หมู่โบสถ์ไม้แห่งมารามูเรช
หมู่โบสถ์ไม้แห่งมารามูเรช (โรมาเนีย: Biserici de lemn din Maramureș) เป็นกลุ่มโบสถ์มากกว่าหนึ่งร้อยแห่งในภูมิภาคมารามูเรชในทรานซิลเวเนียเหนือ โบสถ์เหล่านี้เป็นของนิกายออร์ทอดอกซ์โรมาเนีย และบางส่วนเป็นกรีกคาทอลิก รูปแบบการก่อสร้างที่เป็นเอกลักษณ์ของโบสถ์ไม้แบบมารามูเรชคือหอระฆังสูงชะลูดอยู่ปลายตะวันตกของอาคาร
| แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
|---|---|
โบสถ์ไม้แปดหลังที่ขึ้นทะเบียนแหล่งมรดกโลก ได้แก่: (ซ้ายไปขวาและบนลงล่าง) เบอร์ซานา, บูเดชต์ฌอซัน, เดเซชต์, เขาเยวุด, ปลอปิช, ปอเยนีเลอีเซย์, รอกอซ, ชูร์เดชต์ | |
| ที่ตั้ง | เทศมณฑลมารามูเรช ประเทศโรมาเนีย |
| เกณฑ์พิจารณา | วัฒนธรรม: iv |
| อ้างอิง | 904 |
| ขึ้นทะเบียน | 1999 (สมัยที่ 23) |
_-_img_28.jpg)
_-_img_19.jpg)
.JPG)
.JPG)
โบสถ์แปดหลังในจำนวนทั้งหมดนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกยูเนสโกในปี 1999 เนื่องด้วยความสำคัญทางศาสนาและธรรมเนียมการก่อสร้างโดยใช้ไม้ซุง โบสถ์ที่ได้รับการขึ้นทะเบียนได้แก่ โบสถ์แม่พระถวายองค์ในพระวิหาร เบอร์ซานา, โบสถ์นักบุญนิโคลัส บูเดชต์ฌอซัน, โบสถ์นักบุญปารัสเกวี เดเซชต์, โบสถ์แม่พระบังเกิด เขาเยวุด, โบสถ์หัวหน้าทูตสวรรค์มีคาเอลและกาเบรียล ปลอปิช, โบสถ์นักบุญปารัสเกวี ปอเยนีเลอีเซย์, โบสถ์หัวหน้าทูตสวรรค์ รอกอซ, โบสถ์หัวหน้าทูตสวรรค์มีคาเอลและกาเบรียล ชูร์เดชต์[1]
งานตีพิมพ์ในวารสารหนึ่งจากปี 1866 แสดงภาพร่างโบสถ์ไม้หลังหนึ่งจากเซยิน (อยู่ในเทศมณฑลซ็อตมาร์) นำไปสู่การเปรียบเทียบกับโบสถ์ไม้พื้นถิ่นของนอร์เวย์[2]: 12
อ้างอิง แก้
- ↑ "Wooden Churches of Maramureş". UNESCO World Heritage Convention. สืบค้นเมื่อ 2023-09-03.
- ↑ Baboș, Alexandru (2004). Tracing a Sacred Building Tradition. Wooden Churches, Carpenters and Founders in Maramureș until the Turn of the 18th Century (วิทยานิพนธ์). Lund University.