เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
|
|
* พ.ศ. 2479 สอบไล่ได้เปรียญธรรม 5 ประโยค
* พ.ศ. 2481 สอบไล่ได้เปรียญธรรม 6 ประโยค
== ถวายตัวเป็นศิษย์พระอาจารย์มั่น ==
[[ไฟล์:หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต.jpg|thumb|พระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถร|200px]]
เมื่อ พ.ศ. 2468 [[หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต]]ได้เดินทางมาพักอยู่ที่วัดปทุมวนารามฯ คืนหนึ่งขณะท่านเดินจงกรมอยู่บริเวณข้างสระน้ำวัดปทุมวนารามฯ นั่นเอง มีสามเณรน้อยรูปหนึ่งยืนแฝงตัวอยู่ในความมืดจ้องมองท่านอยู่ด้วยความสงสัยว่า พระรูปนี้กำลังทำอะไรอยู่ ทำไมท่านถึงมาเดินกลับไปกลับมาในยามค่ำคืนเช่นนั้นหนอ สามเณรน้อยเฝ้าสังเกตอยู่นานถึงสองชั่วโมง ต่อมาจึงได้รู้ว่านั้นคือ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต พระอาจารย์ใหญ่แห่งสายวิปัสนากรรมฐาน จึงถือเป็นการพบเจอเป็นครั้งแรกที่วัดปทุมวนารามฯ และหลังจากนั้นพระภิกษุโฮม โสภโณ ก็บุกป่าฝ่าดงครั้งแล้วครั้งเล่าไปขอรับการชี้แนะจากหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต แม้พระมหาโฮม โสภโณ ท่านจะเดินสายปริยัติอย่างต่อเนื่อง แต่ขณะเดียวกันก็เดินสายปฏิบัติอย่างมิลดละ หลังพบกับพระอาจารย์มั่นคราวนั้น พระมหาโฮม โสภโณ เมื่อทราบข่าวว่าพระอาจารย์มั่นอยู่ที่ใด ก็มักจะเดินทางไปกราบคารวะพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เพื่อรับการอบรมด้านจิตภาวนาอยูเรื่อยมา จนพระอาจารย์มั่นได้ละขันธ์ เมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2492<ref>35117</ref>
== ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ==
พระมหาโฮม โสภโณ มิได้ปฏิบัติภาวนาอยู่แต่ในเมืองเท่านั้น หากพลิกหนังสือ “ทางสู่สันติ” หนังสืออนุสรณ์งานศพพระครูอุดมธรรมคุณ (มหาทองสุก สุจิตโต) ศิษย์อีกรูปหนึ่งของพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ซึ่งเขียนโดย[[พระธรรมมงคลญาณ]]ก็จะพบว่า ครั้งหนึ่ง พระมหาโฮม โสภโณได้จาริกร่วมกับพระอาจารย์มหาทองสุก สุจิตโต และสามเณรประมัย กาฬเนตร ผู้รจนาหนังสือ “ธัมมานุวัตต์” ไปไหนต่อไหนหลายแห่งตั้งแต่ท่านยังหนุ่มที่ดังปรากฏความว่า '''พ.ศ. 2476 ปีนี้มหาทองสุก (ยังไม่ได้สมณศักดิ์) จึงเดินทาง (ธุดงค์) ร่วมกับพระราชมุนี (มหาโฮม โสภโณ โพธิศรีทอง ป.ธ.6) (ยังไม่ได้สมณศักดิ์) และ สามเณรประมัยนี้ แตกฉานในทางปฏิบัติมาก สามเณรจะเป็นผู้คอยแนะนำทางจิตอยู่เสมอ และพวกเราก็เชื่อถือสามเณรมาก ได้พักจำพรรษาที่บ้านหนองคาง [[จังหวัดประจวบคีรีขันธ์]] มหาทองสุกได้ปรารภความเพียรเริ่มกัมมัฏฐานอย่างจริงจัง เมื่อสงสัยอะไรก็ได้สามเณรประมัย เป็นที่ปรึกษา''' ทบทวนย้อนหลังก็จะพบว่า พ.ศ. 2476 นั้น เป็นปีที่พระมหาโฮม โสภโณ อายุ 28 ปี และเป็นพระมหาเปรียญ 3 ประโยคแล้ว
