แนโบโพแลสซาร์
แนโบโพแลสซาร์ (อังกฤษ: Nabopolassar; อักษรรูปลิ่มบาบิโลน: 
Nabû-apla-uṣur,[4][5][6] หมายถึง "นาบู ปกป้องพระโอรส")[6] ทรงเป็นกษัตริย์แห่งบาบิโลเนีย และเป็นบุคคลที่มีส่วนในการล่มสลายของจักรวรรดิอัสซีเรีย[7] และการสถาปนาจักรวรรดิบาบิโลเนียใหม่
| แนโบโพแลสซาร์ | |
|---|---|
 แผ่นดินเหนียวทรงกระบอกของแนโบโพแลสซาร์จากบาบิโลน | |
| กษัตริย์แห่งจักรวรรดิบาบิโลเนียใหม่ | |
| ครองราชย์ | 22/23 พฤศจิกายน 626 ปีก่อนคริสต์ศักราช – กรกฎาคม 605 ปีก่อนคริสต์ศักราช[1][2] |
| ก่อนหน้า | ซินชาร์อิชคุน (จักรวรรดิอัสซีเรียใหม่) |
| ถัดไป | พระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ที่ 2 |
| ประสูติ | ป. 658 ปีก่อนคริสต์ศักราช[3] อูรุก (?) |
| สวรรคต | 605 ปีก่อนคริสต์ศักราช[3] (ป. 53 พรรษา) บาบิโลน |
| พระราชบุตร | พระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ที่ 2 เนบู-ชุม-ลีชีร์ เนบู-เซร์-อูชับชี |
| แอกแคด | Nabû-apla-uṣur |
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์แคลเดีย |
| พระราชบิดา | กูรดูร์รู (?) |
การสวรรคตของพระเจ้าอาชูร์บานิพัล (Ashurbanipal) ทำให้จักรวรรดิอัสซีเรียเกิดความระส่ำระสาย ชาวบาบิโลนได้ก่อกบฏขึ้นและแนโบโพแลสซาร์ได้ตั้งต้นเป็นกษัตริย์[8] พระองค์เป็นพันธมิตรกับพระเจ้าไซอาซาเรส (Cyaxares) แห่งจักรวรรดิมีเดียน และทำสงครามกับอาชูร์-อิทิล-อิลานี (Ashur-etil-ilani) โอรสของพระเจ้าอาชูร์บานิพัล ในปีที่ 615 ก่อนคริสต์ศักราช พระเจ้าแนโบโพแลสซาร์ได้เข้ายึดเมืองนิปปูร์ (Nippur)[9] และส่งกำลังไปช่วยพระเจ้าไซอาซาเรสในการล้อมเมืองอาชูร์ แต่กองทัพของพระองค์ไปถึงหลังอาชูร์เสียเมืองแล้ว[10]
หลังยึดเมืองอาชูร์ได้ พระเจ้าแนโบโพแลสซาร์และพระเจ้าไซอาซาเรสได้ร่วมกันตีเมืองนิเนเวห์ เมืองหลวงของจักรวรรดิอัสซีเรีย จนในที่สุดในปีที่ 612 ก่อนคริสต์ศักราช พระองค์ก็ทรงยึดเมืองหลวงได้สำเร็จ[8] อาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 (Ashur-uballit II) ผู้นำของอัสซีเรียได้ถอนทัพไปที่เมืองฮาร์รัน (Harran) ทางตอนเหนือของซีเรีย ต่อมาในปีที่ 610 ก่อนคริสต์ศักราช พระเจ้าแนโบโพแลสซาร์ได้เข้ายึดเมืองนี้[8] อาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 และกองทัพพันธมิตรจากฟาโรห์เนโคที่ 2 (Necho II) ได้ยกทัพกลับมาที่ฮาร์รันอีกครั้ง แต่ไม่สามารถตีเมืองนี้ได้
ในปีที่ 605 ก่อนคริสต์ศักราช พระเจ้าแนโบโพแลสซาร์ได้สละราชสมบัติ พระโอรสของพระองค์ พระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ที่ 2 (Nebuchadnezzar II) รบชนะฟาโรห์เนโคที่ 2 ในยุทธการที่คาร์เคมิช (Battle of Carchemish) และรีบเดินทางไปบาบิโลเนียเพื่อจัดการในเรื่องสิทธิในการขึ้นครองราชย์หลังพระบิดาสวรรคต[11] รัชสมัยของพระเจ้าแนโบโพแลสซาร์และพระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ที่ 2 เป็นยุคที่จักรวรรดิบาบิโลเนียใหม่มีการเจริญรุ่งเรือง มีการสร้างศาสนสถาน ซิกกุรัตและปราการต่าง ๆ ในปี ค.ศ. 1921 มีการพบหลักฐานที่บ่งชี้ว่าพระเจ้าแนโบโพแลสซาร์เป็นคนเคร่งศาสนา มีข้อความบางส่วนที่กล่าวถึงความสำเร็จของพระองค์ที่เกิดขึ้นได้จากการสักการะเทพของศาสนาเมโสโปเตเมียโบราณ[12]
อ้างอิง แก้
- ↑ Lipschits 2005, p. 14.
