จิตตะกอง (อังกฤษ: Chittagong) หรือ จัฏฏคราม (เบงกอล: চট্টগ্রাম) เป็นภาคที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในบรรดาภาคทั้งแปดของประเทศบังกลาเทศ ครอบคลุมพื้นที่ทางตะวันออกเฉียงใต้สุดของประเทศ มีเนื้อที่ทั้งหมดประมาณ 33,909.00 ตารางกิโลเมตร (13,092.34 ตารางไมล์)[4] และมีประชากร 33,202,326 คนจากสำมะโนประชากร พ.ศ. 2565

ภาคจิตตะกอง

চট্টগ্রাম বিভাগ
ที่ตั้งภาคจิตตะกองในประเทศบังกลาเทศ
ที่ตั้งภาคจิตตะกองในประเทศบังกลาเทศ
พิกัด: 22°55′N 91°30′E / 22.917°N 91.500°E / 22.917; 91.500
ประเทศ บังกลาเทศ
ก่อตั้งพ.ศ. 2372
เมืองหลักจิตตะกอง
การปกครอง
 • ข้าหลวงมุฮัมมัด อามีนูร์ เราะห์มาน[1]
 • เขตเลือกตั้งรัฐสภารัฐสภาแห่งชาติ (58 ที่นั่ง)
พื้นที่
 • ทั้งหมด34,529.97 ตร.กม. (13,332.10 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (พ.ศ. 2565)[2]
 • ทั้งหมด33,202,326 คน
 • ความหนาแน่น960 คน/ตร.กม. (2,500 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลาUTC+6 (เวลามาตรฐานบังกลาเทศ)
รหัส ISO 3166BD-B
เอชดีไอ (พ.ศ. 2561)0.611[3]
ปานกลาง
ทีมคริกเกตที่มีชื่อเสียงทีมคริกเกตภาคจิตตะกอง
จิตตะกองแชลลินเจอส์
จิตตะกองอาบาฮานี
เว็บไซต์www.chittagongdiv.gov.bd

ภาคจิตตะกองเป็นที่ตั้งของค็อกซิสบาซาร์ ชายหาดทะเลธรรมชาติที่ยาวที่สุดในโลก[5][6] รวมทั้งเป็นที่ตั้งของเกาะเซนต์มาร์ตินส์ พืดหินปะการังเพียงแห่งเดียวของบังกลาเทศ

อ้างอิง แก้

  1. "List of Divisional Commissioners". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-06-18. สืบค้นเมื่อ 2023-02-23.
  2. http://bbs.portal.gov.bd/sites/default/files/files/bbs.portal.gov.bd/page/b343a8b4_956b_45ca_872f_4cf9b2f1a6e0/2022-07-28-14-31-b21f81d1c15171f1770c661020381666.pdf
  3. "Sub-national HDI - Area Database - Global Data Lab". hdi.globaldatalab.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-07-08.
  4. Ahmed Anam (2012). "Chittagong Division". ใน Islam, Sirajul; Miah, Sajahan; Khanam, Mahfuza; Ahmed, Sabbir (บ.ก.). Banglapedia: the National Encyclopedia of Bangladesh (Online ed.). Dhaka, Bangladesh: Banglapedia Trust, Asiatic Society of Bangladesh. ISBN 984-32-0576-6. OCLC 52727562. สืบค้นเมื่อ 16 เมษายน 2024.
  5. Ethirajan, Anbarasan (26 December 2012). "Bangladesh's Cox's Bazar: A paradise being lost?". BBC World. สืบค้นเมื่อ 29 January 2015.
  6. The Europa World Year Book 2003. Taylor & Francis. 2003. p. 679. ISBN 978-1-85743-227-5.