กลุ่มอาการฮอร์เนอร์

กลุ่มอาการฮอร์เนอร์ (อังกฤษ: Horner's syndrome) หรือ อัมพฤกษ์ออคูโลซิมพาเธทิก (oculosympathetic paresis)[1] เป็นกลุ่มอาการที่เกิดจากกลุ่มของเส้นประสาทซิมพาเธทิกทรังค์ได้รับความเสียหาย อาการแสดงจะเกิดขึ้นที่ด้านเดียวกัน (ipsilateral) กับที่เกิดการบาดเจ็บบนซิมพาเธทิกทรังค์ อาการแสดงประกอบด้วยไมออซิส (รูม่านตาหด), โทซิสบางส่วน (หนังตาอ่อนแรงและห้อย), แอนไฮโดรซิสอย่างสังเกตได้ (เหงื่อออกลดลง) และเอนอฟธัลมอส (ลูกตาหดเข้าด้านใน)[2]

กลุ่มอาการฮอร์เนอร์
ชื่ออื่นกลุ่มอาการเบอร์นาร์ด-ฮอร์เนอร์ (BH), oculosympathetic palsy
ฮอร์เนอร์ซินโดรมทางด้านซ้ายของใบหน้า
สาขาวิชาประสาทวิทยา

เส้นประสาทต่าง ๆ ของซิมพาเธทิกทรังค์นั้นออกมาจากไขสันหลังส่วนอก และวิ่งไปตามคอและใบหน้า เส้นประสาทต่าง ๆ เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของระบบประสาทซิมพาเธทิก ส่วนหนึ่งของระบบประสาทออโทนอมิก เมื่ออาการเป็นที่สังเกตได้แล้ว อาจจำเป็นต้องมีการถ่ายภาพทางการแพทย์และตรวจสอบการตอบสนองต่อตาที่ตกเพื่อวินิจฉัยจุดที่เกิดการบาดเจ็บในระบบประสาทต่อไป[3]

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

  1. "Horner syndrome: MedlinePlus Medical Encyclopedia". medlineplus.gov (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-05-06.
  2. Reference, Genetics Home. "Horner syndrome". Genetics Home Reference (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-05-06.
  3. Ropper AH, Brown RH (2005). "14: disorders of ocular movement and pupillary function". ใน Ropper AH, Brown RH (บ.ก.). Adams and Victor's Principles of Neurology (8th ed.). New York: McGraw-Hill Professional. pp. 222–45. doi:10.1036/0071469710 (inactive 2021-01-11). ISBN 0-07-141620-X.{{cite book}}: CS1 maint: DOI inactive as of มกราคม 2021 (ลิงก์)

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

การจำแนกโรค
ทรัพยากรภายนอก

แม่แบบ:Autonomic diseases