- ↑ Parker & Dubberstein 1942, p. 9.
- ↑ 3.0 3.1 Garrison 2012, p. 43.
- ↑ Bertin 1891, p. 50.
- ↑ Jursa 2007, p. 134.
- ↑ 6.0 6.1 The British Museum 1886, p. ix.
- ↑ D. Brendan Nagle, The Ancient World: A Social and Cultural History, 6th ed., Upper Saddle River, N.J.: Pearson, 58.
- ↑ 8.0 8.1 8.2 "Lendering, Jona. "Nabopolassar", Livius.org". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-23. สืบค้นเมื่อ 2015-11-12.
- ↑ Sack, Ronald Herbert. Images of Nebuchadnezzar, Susquehanna University Press, 2004, ISBN 9781575910796
- ↑ "The fall of Nineveh, capital of the Assyrian Empire", The British Museum
- ↑ Van De Mieroop, Marc. 2007. A history of the ancient near east, Blackwell Publishing.
- ↑ Hanson, K.C., "Nabopolassar Cylinder"
บรรณานุกรม แก้
- Beaulieu, Paul-Alain (1997). "The Fourth Year of Hostilities in the Land". Baghdader Mitteilungen. 28: 367–394.
- Beaulieu, Paul-Alain (1998). "Ba'u-asītu and Kaššaya, Daughters of Nebuchadnezzar II". Orientalia. 67 (2): 173–201. JSTOR 43076387.
- Beaulieu, Paul-Alain (2016). "Neo‐Babylonian (Chaldean) Empire". The Encyclopedia of Empire. John Wiley & Sons, Ltd. pp. 1–5. doi:10.1002/9781118455074.wbeoe220. ISBN 978-1118455074.
- Beaulieu, Paul-Alain (2018). A History of Babylon, 2200 BC - AD 75. Hoboken: John Wiley & Sons. ISBN 978-1405188999.
- Bedford, Peter R. (2016). "Assyria's Demise as Recompense: A Note on Narratives of Resistance in Babylonia and Judah". ใน Collins, John J.; Manning, J. G. (บ.ก.). Revolt and Resistance in the Ancient Classical World and the Near East: In the Crucible of Empire. Brill Publishers. ISBN 978-9004330184.
- Bertin, G. (1891). "Babylonian Chronology and History". Transactions of the Royal Historical Society. 5: 1–52. doi:10.2307/3678045. JSTOR 3678045.
- Brinkman, J. A. (1973). "Sennacherib's Babylonian Problem: An Interpretation". Journal of Cuneiform Studies. 25 (2): 89–95. doi:10.2307/1359421. JSTOR 1359421. S2CID 163623620.
- Bruce, Preston P. (1900). "Three Inscriptions of Nabopolassar, King of Babylonia (B. C. 625-604)". The American Journal of Semitic Languages and Literatures. 16 (3): 178–186. doi:10.1086/369369. JSTOR 527907. S2CID 170339859.
- Chen, Fei (2020). "A List of Babylonian Kings". Study on the Synchronistic King List from Ashur. BRILL. ISBN 978-9004430921.
- Da Riva, Rocío (2013). The Inscriptions of Nabopolassar, Amel-Marduk and Neriglissar. Walter de Gruyter. ISBN 978-1614515876.
- Da Riva, Rocío (2017). "The Figure of Nabopolassar in Late Achaemenid and Hellenistic Historiographic Tradition: BM 34793 and CUA 90". Journal of Near Eastern Studies. 76 (1): 75–92. doi:10.1086/690464.
- Dalley, Stephanie (2003). "The Transition from Neo-Assyrians to Neo-Babylonians: Break or Continuity?". Eretz-Israel: Archaeological, Historical and Geographical Studies: 25–28. JSTOR 23629850.
- Frahm, Eckart (2014). "Family Matters: Psychohistorical Reflections on Sennacherib and His Times". ใน Kalimi, Isaac; Richardson, Seth (บ.ก.). Sennacherib at the Gates of Jerusalem: Story, History and Historiography. Leiden: Brill Publishers. ISBN 978-9004265615.
- Freeman, Charles (2014). Egypt, Greece, and Rome: Civilizations of the Ancient Mediterranean (3rd ed.). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0199651917.