ความในหนังสือ “ทางสู่สันติ” ตอนหนึ่งบอกถึงการพักจำพรรษาที่บ้านหนองคาง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ว่า หลวงปู่ทองสุก “ปรารภความเพียร เริ่มบำเพ็ญกัมมัฏฐานอย่างจริงจัง เมื่อสงสัยอะไรก็ได้สามเณรประมัยเป็นที่ปรึกษา หลังจากที่จำพรรษาที่บ้านคางแล้ว ท่านเดินธุดงค์ จากนั้นเพื่อติดตามท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺตเถระเรื่อยไป จากจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ลงมา เขาเต่าไปทางจังหวัดสุพรรณบุรี เดินผ่านดงจะไปจังหวัดอุตรดิตถ์ ไม่เคยเดินทางลัด ไปหลงอยู่ในดง 3 วัน ไม่มีบ้านคนเลย นอนอยู่ในป่าใหญ่ มีแต่เสียงช้างเสียงเสือ...” ที่ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์นี่เองที่วันหนึ่งท่านไปพบเชิงเขา ซึ่งมีถ้ำใหญ่และอากาศก็เย็นสบาย เหมาะแก่การพักแรมอยู่แห่งหนึ่ง พอปลงบริขารพักแรม นั่งสมาธิอยู่ที่ปากถ้ำ จิตดำเนินสู่สมาธิไปจนดึกจึงถอนออกมา พลันรู้สึกว่ามีใครมานั่งอยู่ข้างๆ พอหัน|กลับมาดูแล้วถึงกับตัวชาไปทั้งร่างราวถูกคนเอาน้ำเย็นราดตั้งแต่ศีรษะยันปลายเท้า เพราะเห็นเสือตัวใหญ่นั่งอยู่ห่างออกไปแค่สองศอก ท่านว่า เห็นดังนั้นแล้วได้แต่รีบกำหนดสติ กลับมาภาวนาพุทโธ แผ่เมตตา จนฟ้าสางถึงถอนออกจากสมาธิ ไม่เพียงแต่จาริกไปตามข้อมูลที่ปรากฏในประวัติพระมหาทองสุก ถ้าพลิกหนังสือ เล่าไว้เมื่อวัยสนธยา หนังสือประวัติท่านพระพุทธทาสภิกขุ สัมภาษณ์ไว้โดย อดีตพระประชา ปสนฺนธมฺโม ก็จะพบว่า ครั้งหนึ่งสามเณรประมัยและพระมหาโฮม โสภโณได้จาริกไปถึงสวนโมกข์ [[อำเภอไชยา]] [[จังหวัดสุราษฎร์ธานี]]
ท่านพุทธทาสภิกขุ เล่าว่า ขณะสามเณรประมัยไปอยู่ที่สวนโมกข์นั้น เป็นช่วงที่ท่านกำลังมุ่งมั่นค้นคว้าพระไตรปิฎก และมิได้วางสัมพันธ์กับชาวบ้านเยี่ยงขนบเดิมๆ ที่คนเป็นสมภารทั้งหลายทำกันเลย ขณะนั้น “...มีพระอื่นมาเทศน์บ้างสักครั้งสองครั้ง พระสมุห์แช่มดูเหมือนจะเคยสักที อีกคนที่ชาวบ้านชอบคือสามเณรประมัยเทศน์หลายหน ชาวบ้านชอบมากกว่าผมอีก เขาพูดจาโผงผางดี ชัดเจนดี เรื่องๆ เดียวกันแต่เขาพูดน่าฟังกว่า เป็นเณรโตอายุมากแล้ว เขาธุดงค์มากับมหาโฮม รู้เรื่องสวนโมกข์จากหนังสือพิมพ์พุทธศาสนา เขาธุดงค์กันมา ตอนแรกคิดจะสร้างวัดป่าแบบป่าช้าที่ประจวบฯ แต่ไม่สำเร็จ จึงเลยมาที่นี่ มหาโฮมอยู่ราว 2 เดือนก็กลับ ...”
ท่านพุทธทาสภิกขุ เล่าเรื่องพระมหาโฮม โสภโณไว้ว่า '''...มหาโฮมเขาทำสมาธิ สนใจเรื่องผี คุยกันว่าที่บ้านแกเต็มไปด้วยผี ประชาชนนับถือผีไม่รู้กี่ชนิดต่อกี่ชนิด ยุ่งยากไปหมดเกี่ยวกับเรื่องผี มาชวนผมไปปราบผี ต่อมากลับไปอยู่วัดสระปทุม ได้เป็นเจ้าคุณอะไร...'''
พระมหาโฮม โสภโณ มิได้เดินปริยัติและปฏิบัติแต่เฉพาะในวัยหนุ่มเท่านั้น [[พระเทพวิมลญาณ (ถาวร จิตฺตถาวโร)]] เล่าภาพที่ปรากฏต่อมาเมื่อยามที่ท่านเจริญวัย เจริญธรรม จนเป็นพระผู้ใหญ่แล้วว่า ปกติท่านจะเลิกจำวัดในเวลา 04.00 น. หลังเสร็จกิจส่วนตัวแล้วจะเริ่มสวดมนต์ไปกระทั่ง 6 โมงเช้า ไม่เพียงแต่ทำวัตรเช้า ช่วงทำวัตรเย็นท่านก็จะสวดมนต์ยาวมากด้วยเสียงดังฟังชัด
== การสาธารณสงเคราะห์ ==
|
