วิกิพีเดีย

ฟุตบอลอาเซียนชิงแชมป์เยาวชนอายุไม่เกิน 23 ปี 2022

การแข่งขัน ฟุตบอลอาเซียนชิงแชมป์เยาวชนอายุไม่เกิน 23 ปี 2022, หรือชื่ออย่างเป็นทางการ 2022 เอเอฟเอฟ ยู-23 ยูธแชมเปียนชิป เป็นครั้งที่ 3 ของฟุตบอลอาเซียนชิงแชมป์เยาวชนอายุไม่เกิน 23 ปี ซึ่งจัดขึ้นโดยสหพันธ์ฟุตบอลอาเซียน (เอเอฟเอฟ) ทัวร์นาเมนต์นี้จะจัดขึ้นตั้งแต่วันที่ 14 ถึง 26 กุมภาพันธ์ ในกรุงพนมเปญ ประเทศกัมพูชา นี่เป็นครั้งแรกในทัวร์นาเมต์อายุไม่เกิน 23 ปี โดยในครั้งที่ผ่านมาเป็นทัวร์นาเมนต์อายุไม่เกิน 22 ปี

ฟุตบอลอาเซียนชิงแชมป์เยาวชนอายุไม่เกิน 23 ปี 2022
ฟุตบอลอาเซียนชิงแชมป์เยาวชนอายุไม่เกิน 23 ปี กัมพูชา 2022
รายละเอียดการแข่งขัน
ประเทศเจ้าภาพกัมพูชา
วันที่14 - 26 กุมภาพันธ์
ทีม11
สถานที่2 (ใน 1 เมืองเจ้าภาพ)
อันดับเมื่อสิ้นสุดการแข่งขัน
ชนะเลิศ เวียดนาม (สมัยที่ 1)
รองชนะเลิศ ไทย
อันดับที่ 3 ติมอร์-เลสเต
อันดับที่ 4 ลาว
สถิติการแข่งขัน
จำนวนนัดที่แข่งขัน14
จำนวนประตู39 (2.79 ประตูต่อนัด)
ผู้ชม79,653 (5,690 คนต่อนัด)
ผู้ทำประตูสูงสุดไทย ธีรศักดิ์ เผยพิมาย
(3 ประตู)
← 2019

ทีมที่ผ่านเข้ารอบ แก้

ทัวร์นาเมนต์นี้จะไม่มีการคัดเลือก และทีมที่เข้าร่วมทั้งหมดจะได้ผ่านเข้าสู่รอบแบ่งกลุ่ม ทีมต่อไปนี้คือทีมชาติสมาชิกของเอเอฟเอฟที่มีสิทธิเข้าสู่ทัวร์นาเมนต์ (ยกเว้น ออสเตรเลีย):

ทีม สมาคม ครั้งที่เข้าร่วม ผลงานที่ดีที่สุดครั้งที่ผ่านมา
  บรูไน สมาคมฟุตบอลบรูไนดารุสซาลาม ครั้งที่ 1 ครั้งแรก
  กัมพูชา สหพันธ์ฟุตบอลกัมพูชา ครั้งที่ 3 อันดับ 4 (2019)
  อินโดนีเซีย สมาคมฟุตบอลอินโดนีเซีย ครั้งที่ 2 ชนะเลิศ (2019)
  ลาว สหพันธ์ฟุตบอลแห่งชาติลาว ครั้งที่ 2 รอบแบ่งกลุ่ม (2005)
  มาเลเซีย สมาคมฟุตบอลมาเลเซีย ครั้งที่ 3 อันดับ 4 (2005)
  พม่า สหพันธ์ฟุตบอลเมียนมาร์ ครั้งที่ 3 อันดับ 3 (2005)
  ฟิลิปปินส์ สหพันธ์ฟุตบอลฟิลิปปินส์ ครั้งที่ 3 รอบแบ่งกลุ่ม (2005, 2019)
  สิงคโปร์ สมาคมฟุตบอลสิงคโปร์ ครั้งที่ 2 รองชนะเลิศ (2005)
  ไทย สมาคมกีฬาฟุตบอลแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 2 ชนะเลิศ (2005)
  ติมอร์-เลสเต สหพันธ์ฟุตบอลติมอร์-เลสเต ครั้งที่ 3 รอบแบ่งกลุ่ม (2005, 2019)
  เวียดนาม สหพันธ์ฟุตบอลเวียดนาม ครั้งที่ 2 อันดับ 3 (2019)
ไม่ได้เข้าร่วม
  ออสเตรเลีย

