หน่วยกู้ภัยเวียงจันทน์
หน่วยกู้ภัยเวียงจันทน์ (ลาว: ໜ່ວຍກູ້ໄພ ມູນນິທິ; อังกฤษ: Vientiane Rescue) เป็นหน่วยอาสาสมัครกู้ภัยในกรุงเวียงจันทน์ ประเทศลาว ที่ตอบสนองต่ออุบัติเหตุทางถนนมากกว่า 5,760 รายต่อปี (ตัวเลขปี ค.ศ. 2015) โดยหน่วยกู้ภัเวียงจันทน์เป็นหน่วยบริการที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ[1] ที่ประกอบด้วยอาสาสมัครกว่า 200 คน, รถพยาบาล 8 คัน, หน่วยดับเพลิง, ทีมกู้ภัยดำน้ำลึก ตลอดจนเครื่องมือกู้ภัยไฮดรอลิก และทีมงานขุดค้น[2]
หน่วยกู้ภัยเวียงจันทน์ ถือเป็นหนึ่งในหกผู้รับรางวัลรามอน แมกไซไซ ประจำปี ค.ศ. 2016 [3]
ประวัติ แก้
ในปี ค.ศ. 2007 กลุ่มอาสาสมัครจากมูลนิธิเพื่อช่วยเหลือคนยากจนของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวใช้รถพยาบาลที่ได้รับบริจาค เพื่อจัดตั้งกองกำลังกู้ภัยนครหลวงเวียงจันทน์เพื่อให้บริการปฐมพยาบาลในวันหยุดสุดสัปดาห์[4] ครั้นในปี ค.ศ. 2010 เซบัสเตียง แปเร ซึ่งเป็นแพทย์และนักดับเพลิงชาวฝรั่งเศสที่อาศัยอยู่ในเวียงจันทน์ ได้เข้าร่วมมูลนิธิรวมกับชาวลาวชื่อไพจิตร โคนปทุม และอาสาสมัครอายุ 15 ปีจำนวน 5 คน ได้จัดตั้งหน่วยกู้ภัยเวียงจันทน์ขึ้น เพื่อให้บริการฟรีเป็นครั้งแรกของประเทศ โดยให้บริการช่วยเหลือฉุกเฉินตลอด 24 ชั่วโมง[2][5]
ในช่วงปีแรก ๆ อาสาสมัครต้องเผชิญกับการขาดเงินทุน, อุปกรณ์ และการฝึกอบรมอย่างเป็นทางการ และมักไม่สามารถตอบสนองต่อการเรียกร้องความช่วยเหลือ อีกทั้งในปี ค.ศ. 2012 ได้มีการสูญเสียรถพยาบาลที่มีอยู่เพียงคันเดียว และบริการกู้ภัยต้องระงับเป็นเวลาหนึ่งปีขณะที่มีการรวบรวมเงินเพื่อซื้อรถใหม่[2][4]
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หน่วยกู้ภัยเวียงจันทน์ได้ขยายจำนวนอาสาสมัครถึงกว่า 200 คน ที่ทำงานจากสถานที่ต่าง ๆ 4 แห่งในเวียงจันทน์ พวกเขาตอบสนองต่อ 15-30 อุบัติเหตุต่อวัน และตามมติคณะกรรมการตัดสินรางวัลรามอน แมกไซไซ ค.ศ. 2016 ได้ยอมรับต่อการช่วยชีวิตผู้คนนับหมื่นระหว่างปี ค.ศ. 2011 ถึงปี ค.ศ. 2015 [2]
การยอมรับ แก้
หน่วยกู้ภัยเวียงจันทน์ ถือเป็นหนึ่งในหกผู้รับรางวัลรามอน แมกไซไซ ประจำปี ค.ศ. 2016 ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นรางวัลโนเบลของเอเชีย[3] ตามคณะกรรมการตัดสินการแข่งขัน รางวัลนี้ได้จาก "การยอมรับถึงความกล้าหาญในการช่วยชีวิตชาวลาวในเวลาและสถานที่ที่ต้องการมาก ภายใต้สถานการณ์ที่ขาดแคลนมากที่สุด แรงบันดาลใจจากความเมตตากรุณาของพวกเขา ความเอื้ออาทรที่เหมือนกันของจิตวิญญาณในอีกหลายคน"[2]
ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2016 ประธานาธิบดีฝรั่งเศสฟร็องซัว ออล็องด์ ได้มอบรางวัลลาฟร็องส์เซนกาก์ แก่เซบัสเตียง แปเร และหน่วยกู้ภัยเวียงจันทน์ ในพิธีที่จัดขึ้น ณ กรุงปารีส[6][7]
อ้างอิง แก้
- ↑ "Vientiane Rescue Teams Report On Road Carnage". J&C Lao. สืบค้นเมื่อ 30 January 2017.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 "Vientiane Rescue". Ramon Magsaysay Award Foundation. สืบค้นเมื่อ 9 October 2016.
- ↑ 3.0 3.1 "Vientiane rescuers win Magsaysay award". Bangkok Post. สืบค้นเมื่อ 9 October 2016.
- ↑ 4.0 4.1 "Volunteers save lives in Vientiane, Laos, where road toll is among world's worst". ABC News. สืบค้นเมื่อ 30 January 2017.
- ↑ "Vientiane Rescue: The deadly streets of Laos". Al Jazeera. สืบค้นเมื่อ 9 October 2016.
- ↑ "Cérémonie d'annonce des 10 lauréats La France s'engage au Sud – 2e appel à projets". Associations Francais. สืบค้นเมื่อ 30 January 2017.[ลิงก์เสีย]
- ↑ "On the streets of Vientiane with the teenage first responders saving lives". Post Magazine. สืบค้นเมื่อ 30 January 2017.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- เว็บไซต์ทางการ (อังกฤษ)
- หน่วยกู้ภัยเวียงจันทน์ ที่เฟซบุ๊ก (ลาว)