- Garrison, Mark B. (2012). "Antiquarianism, Copying, Collecting". ใน Potts, D. T. (บ.ก.). A Companion to the Archaeology of the Ancient Near East: Volume I. John Wiley & Sons Ltd. pp. 27–47. doi:10.1002/9781444360790.ch2. ISBN 978-1444360790.
- Johnston, Christopher (1901). "The Fall of Nineveh". Journal of the American Oriental Society. 22: 20–22. doi:10.2307/592409. JSTOR 592409.
- Jursa, Michael (2007). "Die Söhne Kudurrus und die Herkunft der neubabylonischen Dynastie" [The Sons of Kudurru and the Origins of the New Babylonian Dynasty]. Revue d'assyriologie et d'archéologie orientale (ภาษาเยอรมัน). 101 (1): 125–136. doi:10.3917/assy.101.0125.
- Lipschits, Oled (2005). The Fall and Rise of Jerusalem: Judah under Babylonian Rule. Eisenbrauns. ISBN 978-1575060958.
- Luckenbill, Daniel David (1924). The Annals of Sennacherib. Chicago: University of Chicago Press. OCLC 506728.
- Malamat, Abraham (1973). "Josiah's Bid for Armageddon". Journal of the Ancient Near East Society. 5 (1): 267–279.
- Melville, Sarah C. (2011). "The Last Campaign: the Assyrian Way of War and the Collapse of the Empire". ใน Lee, Wayne E. (บ.ก.). Warfare and Culture in World History. New York: New York University Press. ISBN 978-0814752784.
- Na’aman, Nadav (1991). "Chronology and History in the Late Assyrian Empire (631—619 B.C.)". Zeitschrift für Assyriologie. 81 (1–2): 243–267. doi:10.1515/zava.1991.81.1-2.243. S2CID 159785150.
- Olmstead, A. T. (1925). "The Chaldaean Dynasty". Hebrew Union College Annual. 2: 29–55. JSTOR 23502505.
- Parker, Richard A.; Dubberstein, Waldo H. (1942). Babylonian Chronology 626 B.C. – A.D. 45 (PDF). Chicago: The University of Chicago Press. OCLC 2600410.
- Porter, Barbara N. (1993). Images, Power, and Politics: Figurative Aspects of Esarhaddon's Babylonian Policy. American Philosophical Society. ISBN 9780871692085.
- Radner, Karen (2019). "Last Emperor or Crown Prince Forever? Aššur-uballiṭ II of Assyria according to Archival Sources". State Archives of Assyria Studies. 28: 135–142.
- Reade, J. E. (1998). "Assyrian eponyms, kings and pretenders, 648-605 BC". Orientalia (NOVA Series). 67 (2): 255–265. JSTOR 43076393.
- Rowton, M. B. (1951). "Jeremiah and the Death of Josiah". Journal of Near Eastern Studies. 2 (10): 128–130. doi:10.1086/371028. S2CID 162308322.
- Sack, Ronald H. (2004). Images of Nebuchadnezzar: The Emergence of a Legend (2nd Revised and Expanded ed.). Selinsgrove: Susquehanna University Press. ISBN 1-57591-079-9.
- Stevens, Kahtryn (2014). "The Antiochus Cylinder, Babylonian Scholarship and Seleucid Imperial Ideology" (PDF). The Journal of Hellenic Studies. 134: 66–88. doi:10.1017/S0075426914000068. JSTOR 43286072.
- The British Museum (1886). Guide to the Nimroud Central Saloon. London: British Museum. OCLC 15159756.
- The British Museum (1908). A Guide to the Babylonian and Assyrian Antiquities. London: British Museum. OCLC 70331064.
- Wiseman, Donald J. (1983). Nebuchadnezzar and Babylon. British Academy. ISBN 978-0197261002.
- Wiseman, Donald J. (2003) [1991]. "Babylonia 605–539 B.C.". ใน Boardman, John; Edwards, I. E. S.; Hammond, N. G. L.; Sollberger, E.; Walker, C. B. F. (บ.ก.). The Cambridge Ancient History: III Part 2: The Assyrian and Babylonian Empires and Other States of the Near East, from the Eighth to the Sixth Centuries B.C. (2nd ed.). Cambridge University Press. ISBN 0-521-22717-8.
- Wunsch, Cornelia (2012). "Neo-Babylonian Entrepreneurs". The Invention of Enterprise: Entrepreneurship from Ancient Mesopotamia to Modern Times. Princeton University Press. ISBN 978-0691154527.
- Yildirim, Kemal (2017). "Diplomacy in Neo-Assyrian Empire (1180-609) Diplomats in the Service of Sargon II and Tiglath-Pileser III, Kings of Assyria". International Academic Journal of Development Research. 5 (1): 128–130.
ข้อมลเว็บ แก้
- Radner, Karen (2013). "Royal marriage alliances and noble hostages". Assyrian empire builders. สืบค้นเมื่อ 26 November 2019.