลังของกินซะนั้นเกี่ยวเนื่องกับห้างร้านอย่างฝรั่งเสียมาก เนื่องจากกินซะได้กลายเป็นจุดหมายปลายทางอันได้รับความนิยมมากในวันหยุดสุดสัปดาห์ซึ่งมีการปิดการจราจรบนเส้นทางหลักตั้งแต่เหนือจรดใต้เพื่อประโยชน์ในการท่องเที่ยวมาตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1960 ตามคำสั่งของเรียวกิจิ มิโนเบะ (美濃部 亮吉) ผู้ว่าราชการกรุงโตเกียวในสมัยนั้น

ร้านวาโกกับหอนาฬิกาที่กินซะ

อ้างอิง

แก้
  1. "町丁目別世帯数男女別人口". 中央区. 2019-09-03. สืบค้นเมื่อ 2019-09-23.
  2. "郵便番号". 日本郵便. สืบค้นเมื่อ 2019-08-30.
  3. "市外局番の一覧". 総務省. สืบค้นเมื่อ 2017-12-31.
  4. 4.0 4.1 4.2 Dk eyewitness travel guide japan. [S.l.]: Dk Publishing. pp. 66–67. ISBN 9780756694739.