มนัสเสห์แห่งยูดาห์
มนัสเสห์ (อังกฤษ: Manasseh; /məˈnæsə/; ฮีบรู: מְנַשֶּׁה Mənaššé, "ผู้ลืม"; แอกแคด: 𒈨𒈾𒋛𒄿 Menasî [me-na-si-i]; กรีก: Μανασσῆς Manasses; ละติน: Manasses) เป็นกษัตริย์ลำดับที่ 13 ของราชอาณาจักรยูดาห์ เป็นพระโอรสองค์โตของเฮเซคียาห์และเฮฟซีบาห์ (2 พงศ์กษัตริย์ 21:1) พระองค์ขึ้นครองราชย์ขณะพระชนมายุ 12 พรรษาและครองราชย์เป็นเวลา 55 ปี (2 พงศ์กษัตริย์ 21:1; 2 พงศาวดาร 33:1)
| มนัสเสห์ | |
|---|---|
 | |
| กษัตริย์แห่งยูดาห์ | |
| ครองราชย์ | ครองราชย์ร่วม: 697–687 ปีก่อนคริสตกาล ครองราชย์พระองค์เดียว: 687–643 ปีก่อนคริสตกาล |
| ก่อนหน้า | เฮเซคียาห์ |
| ถัดไป | อาโมน |
| ประสูติ | ประมาณ 709 ปีก่อนคริสตกาล อาจเป็นที่เยรูซาเล็ม |
| สวรรคต | ประมาณ 643 ปีก่อนคริสตกาล (65 หรือ 66 พรรษา) อาจเป็นที่เยรูซาเล็ม |
| คู่อภิเษก | เมชุลเลเมท |
| พระราชบุตร | อาโมน |
| ราชสกุล | ราชวงศ์ดาวิด |
| พระราชบิดา | เฮเซคียาห์ |
| พระราชมารดา | เฮฟซีบาห์ |
บันทึกในคัมภีร์ไบเบิล
แก้คัมภีร์ฮีบรูบันทึกเกี่ยวกับมนัสเสห์ใน 2 พงศ์กษัตริย์ 21:1-18 และ 2 พงศาวดาร 32:33–33:20 พระองค์ยังทรงได้รับการกล่าวถึงในเยเรมีย์ 15:4 ซึ่งผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์ทำนายถึง "การทำลายล้างสี่อย่าง" สำหรับประชาชนยูดาห์เพราะความชั่วร้ายที่มนัสเสห์ทรงกระทำในยูดาห์[1]
มนัสเสห์เป็นกษัตริย์แห่งยูดาห์พระองค์แรกที่ไม่ได้ร่วมสมัยกับราชอาณาจักรอิสราเอลเหนือซึ่งถูกทำลายโดยชาวอัสซีเรียเมื่อประมาณ 720 ปีก่อนคริสตกาลและประชาชนจำนวนมากของอิสราเอลเหนือถูกกวาดต้อนไป มนัสเสห์ทรงฟื้นฟูการบูชาแบบพหุเทวนิยมขึ้นใหม่และพลิกกลับการเปลี่ยนแปลงทางศาสนาที่กระทำโดยเฮเซคียาห์พระบิดาของพระองค์ จึงมีความที่ตำหนิพระองค์ในหลายวรรคของคัมภีร์ไบเบิล[2]
พระองค์สมรสกับเมชุลเลเมท บุตรหญิงของฮารูสชาวโยทบาห์ มีพระโอรสคืออาโมนผู้สืบราชบัลลังก์ในฐานะกษัตริย์แห่งยูดาห์หลังมนัสเสห์สิ้นพระชนม์ เฮเซคียาห์ มนัสเสห์ และอาโมนปรากฏในลำดับพงศ์ของพระเยซูในพระวรสารนักบุญมัทธิว[3]
พระองค์ครองราชย์เป็นเวลา 55 ปีซึ่งเป็นรัชสมัยที่ยาวนานทีุ่ดในประวัติศาสตร์ของยูดาห์ พระองค์สิ้นพระชนม์เมื่อประมาณ 643 ปีก่อนคริสตกาล พระศพได้รับฝังในสวนของอุสซา "ในพระราชอุทยานของพระราชวัง" (2 พงศ์กษัตริย์ 21:17-18; 2 พงศาวดาร 33:20) ไม่ได้ฝังในนครดาวิดท่ามกลางบรรพบุรุษของพระองค์ เรื่องเล่าในคัมภีร์ไบเบิลระบุว่ามนัสเสห์ขึ้นครองราชย์ในช่วงเวลาที่พระบิดาสิ้นพระชนม์[4] แต่เอ็ดวิน อาร์. ทีเลอ (Edwin R. Thiele) สรุปว่าพระองค์ครองราชย์ในฐานะผู้สำเร็จราชการร่วมกับเฮเซคียาห์พระบิดาเมื่อ 697/696 ปีก่อนคริสตกาล โดยมีระยะเวลา 12 ปี พระองค์เริ่มครองราชย์พระองค์เดียวในเมื่อ 687/686 ปีก่อนคริสตกาลจนกระทั่งสิ้นพระชนม์เมื่อ 643/642 ปีก่อนคริสตกาล[5]
อ้างอิง
แก้- ↑ เยเรมีย์ 15:3 -4
- ↑ 2 พงศ์กษัตริย์ 21:2 และหลายวรรคที่ตามมา
- ↑ มัทธิว 1:10
- ↑ 2 พงศ์กษัตริย์ 20:24, 2 พงศาวดาร 32:33
- ↑ Edwin Thiele, The Mysterious Numbers of the Hebrew Kings, (1st ed.; New York: Macmillan, 1951; 2nd ed.; Grand Rapids: Eerdmans, 1965; 3rd ed.; Grand Rapids: Zondervan/Kregel, 1983). ISBN 0-8254-3825-X, 9780825438257, 217
บรรณานุกรม
แก้- Finkelstein, Israel; Silberman, Neil Asher (2001). The Bible Unearthed. New York: Free Press.
- Finkelstein, Israel; Silberman, Neil Asher (2006). David and Solomon: In Search of the Bible's Sacred Kings and the Roots of Western Tradition. New York: Free Press.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
- . New International Encyclopedia. 1905.
| ก่อนหน้า | มนัสเสห์แห่งยูดาห์ | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| เฮเซคียาห์ | 
|
กษัตริย์แห่งยูดาห์ (ราชวงศ์ดาวิด) (ครองราชย์ร่วมกับเฮเซคียาห์: 697–687 ปีก่อนคริสตกาล ครองราชย์พระองค์เดียว: 687–643 ปีก่อนคริสตกาล) |
|
อาโมน |