เยรูซาเลมตะวันออก
เยรูซาเลมตะวันออก (อาหรับ: القدس الشرقية, ฮีบรู: מזרח ירושלים) เป็นส่วนหนึ่งของกรุงเยรูซาเลมที่มิได้เป็นส่วนหนึ่งของเยรูซาเลมตะวันตก โดยครอบคลุมเขตเมืองเก่าและสถานที่ศักดิสิทธิ์ที่สำคัญต่อศาสนาคริสต์ ศาสนายูดาห์ และศาสนาอิสลาม ได้แก่ เนินพระวิหาร, กำแพงโอดครวญ, โบสถ์พระคูหาศักดิ์สิทธิ์ มัสยิดอัลอักศอ และโดมแห่งศิลา ปัจจุบันเมืองนี้เป็นเมืองหลวงอย่างเป็นทางการของรัฐปาเลสไตน์แม้ว่าที่ทำการรัฐบาลจะอยู่ที่รอมัลลอฮ์
เยรูซาเลมตะวันออก מזרח ירושלים | |
|---|---|
 เยรูซาเลมตะวันออกกับกำแพงเวสต์แบงค์อิสราเอลในพื้นหลัง | |
 ธง | |
| สมญา: East Jerusalem | |
| ประเทศ |  ปาเลสไตน์ |
| การปกครอง | |
| • นายกเทศมนตรี | Zaki Al-Ghul |
| ประชากร | |
| • ทั้งหมด | 208,000 คน |
อ้างอิง แก้
- Bovis, H. Eugene (1971). The Jerusalem Question, 1917–1968. Stanford, CA: Hoover Institution Press. ISBN 0-8179-3291-7.
- Bregman, Ahron (2002). Israel's Wars: A History Since 1947. London: Routledge; ISBN 0-415-28716-2
- Cohen, Shaul Ephraim (1993). The Politics of Planting: Israeli-Palestinian Competition for Control of Land in the Jerusalem Periphery. University of Chicago Press; ISBN 0-226-11276-4.
- Crisis Group, Extreme Makeover? (I): Israel’s Politics of Land and Faith in East Jerusalem, December 2012 [1][ลิงก์เสีย]
- Crisis Group, Extreme Makeover? (II): The Withering of Arab Jerusalem, December 2012 [2] เก็บถาวร 2013-06-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Ghanem, As'ad (2001). The Palestinian-Arab Minority in Israel, 1948–2000: A Political Study. SUNY Press; ISBN 0-7914-4997-1.
- Israeli, Raphael (2002). Jerusalem Divided: the armistice regime, 1947–1967, Routledge, p. 118; ISBN 0-7146-5266-0.
- Rubenberg, Cheryl A. (2003). The Palestinians: In Search of a Just Peace. Lynne Rienner Publishers; ISBN 1-58826-225-1.