ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภัยพิบัติท่าอากาศยานเตเนริเฟ"

'''ภัยพิบัติท่าอากาศยานเตเนริเฟ''' เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 27 มีนาคม ค.ศ. 1977 เมื่อ[[เครื่องบิน|เครื่องบินโดยสาร]][[โบอิง 747]] ของสายการบิน[[แพนอเมริกันเวิลด์แอร์เวส์|แพนแอม]]และ[[เคแอลเอ็ม]] ชนกันบน[[ทางวิ่งเครื่องบิน|ทางวิ่ง]]ของ[[ท่าอากาศยาน]]โลสโรเดโอส (ปัจจุบันคือท่าอากาศยานนอร์ทเตเนริเฟ) ที่[[เกาะเตเนริเฟ]]ใน[[หมู่เกาะคะแนรี]]ของ[[สเปน]] ทำให้มีผู้เสียชีวิต 583 คน นับเป็นอุบัติเหตุทางการบินที่ร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์การบิน จากผลของอิทธิพลขององค์กร สภาพแวดล้อม และการกระทำที่ไม่ปลอดภัยที่นำไปสู่หายนะครั้งนี้เป็นตัวอย่างในการทบทวนกระบวนการและกรอบงานสำหรับการสอบสวนหายนะและการป้องกันอุบัติเหตุทางการบิน<ref>{{cite news|title=TENERIFE DISASTER - 27 MARCH 1977: The Utility of the Swiss Cheese Model & other Accident Causation Frameworks|url=http://goflightmedicine.com/tenerife-disaster/|accessdate=13 October 2014|publisher=Go Flight Medicine}}</ref>

 

 

เมื่อท่าอากาศยานกรันกานาเรียเปิดใช้อีกครั้ง เจ้าหน้าที่ได้พยายามจัดการทางวิ่งที่มีเครื่องบินหลายลำจอดรออยู่ รวมถึงเครื่องบินของสายการบินแพนแอม เที่ยวบินที่ 1736 ที่เดินทางมาจาก[[ลอสแอนเจลิส]]โดยแวะพักที่[[นิวยอร์ก]]และเครื่องบินของสายการบินเคแอลเอ็ม เที่ยวบินที่ 4805 ที่เดินทางมาจาก[[อัมสเตอร์ดัม]] [[หมอก]]ที่ลงจัดทำให้หอบังคับการบินมองไม่เห็นเครื่องบินทั้งสองลำ อีกทั้งเครื่องบินทั้งสองลำก็ไม่มี[[เรดาร์]]ภาคพื้นดิน ทำให้หอบังคับการบินไม่ทราบตำแหน่งและต้องใช้วิธีการสื่อสารแทน ผลของการสื่อสารที่ผิดพลาดทำให้นักบินของเครื่องบินเคแอลเอ็ม ตัดสินใจบินขึ้นในขณะที่เครื่องบินของแพนแอมยังอยู่บนทางวิ่ง ทำให้เกิดการชนกันและระเบิดเป็นลูกไฟขนาดใหญ่ ผู้โดยสารและลูกเรือบนเครื่องบินเคแอลเอ็ม ทั้งหมด 248 คนเสียชีวิต ส่วนผู้โดยสารและลูกเรือบนเครื่องบินแพนแอมเสียชีวิต 335 คน บาดเจ็บ 61 คน รวมยอดผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์นี้ 583 คน