เซียว เจาเหวิน

เซียว เจาหวิน (อังกฤษ: Xiao Zhaowen จีน: 蕭昭文) (ครองราชย์เมื่อปี ค.ศ. 480–494) หรือ อ๋องแห่งไห่หลิง (海陵恭王) พระนามเดิมว่า จิ้นเฉิง (季尚) เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฉีใต้ของจีน พระองค์เป็นที่รู้จักในพระยศว่าอ๋องแห่งไห่หลิง เพราะนั่นเป็นตำแหน่งที่พระองค์ถูกถอดลงหลังจากที่พระองค์ถูก เซียว หลวน พระอัยกาของพระองค์สั่งเนรเทศ ในปี ค.ศ. 494 (ดิก่อนหน้านี้ในปี 494 หลังจากการลอบสังหาร เซียว เจาเย่ พระอนุชาแล้ว เซียวหลวนจึงแต่งตั้งพระองค์เป็นฮ่องเต้) หลังจากถูกถอดยศ พระองค์ก็ถูกเซียวหลวนวางยาพิษจนสิ้นพระชนม์ แล้วเซียวหลวนจึงขึ้นเสวยราชย์เอง

อ๋องแห่งไห่หลิง Prince Gong of Hailing
จักรพรรดิรัชกาลที่ 4 แห่งราชวงศ์ฉีใต้
ครองราชย์	ค.ศ. 494
ก่อนหน้า	เซียว เจาเย่
ถัดไป	เซียว หลวน
พระสนมเอก	หวัง เส้าหมิงแห่งหลางหยา
พระนามเต็ม ชื่อสกุล: เซียว (蕭, xiāo) ชื่อตัว: เจาเหวิน (昭文, zhāo wén) พระสมัญญานาม กง (恭, gōng) (literally meaning "respectful")
พระราชบิดา	เซียว จงเหมา
พระราชมารดา	นางซวี

อ้างอิง

• Book of Southern Qi, vol. 5.
• History of Southern Dynasties, vol. 5.[1]
• Zizhi Tongjian, vols. 138, 139.

ก่อนหน้า		เซียว เจาเหวิน		ถัดไป
เซียว เจาเย่ (อ๋องแห่งอวี่หลิน)		'จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฉีใต้' (ค.ศ. 494)		จักรพรรดิฉีหมิง