ฮาร์วีย์ คุชชิง
ฮาร์วีย์ วิลเลียมส์ คุชชิง (อังกฤษ: Harvey Williams Cushing; 8 เมษายน ค.ศ. 1869 – 7 ตุลาคม ค.ศ. 1939) เป็นศัลยแพทย์ประสาทชาวอเมริกัน ในปี ค.ศ. 1932 เขากล่าวถึงกลุ่มอาการคุชชิง ซึ่งเป็นความผิดปกติของระดับฮอร์โมนคอร์ติซอลในเลือดสูงเป็นครั้งแรก[1][2] คุชชิงและเออร์เนสต์ ซัคส์ได้รับการยกย่องให้เป็น "บิดาแห่งประสาทศัลยศาสตร์"[3]
ฮาร์วีย์ คุชชิง | |
|---|---|
 ฮาร์วีย์ คุชชิงในปี ค.ศ. 1938 | |
| เกิด | ฮาร์วีย์ วิลเลียมส์ คุชชิง 8 เมษายน ค.ศ. 1869 คลีฟแลนด์, รัฐโอไฮโอ, สหรัฐอเมริกา |
| เสียชีวิต | 7 ตุลาคม ค.ศ. 1939 (70 ปี) นิวเฮเวน, รัฐคอนเนทิคัต, สหรัฐอเมริกา |
| ศิษย์เก่า |
|
| มีชื่อเสียงจาก |
|
| อาชีพทางวิทยาศาสตร์ | |
| สาขา | ประสาทศัลยศาสตร์ |
| สถาบันที่ทำงาน | |
ประวัติ แก้
ฮาร์วีย์ คุชชิงเกิดเมื่อปี ค.ศ. 1869 ที่เมืองคลีฟแลนด์ รัฐโอไฮโอ เป็นบุตรคนสุดท้องจากทั้งหมด 10 คนของเฮนรี เคิร์ก คุชชิงและเบตซี เอ็ม. วิลเลียมส์[4] คุชชิงเรียนที่โรงเรียนในเมืองคลีฟแลนด์ก่อนจะเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเยลจนสำเร็จการศึกษาในปี ค.ศ. 1891 สี่ปีต่อมาเขาสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนแพทย์ฮาร์วาร์ด คุชชิงทำงานที่โรงพยาบาลแมสซาชูเซตส์และเป็นแพทย์ประจำบ้านด้านศัลยศาสตร์ที่โรงพยาบาลจอนส์ ฮอปกินส์ในเมืองบอลทิมอร์
หลังเรียนเฉพาะทางด้านศัลยกรรมสมอง คุชชิงในวัย 32 ปี ได้รับแต่งตั้งเป็นรองศาสตราจารย์ด้านศัลยศาสตร์ที่โรงพยาบาลจอนส์ ฮอปกินส์ ต่อมาในปี ค.ศ. 1911 เขาได้รับแต่งตั้งเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ที่โรงพยาบาลปีเตอร์ เบนต์ บริแกมในเมืองบอสตัน[5] และดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ที่โรงเรียนแพทย์ฮาร์วาร์ดในปีต่อมา[6]
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง คุชชิงรับราชการในหน่วยแพทย์ของกองทัพสหรัฐและเป็นหัวหน้าหน่วยศัลยศาสตร์ของโรงพยาบาลทหารในฝรั่งเศส ต่อมาเขาดำรงตำแหน่งที่ปรึกษาอาวุโสของฝ่ายประสาทศัลยศาสตร์ของกองพลรบนอกประเทศของกองทัพสหรัฐ คุชชิงปลดประจำการในปี ค.ศ. 1919 และได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ Order of the Bath จากรัฐบาลบริเตน[7] และได้รับเหรียญ Distinguished Service Medal จากกองทัพสหรัฐ[8]
คุชชิงได้รับรางวัลพูลิตเซอร์สาขาชีวประวัติและอัตชีวประวัติจากหนังสือ Life of Sir William Osler ในปี ค.ศ. 1926[9] ระหว่างปี ค.ศ. 1933-1937 เขาดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านประสาทวิทยาที่โรงเรียนแพทย์เยล[6]
ด้านชีวิตส่วนตัว คุชชิงแต่งงานกับแคทารีน สโตน คราเวลล์ในปี ค.ศ. 1902 ทั้งคู่มีบุตรด้วยกัน 5 คน[10] คุชชิงเสียชีวิตด้วยภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตายเหตุขาดเลือดในปี ค.ศ. 1939
อ้างอิง แก้
- ↑ Shomali, Mansur E.; Hussain, Mehboob A. "Cushing's syndrome: from patients to proteins" (PDF). European Journal of Endocrinology. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-07-19. สืบค้นเมื่อ September 14, 2017.
- ↑ "Cushing syndrome". Britannica. สืบค้นเมื่อ September 14, 2017.
- ↑ Witters, Lee A. (Winter 2007). "A Diligent Effort". Dartmouth Medicine. p. 3. สืบค้นเมื่อ May 31, 2016.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-01-24. สืบค้นเมื่อ 2017-09-14.
- ↑ "Harvey Williams Cushing". Britannica. สืบค้นเมื่อ September 14, 2017.
- ↑ 6.0 6.1 "Brainman". Time. April 17, 1939. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-02-04. สืบค้นเมื่อ March 21, 2010.
- ↑ Harvard's Military Record during the World War. Harvard Alumni Association. 1921. pg. 238.
- ↑ Decorations of the United States Army, 1862-1926. War Department. Office of the Adjutant General. Washington. 1927. pg. 693.
- ↑ "The Life of Sir William Osler, 2 vols., by Harvey Cushing". The Pulitzer Prizes. สืบค้นเมื่อ September 14, 2017.
- ↑ "Harvey Williams Cushing". Famous People. สืบค้นเมื่อ September 14, 2017.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ฮาร์วีย์ คุชชิง
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |