สงครามพระนางแอนน์

สงครามพระนางแอนน์ (อังกฤษ: Queen Anne's War; พ.ศ. 2245–2256) เป็นรุ่นที่สองของ สงครามฝรั่งเศส-อเมริกันอินเดียน ที่ต่อสู้ในทวีปอเมริกาเหนือ ที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรอาณานิคมบริเตนใหญ่, ฝรั่งเศสและสเปน เกิดขึ้นในรัชสมัยของ สมเด็จพระราชินีแอนน์ ในทวีปยุโรป โดยทั่วไปแล้วถือว่าสงครามครั้งนี้เป็นเขตสงครามในทวีปอเมริกาของสงครามสืบราชบัลลังก์สเปน ในขณะที่ในทวีปอเมริกาถือว่าเป็นสงครามแยกต่างหาก สงครามครั้งนี้ยังเป็นที่รู้จักกันในนาม สงครามอินเดียนครั้งที่สาม[1] หรือในชื่อ สงครามระหว่างอาณานิคมครั้งที่สอง ในฝรั่งเศส[2]

สงครามพระนางแอนน์
ส่วนหนึ่งของ สงครามสืบราชบัลลังก์สเปนและสงครามอินเดียนแดง

ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2247 กองกำลังของชาวนิวอิงแลนด์ 500 คน เข้าปล้นสะดมบริเวณนิคมของแกรนด์-เพรแอร์ซึ่งได้รับการปกป้องโดยกองกำลังอาสาสมัครอะคาเดียนและมิกมาค
วันที่พ.ศ. 2245–2256
(11 ปี)
สถานที่
ผล

บริเตนได้ชัยชนะอย่างเด็ดขาด

ดินแดน
เปลี่ยนแปลง
ฝรั่งเศสยกอะเคีย, นิวฟันด์แลนด์, อ่าวฮัดสัน และ เกาะเซนต์คิตส์ ให้ตกอยู่ในการควบคุมของอังกฤษ
คู่สงคราม

 ฝรั่งเศส

สเปน สเปน ที่จงรักภักดีต่อพระเจ้าฟิลิปที่ 5

สหพันธ์วาบานาคี
โควนาวากาโมฮ็อก
ชอคทอว์
ติมูคัว
อัปปาลาชี
นัตเชสต์

 อังกฤษ (ก่อนพ.ศ. 2250)

 บริเตนใหญ่ (หลังพ.ศ. 2250)

มัสโคกี(ครีค)
ชิคาชอว์
ยามาซี
สหพันธ์อิโรคอยล์
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
โจเซ่ เดอ ซู่นี่กา เว อา เคอดา
ดาเนล ดีอักเกอร์ เดอ ซับเบอร์เคสซ์
ฟิลิเป เดอ ริกัด วาดรีอูล
พ่อของ เซบาสเตียน เรลเอล
เจียน-เบสติเต ฮาร์เตล เดอ รูวิลส์
โจเซฟ ดัดเล่ย์
เจมส์ โมอัล
ฟรานซิส นิโคสัน
ฮูเวนเด็น วอร์กเกอร์
เบนจามิน เชอร์ช
ธีคานิสโสเรนส์

อ้างอิง

แก้
  1. The first Indian War was King Philip's War, the second was King William's War, and the fourth was Father Rale's War. See Alan Taylor, Writing Early American History, University of Pennsylvania Press, 2005, pg. 74.
  2. Denis Héroux, Robert Lahaise, Noë̈l Vallerand, "La Nouvelle-France", p.101 [1]