อัลกิตาบุลอัคฎ็อร
อัลกิตาบุลอัคฎ็อร (อาหรับ: الكتاب الأخضر) เป็นหนังสือสั้น ๆ เกี่ยวกับปรัชญาการเมืองของมูอัมมาร์ กัดดาฟี ตีพิมพ์ครั้งแรกใน ค.ศ. 1975 โดย "มีจุดมุ่งหมายให้ทุกคนได้อ่าน"[1] กล่าวกันว่า หนังสือนี้ได้แรงบันดาลใจจาก คติพจน์จากประธานเหมา เจ๋อตง[2][3] ทั้งสองเล่มตีพิมพ์ทั้งในและนอกประเทศ และ "เขียนด้วยรูปแบบภาษาพื้นฐานที่เข้าใจง่าย พร้อมกับคำขวัญที่จดจำง่ายจำนวนมาก"[4] ในช่วงสงครามกลางเมืองลิเบีย ผู้ประท้วงฝ่ายต่อต้านกัดดาฟีได้เผาหนังสือนี้ไปหลายเล่ม[5]
| อัลกิตาบุลอัคฎ็อร | |
|---|---|
ปกภาษาอาหรับ | |
| ผู้ประพันธ์ | มูอัมมาร์ กัดดาฟี |
| ประเทศ | ลิเบีย |
| ภาษา | ภาษาอาหรับ |
| หัวเรื่อง | ปรัชญาการเมือง |
| วันที่พิมพ์ | ค.ศ. 1975 |
พิมพ์ในภาษาอังกฤษ | ค.ศ. 1976 |
| ชนิดสื่อ | ตีพิมพ์ |
| หน้า | 110 หน้า |
| ISBN | 978-1-54124-131-2 |
ดูเพิ่ม แก้
อ้างอิง แก้
- ↑ Dirk Vandewalle (3 March 2011). "What's In Gadhafi's Manifesto?". All Things Considered (Interview: audio/transcript). สัมภาษณ์โดย Melissa Block. NPR. สืบค้นเมื่อ 26 August 2011.
- ↑ Soumiea Abushagur (2011). The Art of Uprising: The Libyan Revolution in Graffiti. Lulu.com. p. 18. ISBN 9781105155352.
The Green Book was Gaddafi's political philosophies, modeled after Chairman Mao's Little Red Book...
- ↑ Christopher H. Dalton; Richard A. Lobban Jr. (2014). Libya: History and Revolution (illustrated ed.). ABC-CLIO. p. 129. ISBN 978-1440828850.
For information, Gaddafi's Green Book was something of a knock-off of Chairman Mao's Red Book.
- ↑ Metz, Helen Chapin (1987). "The Green Book". Libya: A Country Study. Washington, D.C.: Library of Congress. OCLC 19122696. สืบค้นเมื่อ 2 August 2011.
- ↑ Alexander Dziadosz (2 March 2011). "East Libyans burn Gaddafi book, demand constitution". Reuters Africa. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-05-07. สืบค้นเมื่อ 26 August 2011.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ อัลกิตาบุลอัคฎ็อร