ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ศาสนาซิกข์"

สำหรับชาวซิกข์แล้ว มีคัมภีร์หลักสำคัญเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นคือ [[คุรุกรันตสาหิบ]] หรือ คุรุครันถ์ซาฮิบ (Guru Granth Sahib) บางครั้งก็เรียกอีกชื่อว่า อาทิกรันตะ หรือ อาทิ ครันถ์ (Ādi Granth)<ref name=shacklexvii/> ตามกาลภาพจริง ๆ แล้ว “อาทิกรันตะ” (แปลตรงตัวว่า ฉบับแรก) หมายถึงคัมภีร์ชิ้นแรกที่เขียนขึ้นโดย[[คุรุอรชุน]] เมื่อ ค.ศ. 1604<ref>William Owen Cole and Piara Singh Sambhi (1995), The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices, Sussex Academic Press, {{ISBN|978-1898723134}}, pp. 45–46</ref> ส่วนคุรุกรันตสาหิบหมายถึงคัมภีร์รุ่นสุดท้ายที่เพิ่มเติมและรวบรวมจนสมบูรณ์โดย[[คุรุโควินทสิงห์]]<ref name=shacklexvii/><ref>William Owen Cole and Piara Singh Sambhi (1995), The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices, Sussex Academic Press, {{ISBN|978-1898723134}}, pp. 49–50</ref> คุรุกรันตสาหิบนั้นยกย่องให้เป็นคัมภีร์ที่เชื่อส่าจริงเสมอตลอดกาล (อกาล) และไม่สามารถโต้แย้งได้ (unquestionable) อย่างไรก็ตามศาสนาซิกข์ก็มีคัมภีร์อีกเล่มที่ยกย่องให้ว่าสำคัญเป็นอันดับสอง คือ “[[ทสัมกรันตะ]]” หรือ ทาซาม ครันถ์ (Dasam Granth)<ref name=shacklexvii>Christopher Shackle and Arvind Mandair (2005), Teachings of the Sikh Gurus, Routledge, {{ISBN|978-0415266048}}, pp. xvii–xx</ref>

 

{{หลัก|นิกายในศาสนาซิกข์}}

{{ต้องการอ้างอิงส่วน}}