หลักทรัพย์

หลักทรัพย์ (อังกฤษ: security) คือ สินทรัพย์ทางการเงินที่ซื้อขายได้ มีความหมายทั่วไป คือเป็นรูปแบบต่าง ๆ ของเครื่องมือทางการเงิน แต่ในทางกฎหมายแล้วมีขอบเขตอำนาจตามกฎหมายที่ต่างกันไป ในบางประเทศ ใช้เป็นความหมายที่ใช้กันเป็นสำนวนพูดในชีวิตประจำวัน ที่หมายถึงเครื่องมือทางการเงิน แม้ทางกฎหมายและข้อบังคับทางสังคมอาจจะไม่ได้กว้างขนาดนั้น ในบางแห่งมีความหมายเฉพาะเจาะจงว่าเป็นหุ้นและเครื่องมือตราสารหนี้ ในบางแห่งได้รวมสิ่งที่ใกล้เคียงกับหุ้นและตราสารหนี้ไปด้วย อย่าง ใบสําคัญแสดงสิทธิในหุ้น (equity warrant)

ในสหรัฐ หลักทรัพย์ คือสินทรัพย์ทางการเงินที่ซื้อขายได้ทุกชนิด^[1] หลักทรัพย์มีหมวดหมู่กว้าง ๆ คือ

ตราสารหนี้ (เช่น ธนบัตร, ตราสารหนี้ และหุ้นกู้)
หุ้น (เช่น หุ้นสามัญ)
อนุพันธ์ (เช่น สัญญาซื้อหรือขายเงินตราต่างประเทศล่วงหน้า , สัญญาซื้อขายในอนาคต, ตราสารสิทธิ และสัญญาแลกเปลี่ยน)

สำหรับประเทศไทย จากพระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ พ.ศ. 2535 ระบุไว้ดังนี้ คือ ตั๋วเงินคลัง พันธบัตร ตั๋วเงิน หุ้น หุ้นกู้ หน่วยลงทุน (อันได้แก่ ตราสารหรือหลักฐานแสดงสิทธิในทรัพย์สิน) ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหุ้น ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหุ้นกู้ ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหน่วยลงทุน และตราสารอื่นใดที่คณะกรรมการ ก.ล.ต. กำหนด^[2]

อ้างอิง

↑ The United States Securities Exchange Act of 1934 defines a security as: "Any note, stock, treasury stock, bond, debenture, certificate of interest or participation in any profit-sharing agreement or in any oil, gas, or other mineral royalty or lease, any collateral trust certificate, preorganization certificate or subscription, transferable share, investment contract, voting-trust certificate, certificate of deposit, for a security, any put, call, straddle, option, or group or index of securities (including any interest therein or based on the value thereof), or any put, call, straddle, option, or privilege entered into on a national securities exchange relating to foreign currency, or in general, any instrument commonly known as a "security"; or any certificate of interest or participation in, temporary or interim certificate for, receipt for, or warrant or right to subscribe to or purchase, any of the foregoing; but shall not include currency or any note, draft, bill of exchange, or banker's acceptance which has a maturity at the time of issuance of not exceeding nine months, exclusive of days of grace, or any renewal thereof the maturity of which is likewise limited."
↑ "พระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ พ.ศ. 2535" (PDF). ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย.

[1] The United States Securities Exchange Act of 1934 defines a security as: "Any note, stock, treasury stock, bond, debenture, certificate of interest or participation in any profit-sharing agreement or in any oil, gas, or other mineral royalty or lease, any collateral trust certificate, preorganization certificate or subscription, transferable share, investment contract, voting-trust certificate, certificate of deposit, for a security, any put, call, straddle, option, or group or index of securities (including any interest therein or based on the value thereof), or any put, call, straddle, option, or privilege entered into on a national securities exchange relating to foreign currency, or in general, any instrument commonly known as a "security"; or any certificate of interest or participation in, temporary or interim certificate for, receipt for, or warrant or right to subscribe to or purchase, any of the foregoing; but shall not include currency or any note, draft, bill of exchange, or banker's acceptance which has a maturity at the time of issuance of not exceeding nine months, exclusive of days of grace, or any renewal thereof the maturity of which is likewise limited."

[2] "พระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ พ.ศ. 2535" (PDF). ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย.

[1]

[2]