วิกิพีเดีย

เว็บเมล

เว็บเมล (หรือ อีเมลบนเว็บ; อังกฤษ: Webmail) คือ บริการอีเมลที่สามารถเข้าถึงได้ผ่านทางเว็บเบราว์เซอร์ทั่วไป ต่างจากบริการอีเมลที่เข้าถึงผ่านซอฟต์แวร์ไคลเอนต์อีเมลเฉพาะทาง นอกจากนี้ ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต (ISP) หลายรายยังให้บริการเว็บเมลเป็นส่วนหนึ่งของแพ็คเกจบริการอินเทอร์เน็ต และผู้ให้บริการเว็บโฮสติ้งบางรายก็ให้บริการเว็บเมลเป็นส่วนหนึ่งของแพ็คเกจโฮสติงด้วย

กล่องจดหมายอีเมลของผู้ใช้ที่ Roundcube

เช่นเดียวกับเว็บแอปพลิเคชันใดๆ ข้อได้เปรียบหลักของเว็บเมลเหนือการใช้ซอฟต์แวร์ลูกค้าอีเมลบนคอมพิวเตอร์แบบตั้งโต๊ะ คือ ความสามารถในการส่งและรับอีเมลได้ทุกที่จากเว็บเบราว์เซอร์

ประวัติ

แก้

การพัฒนาช่วงแรก

แก้

เว็บเมลถูกพัฒนาขึ้นครั้งแรกที่ CERN ในปี 1993 โดย ฟิลิป ฮัลแลม-เบเกอร์ (Phillip Hallam-Baker)[1] เป็นการทดสอบโปรโตคอล เอชทีทีพี (HTTP) แต่ไม่ได้พัฒนาต่อ อย่างไรก็ตาม ในอีกสองปีต่อมา มีผู้คนหลายคนสร้างแอปพลิเคชันเว็บเมลที่ใช้งานได้

ในยุโรป มีการพัฒนาเว็บเมลสามเวอร์ชัน ได้แก่ "WWW Mail" ของ เซอเรน เวจรุม (Søren Vejrum)[2], เว็บเมลของ ลูก้า มานุนซ่า (Luca Manunza)[3][4] และ เว็บเมลของ เรมี่ เวทเซลส์ (Remy Wetzels)[5] "WWW Mail" ของ Søren Vejrum เขียนขึ้นในขณะที่เขากำลังศึกษาและทำงานที่โรงเรียนธุรกิจโคเปนเฮเกน (Copenhagen Business School) ในเดนมาร์ก และเผยแพร่เมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 1995[6] เว็บเมลของ ลูก้า มานุนซ่า เขียนขึ้นในขณะที่เขากำลังทำงานที่ CRS4 ในซาร์ดิเนีย จากแนวคิดของ จานลุยจิ ซาเน็ตติ (Gianluigi Zanetti) โดยปล่อยซอร์สโค้ดครั้งแรกเมื่อวันที่ 30 มีนาคม 1995[7] เว็บเมลของเรมี่ เวทเซลส์ เขียนขึ้นในขณะที่เขากำลังศึกษาที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีไอนด์โฮเฟิน (Eindhoven University of Technology) ในเนเธอร์แลนด์ สำหรับ DSE[8][9] และเผยแพร่ในช่วงต้นเดือนมกราคม 1995

ในสหรัฐอเมริกา แมตต์ แมงกินส์ (Matt Mankins) เขียน "เว็บเอ็กซ์" (Webex)[10][Note 1] และ บิลฟิลเตอร์ (Bill Fitler) ในขณะที่ทำงานอยู่ที่ โลตัส ซีซีเมล (Lotus cc:Mail) เริ่มทำงานเกี่ยวกับการพัฒนาซึ่งเขาสาธารณะต่อสาธารณชนที่ โลตัสเฟียร์ (Lotusphere) เมื่อวันที่ 24 มกราคม 1995[11][12][13] แมตต์ แมงกินส์ ภายใต้การดูแลของ ดร.เบิร์ต โรเซนเบิร์ก (Dr.Burt Rosenberg) ที่มหาวิทยาลัยไมอามี่[14] ได้เผยแพร่ซอร์สโค้ดแอปพลิเคชัน "เว็บเอ็กซ์" ของเขาในโพสต์ไปยัง comp.mail.misc เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม 1995[10] แม้ว่าจะถูกใช้งานเป็นแอปพลิเคชันอีเมลหลักที่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ (School of Architecture) ซึ่ง แมงกินส์ ทำงานอยู่ก่อนหน้านี้หลายเดือน