ผู้เล่น แก้

บทความหลัก: ผู้เล่นในฟุตบอลอาเซียนชิงแชมป์เยาวชนอายุไม่เกิน 22 ปี 2022

สนามแข่งขัน แก้

พนมเปญ
กีฬาสถานชาติมรดกเตโช ปรินซ์ สเตเดียม
ความจุ: 60,000 ความจุ: 10,000
 

รอบแบ่งกลุ่ม แก้

เวลาทั้งหมดคือเวลาท้องถิ่น, เวลาอินโดจีน (UTC+7).

กลุ่ม เอ แก้

อันดับ ทีม เล่น ชนะ เสมอ แพ้ ได้ เสีย ต่าง คะแนน การผ่านเข้ารอบ
1   ติมอร์-เลสเต 3 2 1 0 6 3 +3 7 รอบรองชนะเลิศ
2   กัมพูชา (H) 3 2 0 1 7 1 +6 6
3   ฟิลิปปินส์ 3 1 1 1 4 4 0 4
4   บรูไน 3 0 0 3 2 11 −9 0
แหล่งที่มา : เอเอฟเอฟ
(H) เจ้าภาพ.


ติมอร์-เลสเต  2–2  ฟิลิปปินส์
 รายงาน
ผู้ชม: 540 คน
ผู้ตัดสิน: Souei Vongkham (ลาว)
กัมพูชา  6–0  บรูไน
 รายงาน
ผู้ชม: 26,000 คน
ผู้ตัดสิน: Tuan Yasin (มาเลเซีย)
บรูไน  1–3  ติมอร์-เลสเต
 รายงาน
ผู้ชม: 2,357 คน
ผู้ตัดสิน: Ngô Duy Lân (เวียดนาม)
ฟิลิปปินส์  0–1  กัมพูชา
รายงาน
ผู้ชม: 17,080 คน
ผู้ตัดสิน: วรินทร สัสดี (ไทย)
กัมพูชา  0–1  ติมอร์-เลสเต
รายงาน
ผู้ชม: 25,307 คน
ผู้ตัดสิน: Zulfiqar Mustaffa (สิงคโปร์)
ฟิลิปปินส์  2–1  บรูไน
 รายงาน
ผู้ชม: 285 คน
ผู้ตัดสิน: Souei Vongkham (ลาว)

กลุ่ม บี แก้

หลังจากการถอนตัวของอินโดนีเซียและเมียนมาร์จากการแข่งขัน, เนื่องจากผู้เล่นหลายคนของพวกเขามีผลตรวจเป็นบวกสำหรับ โควิด-19, ทั้งสองทีมที่เหลือจะเล่นกันทีมละสองครั้ง. ผู้ชนะจะได้เข้าร่วมสำหรับรอบแพ้คัดออก, ในขณะที่ผู้แพ้จะต้องตกรอบ.

