การบุกครองคูเวต
การบุกครองคูเวต หรือที่รู้จักกันในนาม สงครามอิรัก–คูเวต เป็นความขัดแย้งระหว่างรัฐบาลพรรคบะอัธของประเทศอิรักกับเอมิเรตแห่งคูเวต อิรักสามารถยึดคูเวตได้อย่างง่ายดายและปกครองคูเวตอยู่ 7 เดือน จนกระทั่งสหรัฐอเมริกาภายใต้ประธานาธิบดีจอร์จ เอช. ดับเบิลยู. บุช ส่งกำลังทหารเข้าแทรกแทรงบานปลายเป็นสงครามอ่าวเปอร์เซีย
การบุกครองคูเวต | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ส่วนหนึ่งของ สงครามอ่าว | |||||||
แผนที่คูเวต | |||||||
| |||||||
คู่สงคราม | |||||||
อิรัก | คูเวต | ||||||
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
ซัดดัม ฮุสเซน | จาเบอร์ อัล-อาหมัด อัล-ซาบาห์ | ||||||
กำลัง | |||||||
ทหาร 88,000 นาย[2][3][4] | ทหาร 20,000 นาย[5] | ||||||
ความสูญเสีย | |||||||
39 อากาศยาน (est.). 295 ผู้ตาย 361 ผู้บาดเจ็บ ≈120 รถถังและรถหุ้มเกราะ[6] 4 เรืออัปปาง |
57 อากาศยาน[7] 4,200 ตายในหน้าที่[8] 12,000 เชลย ≈200 รถถังถูกทำลาย/ยึด 850+ รถหุ้มเกราะถูกทำลาย/ยึด[9][10][11][12] 17 เรือรบอัปปาง 6 เรือรบถูกยึด[13][14][15] |
ในปี 1990 อิรักได้กล่าวหาคูเวตว่า คูเวตได้ขโมยน้ำมันของอิรักโดยการขุดเจาะน้ำมันแบบเฉียงเข้ามาใต้ดินแดนอิรัก ในขณะที่แหล่งข่าวในอิรักบางแห่งกล่าวอ้างว่า แผนโจมตีคูเวตถูกตัดสินใจโดยประธานาธิบดี ซัดดัม ฮุสเซน เพียงเดือนสองเดือนก่อนหน้าเท่านั้น[16] บางความเห็นก็ว่าการโจมตีครั้งนี้ เหตุผลส่วนหนึ่งมาจากการที่รัฐบาลอิรักเป็นหนี้คูเวตอยู่กว่า 14 พันล้านดอลลาร์สหรัฐจากการกู้มาใช้จ่ายในช่วงสงครามอิรัก-อิหร่าน และหลังสงครามครั้งนั้น คูเวตก็ได้ผลิตน้ำมันออกสู่ตลาดจำนวนมหาศาลส่งผลให้ราคาน้ำมันตกต่ำ ทำให้อิรักไม่มีรายได้มากพอจะมาชำระหนี้ก้อนนี้[8]
การบุกครองคูเวตเริ่มขึ้นในเวลาตีสองของวันที่ 2 สิงหาคม ค.ศ. 1990 เนื่องจากกำลังทหารที่มากกว่าประกอบกับมีอาวุธยุทโธปกรณ์ทันสมัยจากการสนับสนุนของชาติตะวันตกในช่วงสงครามอิรัก-อิหร่าน ทำให้อิรักใช้เวลาเพียงสองวันในการบุกครองคูเวต กำลังทหารส่วนใหญ่ของคูเวตก็ต้องล่าถอยไปยังซาอุดีอาระเบียและบาห์เรนซึ่งเป็นประเทศเพื่อนบ้าน คูเวตถูกผนวกดินแดนเข้ากับอิรัก โดยซัดดัม ฮุสเซน ได้ออกมาประกาศไม่กี่วันให้หลังว่าคูเวตเป็นจังหวัดที่ 19 ของอิรัก ซัดดัม ฮุสเซนได้แต่งตั้งให้ อัลลาอา ฮุสเซน อาลี เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐบาลหุ่นเชิดในคูเวต และตั้ง อาลี ฮัสซัน อัลมาจิด เป็นผู้ว่าการคูเวตโดยพฤตินัย
พระราชวงศ์คูเวตที่อยู่ระหว่างลี้ภัยก็ออกมาเรียกร้องให้นานาชาติกดดันให้อิรักออกไปจากคูเวต คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติได้มีมติจำนวน 12 เรื่อง ให้ทหารอิรักถอนกำลังออกจากคูเวตในทันทีและโดยไม่มีเงื่อนไข แต่ก็ไม่ได้รับการตอบสนอง[17] ในระหว่างการบุกครองนั้น ชาวคูเวตกว่าสี่แสนคนและชาวต่างชาติในคูเวตกว่าหลายพันคนต้องหนีออกนอกประเทศ ตลอดช่วงเวลาเจ็ดเดือนที่อิรักปกครองคูเวต รัฐบาลซัดดัม ฮุสเซนได้แย่งชิงความมั่งคั่งของคูเวตไปมหาศาล นอกจากนี้ยังมีรายงานการละเมิดสิทธิมนุษยชนด้วย[18]