การพัฒนาเว็บเมลของ บิลฟิลเตอร์ ได้รับการพัฒนาเพิ่มเติมเป็นผลิตภัณฑ์เชิงพาณิชย์ ซึ่ง โลตัส (Lotus) ประกาศและเปิดตัวในฤดูใบไม้ร่วงปี 1995 ในชื่อ cc:Mail for the World Wide Web 1.0; จึงให้วิธีการอื่นในการเข้าถึงร้านค้าข้อความ ซีซีเมล (วิธีปกติคือแอปพลิเคชันเดสก์ท็อป ซีซีเมล (cc:Mail) ที่ทำงานผ่านการโทรเข้าหรือภายในขอบเขตของเครือข่ายท้องถิ่น)[15][16][17]

การค้าเว็บเมลในช่วงแรกยังประสบความสำเร็จเมื่อ "เว็บเอ็กซ์" ถูกขายโดย บริษัทของแมงกินส์ ดอทช็อป (Mankins, DotShop, Inc.) ในปลายปี 1995 ภายใน ดอทช็อป "เว็บเอ็กซ์" เปลี่ยนชื่อเป็น "อีมูเมล" (EMUmail); ซึ่งจะขายให้กับบริษัทต่าง ๆ เช่น ยูพีเอส (UPS) และ แร็คสเปซ (Rackspace) จนกระทั่งขายให้กับ แอคคูเรฟ (Accurev) ในปี 2001[18] อีมูเมล เป็นหนึ่งในแอปพลิเคชันแรก ๆ ที่มีเวอร์ชันฟรีที่มาพร้อมกับโฆษณาแบบฝังตัว รวมถึงเวอร์ชันที่มีใบอนุญาตที่ไม่มีโฆษณา

ฮอตเมล และ ร็อคเก็ตเมล (RocketMail) ของ โฟร์อีเลฟเว่น (Four11) เปิดตัวในปี 1996 ในฐานะบริการฟรีและได้รับความนิยมอย่างมากทันที[19]

การขยายตัวอย่างกว้างขวาง

แก้

เมื่อช่วงทศวรรษ 1990 ดำเนินไปจนถึงทศวรรษ 2000 การเข้าถึงเว็บเมลของประชาชนทั่วไปเป็นเรื่องปกติมากขึ้น เนื่องจาก:

  • ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต (ISP) หลายราย (เช่น เอิร์ธลิ้งค์ (EarthLink)) และผู้ให้บริการเว็บโฮสติง (เช่น เวริโอ (Verio)) เริ่มรวมเว็บเมลไว้ในแพ็คเกจบริการของตน (มักจะคู่ขนานกับบริการ POP/SMTP)
  • องค์กรอื่นๆ อีกมากมาย (เช่น มหาวิทยาลัยและบริษัทขนาดใหญ่) เริ่มเสนอเว็บเมลเป็นวิธีการสำหรับชุมชนผู้ใช้ในการเข้าถึงอีเมลของตน (ไม่ว่าจะเป็นการจัดการภายในหรือแบบเอาท์ซอร์ส)
  • ผู้ให้บริการเว็บเมล (เช่น ฮอตเมล และ ร็อคเก็ตเมล (RocketMail)) เกิดขึ้นในปี 1996 ในฐานะบริการฟรีสำหรับประชาชนทั่วไป และได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว

ในบางกรณี ซอฟต์แวร์แอปพลิเคชันเว็บเมลได้รับการพัฒนาภายในโดยองค์กรที่ดำเนินการและจัดการแอปพลิเคชัน และในบางกรณีได้มาจากบริษัทซอฟต์แวร์ที่พัฒนาและจำหน่ายแอปพลิเคชันดังกล่าว โดยปกติจะเป็นส่วนหนึ่งของแพ็คเกจเซิร์ฟเวอร์เมลแบบบูรณาการ (ตัวอย่างแรกคือ เน็ตสเคป เมสเสจจิง เซิร์ฟเวอร์ (Netscape Messaging Server)[20][21]) ตลาดสำหรับซอฟต์แวร์แอปพลิเคชันเว็บเมลยังคงดำเนินต่อไปในช่วงทศวรรษ 2010

