วิกิพีเดีย

ศาสนาซูเมอร์

ศาสนาซูเมอร์ เป็นศาสนาพหุเทวนิยมที่นับถือปฏิบัติโดยชาวซูเมอร์ อันเป็นแหล่งอารยธรรมแรกในเมโสโปเตเมียที่มีบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร[3] ชาวซูเมอร์ถือว่าเทพของตนมีส่วนเกี่ยวข้องกับความเป็นไปของธรรมชาติและสังคม ก่อนหน้าที่จะมีระบอบกษัตริย์ นครรัฐซูเมอร์ถูกปกครองโดยผู้นำทางศาสนาและนักบวช[4] ถึงแม้ว่าต่อมาตำแหน่งผู้นำจะถูกแทนที่ด้วยกษัตริย์ แต่นักบวชก็ยังคงมีอำนาจมาก ในช่วงแรกศาสนสถานของซูเมอร์เป็นสิ่งปลูกสร้างง่าย ๆ บนยกพื้น ภายในมีเพียงห้องเดียว ก่อนจะพัฒนาเป็นพีระมิดแบบขั้นบันไดที่ด้านบนเป็นวิหาร เรียกว่าซิกกุรัต[5]

จารึกบนกำแพงแสดงภาพการกรวดน้ำโดยนักบวชเปลือยและศาสนิกชนในเมืองอูร์ ประมาณ 2500 ปีก่อนคริสตกาล[1][2]

ชาวซูเมอร์เชื่อว่าจักรวาลเกิดจากการสรรค์สร้างโดยเทพ เริ่มจากนัมมู เทพีแห่งน้ำให้กำเนิดเทพ 2 องค์คือ อัน เทพแห่งสวรรค์ และคิ เทพีแห่งโลก[6] ต่อมาอันกับคิมีโอรสด้วยกันคือเอนลิล เทพแห่งลมผู้แยกสวรรค์ออกจากโลกและอ้างตนเป็นผู้ปกครองโลก[7] ขณะที่มนุษย์ถูกสร้างโดยเองกี เทพแห่งน้ำผู้เป็นโอรสของนัมมูกับอัน[8] หลังสวรรค์–โลกแยกจากกัน สวรรค์กลายเป็นที่สงวนสำหรับเทพ ส่วนมนุษย์หลังเสียชีวิตวิญญาณจะไปยังยมโลกที่มืดมิดและหนาวเหน็บ เรียกว่า Kur ซึ่งปกครองโดยเทพีอีเรชคิกัล เวลาต่อมาชาวซูเมอร์เชื่อว่าพระนางปกครองร่วมกับพระสวามีเนอร์กัล ผู้เป็นเทพแห่งความตาย[9]

เทพที่สำคัญของปวงเทพซูเมอร์ได้แก่ เทพอันแห่งสวรรค์ เทพเอนลิลแห่งลมและพายุ เทพเองกีแห่งน้ำและวัฒนธรรมมนุษย์ เทพีนินฮูร์ซักแห่งการเจริญพันธุ์และผืนดิน เทพอูตูแห่งดวงอาทิตย์และความยุติธรรม และเทพนันนาแห่งดวงจันทร์ ในช่วงที่จักรวรรดิแอกแคดเรืองอำนาจในซูเมอร์ มีการนับถืออินันนา เทพีแห่งความรักและความงามอย่างกว้างขวางในพระนามอิชตาร์ และต่อมาพระนางได้รับตำแหน่งราชินีแห่งสวรรค์[10] การนับถือเทพีอิชตาร์ยืนยาวมาจนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 3–5 เมื่อศาสนาคริสต์แผ่อิทธิพลเข้ามาในเมโสโปเตเมีย[11]

ศาสนาซูเมอร์มีอิทธิพลอย่างมากต่อความเชื่อของชาวเมโสโปเตเมียยุคต่อมา แนวคิดหลายอย่างในศาสนาซูเมอร์ปรากฏในคติความเชื่อและเรื่องปรัมปราของชาวแอกแคด ฮูร์เรีย บาบิโลเนีย และอัสซีเรีย[12][13] นอกจากนี้ นักปรัมปราวิทยาเปรียบเทียบยังพบความเชื่อมโยงระหว่างเรื่องปรัมปราของชาวซูเมอร์กับงานยุคหลังอย่างช่วงต้นของคัมภีร์ฮีบรู[14]

อ้างอิง แก้

  1. ↑ For a better image: [1]
  2. ↑ Art of the First Cities: The Third Millennium B.C. from the Mediterranean to the Indus (ภาษาอังกฤษ). Metropolitan Museum of Art. 2003. p. 74. ISBN 978-1-58839-043-1.
  3. ↑ Andrews, Evan (December 18, 2015). "What is the oldest known piece of literature?". HISTORY. สืบค้นเมื่อ November 15, 2020.
  4. ↑ Nijssen, Daan (May 12, 2018). "Evolution of Sumerian kingship". Ancient World Magazine. สืบค้นเมื่อ November 15, 2020.
  5. ↑ "Ziggurat". Britannica. August 2, 2019. สืบค้นเมื่อ November 15, 2020.
  6. ↑ Glassman, Ronald M. (2017). The Origins of Democracy in Tribes, City-States and Nation-States. New York City, United States: Springer. p. 334. ISBN 9783319516950.
  7. ↑ "Enlil". Britannica. สืบค้นเมื่อ November 15, 2020.
  8. ↑ Mark, Joshua J. (January 9, 2017). "Enki". Ancient History Encyclopedia. สืบค้นเมื่อ November 15, 2020.
  9. ↑ Mark, Joshua J. (January 11, 2017). "Ereshkigal". Ancient History Encyclopedia. สืบค้นเมื่อ November 15, 2020.
  10. ↑ Mark, Joshua J. (October 15, 2010). "Inanna". Ancient History Encyclopedia. สืบค้นเมื่อ November 15, 2020.
  11. ↑ Parpola 2004, p. 17.
  12. ↑ "Sumerian Literature". Electronic Text Corpus of Sumerian Literature. สืบค้นเมื่อ 2009-06-22.
  13. ↑ "Mesopotamia: the Sumerians". Washington State University. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-03-03. สืบค้นเมื่อ 2009-06-22.
  14. ↑ Kramer, Samuel Noah (1972). Sumerian Mythology: A Study of Spiritual and Literary Achievement in the Third Millennium B.C. (Rev. ed.). Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 0812210476.
 

บทความศาสนานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ศาสนาซูเมอร์&oldid=10050510"