กล้องโทรทรรศน์แบบชมิท–กัสแกร็ง

กล้องโทรทรรศน์แบบชมิท–กัสแกร็ง (Schmidt–Cassegrain telescope) เป็นกล้องโทรทรรศน์แบบผสมชนิดหนึ่งที่ดัดแปลงมาจากกล้องโทรทรรศน์แบบกัสแกร็งแบบดั้งเดิมที่เป็นกล้องโทรทรรศน์สะท้อนแสง โดยนำหลักการของกล้องโทรทรรศน์แบบชมิทมาใช้ร่วมด้วย

เส้นทางเดินของแสงภายในกล้องโทรทรรศน์แบบชมิท–กัสแกร็ง

ตัวอย่างรูปร่างภายนอก

การคิดค้น

ในปี 1940 เจมส์ กิลเบิร์ต เบเกอร์ได้ตีพิมพ์วิทยานิพนธ์เรื่อง "กลุ่มกล้องถ่ายรูปเรียบง่ายขอบเขตภาพกว้างที่มีสมรรถภาพเทียบเท่ากล้องโทรทรรศน์แบบชมิท" ที่หอดูดาวมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด นี่เป็นจุดเริ่มต้นของกล้องโทรทรรศน์ประเภทนี้

กล้องโทรทรรศน์ขนาดใหญ่สุดในโลกที่เป็นชนิดนี้คือกล้องโทรทรรศน์เจมส์ เกรกอรี ที่สกอตแลนด์

โครงสร้าง

ลักษณะเด่นของกล้องโทรทรรศน์แบบนี้คือ ทั้งกระจกเงาปฐมภูมิและกระจกเงานทุติยภูมิก็มีจุดศูนย์กลางอยู่ที่จุดศูนย์กลางแผ่นปรับแก้ จึงไม่มีความคลาดทางทัศนศาสตร์ต่าง ๆ ทั้งความคลาดแบบโคมา ความคลาดเอียง และ ความผิดรูป แต่เนื่องจากค่าสูงสุดของความเว้าของแผ่นปรับแก้เป็นประมาณห้าเท่าของกล้องโทรทรรศน์แบบชมิทจึงไม่สามารถทำให้สว่างสว่างมากได้ อีกทั้งยังมีความคลาดสีมาก