ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ดอลลาร์ช่องแคบ"

ในต้น[[คริสต์ศตวรรษที่ 19]] สกุลเงินที่ใช้กันอย่างกว้างขวางในกว้างขวางใน[[อินเดียตะวันออก]]คือ[[ดอลลาร์​สเปน]] ซึ่งมาจากทั้ง[[สเปน]]และอาณานิคมของสเปนใน[[ทวีปอเมริกา]] ส่วนสกุลเงินที่ผลิตในท้องถิ่นก็มีอยู่บ้าง ได้แก่ [[กปิงกลันตัน]] [[กปิงตรังกานู]] และ[[ดอลลาร์ปีนัง]]

ในปี [[ค.ศ. 1837]]1826 รัฐบาลได้กำหนดให้[[รูปีอินเดีย]]เป็นสกุลเงินอย่างเป็นทางการของนิคมช่องแคบ เนื่องจากขณะนั้นยังบริหารขึ้นตรงกับทางอินเดีย แต่ดอลลาร์สเปนก็ยังคงหมุนเวียนอยู่ในระบบ ต่อมาในปี[[ ค.ศ. 1845]]1844 ก็เริ่มมีเหรียญกษาปณ์ของนิคมช่องแคบเองโดยใช้ระบบ 100 [[เซนต์]] = 1 [[ดอลลาร์]] โดย 1 ดอลลาร์มีค่าเท่ากับ 1 ดอลลาร์สเปน สกุลเงินนี้ได้รับการประกาศเป็นสกุลเงินอย่างเป็นทางการของนิคมช่องแคบในวันที่ 1 มิถุนายน ค.ศ. 184.<ref>{{Cite book|title=The Coins of the British Commonwealth of Nations Part 2 Asian Territories|last=Pridmore|first=F.|publisher=Spink & Son Ltd.|year=1965|pages=180}}</ref> และในปี [[ค.ศ. 1867]] ที่นิคมช่องแคบได้แยกระบบการปกครองออกมาเป็นของตนเองแล้ว ก็เริ่มใช้ดอลลาร์เป็นสกุลเงินมาตรฐานอย่างเป็นทางการ<ref name=":0">{{Cite book|title=The Coins of the British Commonwealth of Nations Part 2 Asian Territories|last=Pridmore|first=F.|publisher=Spink & Son Ltd.|year=1965|pages=186}}</ref>

ตั้งแต่ปี [[ค.ศ. 1898]] เป็นต้นมา คณะกรรมาธิการสกุลเงินได้ประกาศใช้สกุลเงินดอลลาร์ช่องแคบ และประกาศห้ามธนาคารต่าง ๆ ผลิตเงินตราออกมา ขณะนั้นทำให้ค่าเงินลดลงในแปดปีต่อมา จนใน ค.ศ. 1906 มูลค่าของดอลลาร์ช่องแคบกำหนดไว้ให้เท่ากับ 2 [[ชิลลิง]] 4 [[เพนนี]] ดอลลาร์ช่องแคบถูกแทนที่ราคาตามมูลค่าด้วย[[ดอลลาร์มาลายัน]]ใน ค.ศ. 1939