การแสดงผลและความเข้ากันได้

แก้

ผู้ใช้เว็บเมลอาจพบปัญหาบางประการเมื่อใช้ทั้งเว็บเมลไคลเอ็นต์และเดสก์ท็อปไคลเอ็นต์โดยใช้โปรโตคอล POP3 ตัวอย่างเช่น ข้อความอีเมลที่ดาวน์โหลดโดยเดสก์ท็อปไคลเอ็นต์และถูกลบออกจากเซิร์ฟเวอร์จะไม่สามารถใช้งานได้บนเว็บเมลไคลเอ็นต์อีกต่อไป ผู้จำกัดจำกัดการแสดงตัวอย่างข้อความโดยใช้เว็บไคลเอ็นต์ก่อนที่เดสก์ท็อปอีเมลไคลเอ็นต์จะดาวน์โหลดข้อความเหล่านั้นลงไป อย่างไรก็ตาม ผู้ใช้สามารถเลือกที่จะเก็บอีเมลไว้บนเซิร์ฟเวอร์ ซึ่งในกรณีนี้ปัญหาจะไม่เกิดขึ้น การใช้ทั้งเว็บเมลไคลเอ็นต์และเดสก์ท็อปไคลเอ็นต์โดยใช้โปรโตคอล IMAP4 ช่วยให้สามารถแสดงเนื้อหาของกล่องจดหมายได้อย่างสม่ำเสมอในทั้งเว็บเมลและเดสก์ท็อปไคลเอ็นต์ และการดำเนินการใดๆ ที่ผู้ใช้ดำเนินการกับข้อความในอินเทอร์เฟซหนึ่งจะแสดงผลเมื่อเข้าถึงอีเมลผ่านอินเทอร์เฟซอื่น มีข้อแตกต่างที่สำคัญในความสามารถในการแสดงผลสำหรับบริการเว็บเมลยอดนิยมมากมาย เช่น จีเมล เอาต์ลุกดอตคอม และ ยาฮู!เมล เนื่องจากการรองรับแท็ก HTML ที่แตกต่างกัน เช่น <style> และ <head> รวมถึงความไม่สม่ำเสมอในการแสดงผล CSS บริษัทการตลาดทางอีเมลจึงต้องพึ่งเทคนิคการพัฒนาเว็บแบบเก่าเพื่อส่งเมลข้ามแพลตฟอร์ม ซึ่งมักหมายถึงการพึ่งพิงตารางและสไตล์ชีทแบบอินไลน์มากกว่า

ค่าเริ่มต้นของแอปพลิเคชันไมโครซอฟท์ วินโดวส์จะสร้างข้อความอีเมลผ่าน MAPI ผู้ขายหลายรายผลิตเครื่องมือเพื่อให้มีอินเทอร์เฟซ MAPI กับเว็บเมล[22][23]

ความกังวลด้านความเป็นส่วนตัว

แก้
บทความหลัก: ความเป็นส่วนตัวของอีเมล

แม้ว่าอีเมลที่เก็บไว้โดยไม่ได้เข้ารหัสบนเซิร์ฟเวอร์ของผู้ให้บริการใดๆ ก็ตาม สามารถอ่านได้โดยผู้ให้บริการนั้น แต่มีความกังวลเฉพาะเกี่ยวกับบริการเว็บเมลที่วิเคราะห์เนื้อหาของอีเมลของผู้ใช้โดยอัตโนมัติเพื่อจุดประสงค์ในการโฆษณาแบบเฉพาะเจาะจง[24][25][26] อย่างน้อยสองบริการดังกล่าวคือ จีเมล และ ยาฮู! เมล ให้ผู้ใช้เลือกไม่รับโฆษณาแบบเฉพาะเจาะจง[27]


เว็บเมลที่เข้าถึงผ่าน HTTP ที่ไม่ปลอดภัยอาจอ่านได้โดยบุคคลที่สามที่สามารถเข้าถึงการส่งข้อมูล เช่น ผ่านการเชื่อมต่อ Wi-Fi ที่ไม่ปลอดภัย สิ่งนี้สามารถหลีกเลี่ยงได้โดยการเชื่อมต่อกับบริการเว็บเมลผ่าน HTTPS ซึ่งเข้ารหัสการเชื่อมต่อ[28] จีเมลรองรับ HTTPS นับตั้งแต่เปิดตัว[28] และในปี 2014 เริ่มกำหนดให้ใช้สำหรับการเชื่อมต่อเว็บเมลทั้งหมด[29] ยาฮู! เมล เพิ่มตัวเลือกในการเชื่อมต่อผ่าน HTTPS ในปี 2013[30] และกำหนดให้ใช้ HTTPS ในปี 2014[31][32]

