รัช (วงดนตรี)
รัช (อังกฤษ: Rush) เป็นวงดนตรีร็อกจากแคนาดา ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1968 ที่เมืองวิลโลว์เดล, โทรอนโต รัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา วงประกอบด้วยเกดดี ลี ที่เป็นทั้งมือเบส มือคีย์บอร์ด และร้องนำ อเล็กซ์ ไลฟ์สัน มือกีตาร์หลักและร้องประสาน และนีล เพิร์ท ผู้แต่งเพลงหลักและมือกลอง ในช่วงแรก ๆ ระหว่างปี ค.ศ. 1968 ถึง 1974 มีการเปลี่ยนสมาชิกหลายคน จนเมื่อจอห์น รัตซีย์ มือกลองได้ออกจากวงแล้วถูกแทนที่ด้วย นีล เพิร์ท ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1974 สองสัปดาห์ก่อนทัวร์สหรัฐอเมริกาครั้งแรก สมาชิกวงก็อยู่ในสถานะคงที่จวบจนปัจจุบัน
รัช Rush | |
|---|---|
 | |
| ข้อมูลพื้นฐาน | |
| ที่เกิด |  วิลโลว์เดล, โทรอนโต รัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา |
| แนวเพลง |
|
| ช่วงปี | ค.ศ. 1968 – 2018[2] |
| ค่ายเพลง |
|
| อดีตสมาชิก |
|
| เว็บไซต์ | rush |
รัช เป็นที่รู้จักในฐานะสมาชิกวงที่มีความสามารถทางดนตรี ซึ่งแสดงออกมาทางผลงานดนตรีต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น การแต่งโครงสร้างเพลงที่ซับซ้อน มีเนื้อหาเพลงที่เกี่ยวข้องกับแนวไซไฟ เรื่องแฟนตาซี และปรัชญา วงมีการเปลี่ยนแนวทางดนตรีหลายครั้งในหลายปี เริ่มต้นจากแรงบันดาลใจแนวเพลงบลูส์ สู่จุดเริ่มต้นในแนวฮาร์ดร็อก จนกระทั่งเปลี่ยนไปเล่นแนวโพรเกรสซีฟร็อก และใช้เครื่องสังเคราะห์เสียงหนัก ๆ ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 รัช ได้หันกลับไปเล่นแนวฮาร์ดร็อก ซึ่งเป็นแนวทางที่วงเล่นมาจนถึงทุกวันนี้
อ้างอิงจากสมาคมผู้ประกอบกิจการเพลงของสหรัฐอเมริกา (RIAA) รัช ได้จัดอยู่ในอันดับที่ 80 ด้วยยอดจำหน่ายกว่า 25 ล้านชุด[3] แม้ว่ายอดขายทั่วโลกอย่างเป็นทางการจะไม่มีตัวเลขชัดเจน แต่ก็ได้มีการประมาณการไว้ราว 40 ล้านชุดจากทั่วโลก ในปี ค.ศ. 2004 วงได้รับการยืนยันยอดจำหน่ายระดับทองคำขาว 14 ครั้ง ระดับทองคำ 24 ครั้ง และทองคำขาว x3 3 ครั้งด้วยกัน[4]
รัช เคยได้รับการเสนอชื่อเข้ารับรางวัลแกรมมีถึง 7 ครั้ง[5][6] และได้รับรางวัลจูโนหลายครั้ง ได้รับรางวัลระดับสากลจากองค์กรผู้ประพันธ์เพลงแคนาดา (SOCAN) ในปี ค.ศ. 2009 วงได้รับการบรรจุเข้าสู่หอเกียรติของแคนาดาในปี ค.ศ. 1994 และหอเกียรติยศร็อกแอนด์โรล ในปี ค.ศ. 2013[7] ตลอดเส้นทางดนตรีของรัช สมาชิกวงทั้งสามคน ได้รับการยกย่องให้เป็นนักดนตรีที่มีพรสวรรค์อย่างสูง อ้างอิงจากการชนะรางวัลและผลโพลหลายสำนักของแต่ละสมาชิก
อัลบั้ม แก้
อัลบั้มสตูดิโอ
- Rush (1974)
- Fly by Night (1975)
- Caress of Steel (1975)
- 2112 (1976)
- A Farewell to Kings (1977)
- Hemispheres (1978)
- Permanent Waves (1980)
- Moving Pictures (1981)
- Signals (1982)
- Grace Under Pressure (1984)
- Power Windows (1985)
- Hold Your Fire (1987)
- Presto (1989)
- Roll the Bones (1991)
- Counterparts (1993)
- Test for Echo (1996)
- Vapor Trails (2002)
- Feedback (2004)
- Snakes & Arrows (2007)
- Clockwork Angels (2012)
อ้างอิง แก้
- ↑ Bowman, Durrell (2014). Experiencing Rush: A Listener's Companion. Rowman & Littlefield Publishers. p. 165. ISBN 978-1-4422-3131-3.
- ↑ "RUSH Guitarist ALEX LIFESON: "We Have No Plans To Tour Or Record Anymore. We're Basically Done"". Blabbermouth. January 19, 2018. สืบค้นเมื่อ January 19, 2018.
- ↑ "RIAA - Top Selling Artists". RIAA. สืบค้นเมื่อ April 23, 2014.
- ↑ "RIAA - Artiest Tallies". RIAA. สืบค้นเมื่อ June 11, 2013.
- ↑ Nick Krewen (September 5, 2012). "The Spirit Of Rush". GRAMMY.com.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-10. สืบค้นเมื่อ 2017-01-20.
- ↑ "Rush joins Rock and Roll Hall of Fame". CBC News. April 18, 2013. สืบค้นเมื่อ April 19, 2013.