อันดับ ทีม เล่น ชนะ เสมอ แพ้ ได้ เสีย ต่าง คะแนน การผ่านเข้ารอบ
1   ลาว 2 2 0 0 4 1 +3 6 รอบแพ้คัดออก
2   มาเลเซีย 2 0 0 2 1 4 −3 0
3   พม่า[a] 0 0 0 0 0 0 0 0 ถอนทีม
4   อินโดนีเซีย[b] 0 0 0 0 0 0 0 0
แหล่งที่มา : เอเอฟเอฟ
หมายเหตุ :
  1. ↑ เมียนมาร์ถอนทีม หนึ่งชั่วโมงก่อนการแข่งขันนัดแรก, เนื่องจากมีผู้เล่นหลายคนตรวจพบเชื้อโควิด-19[1]
  2. ↑ อินโดนีเซียถอนทีมออกจากการแข่งขันเมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565 เพราะว่าผู้เล่น 7 รายพบเจอผลตรวจ โควิด-19 เป็นบวก, อีก 4 คนถูกจัดประเภทเป็นผู้มีความเสี่ยงที่จะติดโควิด-19, และผู้เล่น 3 คนได้รับบาดเจ็บ.[2]


ลาว  2–1  มาเลเซีย
 รายงาน
ผู้ชม: 316 คน
ผู้ตัดสิน: Abdul Hakim Mohd Haidi (บรูไน)
มาเลเซีย  0–2  ลาว
รายงาน
ผู้ชม: 75 คน
ผู้ตัดสิน: วรินทร สัสดี (ไทย)

กลุ่ม ซี แก้

อันดับ ทีม เล่น ชนะ เสมอ แพ้ ได้ เสีย ต่าง คะแนน การผ่านเข้ารอบ
1   เวียดนาม 2 2 0 0 8 0 +8 6 รอบแพ้คัดออก
2   ไทย 2 1 0 1 3 2 +1 3
3   สิงคโปร์ 2 0 0 2 1 10 −9 0
แหล่งที่มา : เอเอฟเอฟ


ไทย  3–1  สิงคโปร์
 รายงาน
ผู้ชม: 570 8o
ผู้ตัดสิน: Yudi Nurcahya (อินโดนีเซีย)
สิงคโปร์  0–7  เวียดนาม
รายงาน
ผู้ชม: 1,100 คน
ผู้ตัดสิน: Khoun Virak (กัมพูชา)
เวียดนาม  1–0  ไทย
ผู้ชม: 1,845 คน
ผู้ตัดสิน: Tuan Yasin (มาเลเซีย)

ตารางคะแนนทีมอันดับสอง แก้

อันดับ กลุ่ม ทีม เล่น ชนะ เสมอ แพ้ ได้ เสีย ต่าง คะแนน การผ่านเข้ารอบ
1 ซี   ไทย 2 1 0 1 3 2 +1 3 รอบแพ้คัดออก
2 เอ   กัมพูชา (H) 2 1 0 1 1 1 0 3
แหล่งที่มา : เอเอฟเอฟ
กฎการจัดอันดับ : 1) คะแนน; 2) ผลต่างประตู; 3) จำนวนประตูที่ทำได้; 4) คะแนนทางวินัย; 5) จำนวนนัดที่เสมอ.
(H) เจ้าภาพ.


รอบแพ้คัดออก แก้

สายการแข่งขัน แก้

 
รอบรองชนะเลิศรอบชิงชนะเลิศ
 
      
 
24 กุมภาพันธ์ – พนมเปญ
 
 
   ลาว 0
 
26 กุมภาพันธ์ – พนมเปญ
 
   ไทย 2
 
   ไทย 0
 
24 กุมภาพันธ์ – พนมเปญ
 
   เวียดนาม 1
 
   ติมอร์-เลสเต 0 (3)
 
 
   เวียดนาม
(ลูกโทษ)		0 (5)
 
อันดับ 3
 
 
26 กุมภาพันธ์ – พนมเปญ
 
 
   ลาว
 
 
   ติมอร์-เลสเต w/o[a]

รอบรองชนะเลิศ แก้

ลาว  0–2  ไทย
รายงาน
ผู้ชม: 100 คน
ผู้ตัดสิน: Yudi Nurcahya (อินโดนีเซีย)
ติมอร์-เลสเต  0–0 (ต่อเวลาพิเศษ)  เวียดนาม
รายงาน
ลูกโทษ
 3–5
ผู้ชม: 1,256 คน
ผู้ตัดสิน: Tuan Yasin (มาเลเซีย)