เชิงอรรถ

แก้
  1. ↑ ไม่เกี่ยวข้องกับ ซิสโกเว็บเอ็กซ์

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ Hallam-Baker, Phillip (มีนาคม 9, 1994). "Announcing alpha test of PTG MAIL-DAEMON server". Google Groups. Newsgroup: comp.archives. สืบค้นเมื่อ 2022-03-22.
  2. ↑ "www-mail page frame-placeholder for www_mail.htm".
  3. ↑ Pinna, Alberto, "Soru: un incontro con Rubbia, così nacque il web in Sardegna", Corriere della Sera, December 28, 1999 (in Italian).
  4. ↑ Ferrucci, Luca, "The ICT in Sardinia: Startup and evolution" เก็บถาวร ตุลาคม 29, 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  5. ↑ Internet Archive, "DSE Webmail"
  6. ↑ comp.internet.net-happenings, "ANNOUNCE: WWW Mail Client 1.00", February 28, 1995.
  7. ↑ comp.internet.net-happenings, WebMail – Source code release, March 30, 1995.
  8. ↑ Digitale Stad Eindhoven "Digitale Stad Eindhoven"
  9. ↑ De Digitale Stad on Wikipedia De Digitale Stad (in Dutch)
  10. ↑ 10.0 10.1 comp.mail.misc, Webex Announcement, August 8, 1995.
  11. ↑ Lotusphere 95 Presentation, "cc:Mail Mobile's Next Generation", January 24, 1995.
  12. ↑ Barney, Doug (1995-02-06). "Lotus cc:Mail to get better server, mobile access". InfoWorld. Vol. 17 no. 6. p. 8. ISSN 0199-6649. สืบค้นเมื่อ 2024-04-20.
  13. ↑ "InformationWeek, serving the information needs of the Business Technology Community". InformationWeek (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-08-12.
  14. ↑ Miami.edu, CV, Dr. Burton Rosenberg เก็บถาวร มิถุนายน 15, 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  15. ↑ Network World, "Lotus readies cc:Mail-Web hooks", (part 2), September 4, 1995, pp. 1, 55.
  16. ↑ Davis, Jessica (1995-10-02). "cc:Mail users will get E-mail through Web". InfoWorld. Vol. 17 no. 40. p. 12. ISSN 0199-6649. สืบค้นเมื่อ 2024-04-20.
  17. ↑ Network World (ภาษาอังกฤษ). IDG Network World Inc. 1995-10-02.
  18. ↑ "EMUmail website". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 24, 2009. สืบค้นเมื่อ June 29, 2010.
  19. ↑ "Sabeer Bhatiya : The founder of "Hotmail.com"". 4to40.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 10, 2007. สืบค้นเมื่อ 2009-11-19.
  20. ↑ Oracle, Cnet Archive - Release Notes: Netscape Messaging Server 4.15
  21. ↑ "Netscape Messaging Server Corporate Edition ( v. 4.15 ) - media and documentation set Overview".
  22. ↑ "MAPI Extension for Webmail accounts - joonis.de". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 26, 2021. สืบค้นเมื่อ January 1, 2012.
  23. ↑ Affixa (Creating messages directly from Windows applications via MAPI)
  24. ↑ "Google's Gmail sparks privacy row". BBC News. April 5, 2004. สืบค้นเมื่อ July 6, 2011.
  25. ↑ "Hotmail Advertising". Microsoft. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 2, 2011. สืบค้นเมื่อ July 6, 2011.
  26. ↑ "How Gmail Ads work". Google. สืบค้นเมื่อ July 6, 2011.
  27. ↑ "Yahoo forces mail update (but you can opt out of ad targeting) - NBC News". NBC News. สืบค้นเมื่อ 2017-01-04.
  28. ↑ 28.0 28.1 "Making security easier". Official Gmail Blog (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-01-04.
  29. ↑ "Staying at the forefront of email security and reliability: HTTPS-only and 99.978 percent availability". Official Google Blog. March 20, 2014. สืบค้นเมื่อ 2017-01-04.
  30. ↑ "Using Yahoo Mail? You should turn on this privacy option as soon as possible". Naked Security. 2013-01-08. สืบค้นเมื่อ 2017-01-04.
  31. ↑ "Yahoo enables default HTTPS encryption for Yahoo Mail". CNET. สืบค้นเมื่อ 2017-01-04.
  32. ↑ "HTTPS Now Default in Yahoo Mail". Yahoo Mail. สืบค้นเมื่อ 2017-01-04.

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้

  วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Webmail

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เว็บเมล&oldid=11651077"