มหาอำนาจของโลกต่างประณามการบุกครองครั้งนี้อย่างร้ายแรง แม้กระทั่งประเทศที่มีความใกล้ชิดกับอิรักอย่างฝรั่งเศสและอินเดียก็ออกมาเรียกร้องให้อิรักถอนกำลังจากคูเวตในทันที บางประเทศอย่างสหภาพโซเวียตและจีนได้งดจำหน่ายยุทธภัณฑ์แก่อิรัก นาโตได้มีการประชุมประเด็นนี้ในปลายปี 1990 โดยสหรัฐอเมริกาได้นำแถลงยื่นเส้นตายต่อรัฐบาลอิรัก ให้อิรักถอนกำลังจากคูเวตภายใน 15 มกราคม ค.ศ. 1991 แต่การเจรจาไม่เป็นผล ฉะนั้นกองกำลังสัมพันธมิตรที่นำโดยสหรัฐอเมริกาได้เริ่มโจมตีอิรักอย่างหนักหน่วง และเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามอ่าวเปอร์เซีย
อ้างอิง
แก้- ↑ Presenters: Dan and Peter Snow (2007). "1997 Gulf War". Twentieth Century Battlefields. ฤดูกาล 1. ตอน 6. BBC. BBC Two.
- ↑ "Al Moquatel". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-14. สืบค้นเมื่อ 2016-07-08.
- ↑ "1990: Iraq invades Kuwait". BBC On This Day. BBC. 2 August 1990. สืบค้นเมื่อ 20 April 2010.
- ↑ Johns, Dave (24 January 2006). "1990 The Invasion of Kuwait". Frontline/World. PBS. สืบค้นเมื่อ 20 April 2010.
- ↑ "Kuwait Organization and Mission of the Forces". Country Studies. Library of Congress. January 1993. สืบค้นเมื่อ 20 April 2010.
- ↑ "سير العمليات العسكرية للغزو العراقي للكويت", Al Moqatel
- ↑ House of Lords Judgments – Kuwait Airways Corporation v Iraqi Airways Company and Others on 16 May2002, [2002] UKHL 19
- ↑ 8.0 8.1 Cooper, Tom; Sadik, Ahmad (16 September 2003). "Iraqi Invasion of Kuwait; 1990". Air Combat Information Group Journal. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-06. สืบค้นเมื่อ 31 December 2015.
- ↑ John Pike. "Iraqi Ground Forces Equipment". สืบค้นเมื่อ 19 December 2014.
- ↑ Jane's Armour and Artillery 2003–2004
- ↑ Armies of the Gulf War, Gordon L. Rottman, 1993, p.48,49
- ↑ Tanki v operacii "Shok i trepet", Aleksei Brusilov, Leonid Karyakin, Tankomaster 2003–08(Russian: Танки в операции «Шок и трепет», Алексей Брусилов, Леонид Карякин, Танкомастер 2003–08)
- ↑ سير العمليات العسكرية للغزو العراقي للكويت, Al Moqatel
- ↑ "IRAQ: NAVAL THREAT TO US FORCES". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-25. สืบค้นเมื่อ 19 December 2014.
- ↑ المبحث الرابع, إعادة بناء القوات المسلحة لكل من دول مجلس التعاون الخليجي، بعد الحرب, Al Moquatel
- ↑ Gause, F. Gregory, III (2005). "The International Politics of the Gulf". ใน Louise Fawcett (บ.ก.). International Relations of the Middle East. Oxford: The University Press. pp. 263–274. ISBN 0-19-926963-7.
- ↑ Iraq. GlobalSecurity.org.
- ↑ State of Kuwait. Atlapedia.com. Retrieved on 2011-06-12.