นัดชิงอันดับที่ 3 แก้

ลาว  ยกเลิก[a]  ติมอร์-เลสเต

รอบชิงชนะเลิศ แก้

ไทย  0–1  เวียดนาม
ผู้ชม: 4,235 คน
ผู้ตัดสิน: Khuon Virak (กัมพูชา)

สถิติ แก้

ผู้ทำประตู แก้

มีการทำประตู 39 ประตู จากการแข่งขัน 14 นัด เฉลี่ย 2.79 ประตูต่อนัด


การทำประตู 3 ครั้ง

การทำประตู 2 ครั้ง

การทำประตู 1 ครั้ง

การทำเข้าประตูตัวเอง 1 ครั้ง

  •   Wafi Aminuddin (ในนัดที่พบกับ ติมอร์-เลสเต)
  •   Yue Safy (ในนัดที่พบกับ ติมอร์-เลสเต)

ตารางหลังสิ้นสุดการแข่งขัน แก้

ตารางนี้จะแสดงถึงอันดับของแต่ละทีมตลอดการแข่งขัน.

อันดับ ทีม เล่น ชนะ เสมอ แพ้ ได้ เสีย ต่าง คะแนน Final result
1   เวียดนาม 4 3 1 0 9 0 +9 10 แชมป์
2   ไทย 4 2 0 2 5 3 +2 6 รองชนะเลิศ
3   ติมอร์-เลสเต 4 2 2 0 6 3 +3 8 อันดับ 3
4   ลาว 3 2 0 1 4 3 +1 6 อันดับ 4
5   กัมพูชา 3 2 0 1 7 1 +6 6 ตกรอบใน
รอบแบ่งกลุ่ม
6   ฟิลิปปินส์ 3 1 1 1 4 4 0 4
7   มาเลเซีย 2 0 0 2 1 4 −3 0
8   บรูไน 3 0 0 3 2 11 −9 0
9   สิงคโปร์ 2 0 0 2 1 10 −9 0
แหล่งที่มา : [ต้องการอ้างอิง]

การถ่ายทอดสด แก้

อาณาเขต ผู้ถือลิขสิทธิ์ อ้างอิง
บรูไน
[3]
อินโดนีเซีย
ติมอร์ เลสเต
  • SCTV (ฟรี ทีวี)
  • Champions TV (เพย์ ทีวี)
  • Vidio (OTT)
มาเลเซีย
เมียนมาร์
ลาว
สิงคโปร์
ไทย
เวียดนาม

อ้างอิง แก้

  1. ↑ "Myanmar Football Federation withdraw from AFF U23 Championship 2022". Asean Football Federation. 15 February 2022.
  2. ↑ Saputra, Muhammad Nurhendra (11 February 2022). "Indonesian U-23 Team Withdraws from AFF U-23 Championship: PSSI". Tempo.co. Tempo Media Group.
  3. ↑ "AFF announce nine broadcasters for AFF U23 Championship 2022". Asean Football Federation. 11 February 2022. สืบค้นเมื่อ 15 February 2022.

หมายเหตุ แก้

  1. ↑ 1.0 1.1 การแข่งขันถูกยกเลิกหลังจากพบว่าผู้เล่นชาวลาว U-23 จำนวนมากได้รับการทดสอบในเชิงบวกสำหรับ โควิด-19 ก่อนการแข่งขันส่งผลให้ขาดผู้เล่นที่ลงทะเบียนเพื่อแข่งขัน ทั้ง U-23 ติมอร์เลสเตและ U-23 ลาวได้รับรางวัลที่สามจากผู้จัดงาน

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฟุตบอลอาเซียนชิงแชมป์เยาวชนอายุไม่เกิน_23_ปี_2022&oldid=10764893"