ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การว่าราชการในวัด"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Miwako Sato (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 1:
'''การว่าราชการในวัด''' ({{lang-ja|院政 ''insei''}}; {{lang-en|cloistered rule}}) เป็นการปกครองแผ่นดิน[[ญี่ปุ่น]]รูปแบบหนึ่งใน[[ยุคเฮอัง]] ซึ่ง[[จักรพรรดิญี่ปุ่น]]สละราชบัลลังก์แล้วแต่ยังคงพระราชอำนาจและอิทธิพลไว้อยู่ จักรพรรดิที่สละราชย์เหล่านี้มักเสด็จไปประทับในวัด แต่ยังคงควบคุมราชการต่อไปเพื่อคานอำนาจกับผู้สำเร็จราชการแทนจักรพรรดิพระองค์ใหม่และเหล่าแม่ทัพนายกอง ส่วนจักรพรรดิพระองค์ใหม่ก็ทำหน้าที่แต่ในทางประเพณีหรือทางการ<ref name="nussbaum391">Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "''Insei''" in {{Google books|p2QnPijAEmEC|''Japan Encyclopedia'', p. 391.|page=391}}</ref>
 
การว่าราชการในวัดมี[[จักรพรรดิชิระกะวะชิรากาวะ]]เป็นผู้ริเริ่มเมื่อ ค.ศ. 1086<ref>Ponsonby-Fane, Richard. (1959). ''The Imperial House of Japan,'' pp. 257-258.</ref>
 
== ประวัติ ==
บรรทัด 7:
จักรพรรดิญี่ปุ่นที่สละราชสมบัตินั้นเรียก [[ไดโจเท็นโน]] (มหาจักรพรรดิ) ไดโจเท็นโนที่ออกผนวชเรียก [[ไดโจโฮโอ]] (มหาธรรมราชา)
 
[[ประมวลกฎหมายริสึเรียว]]ให้ไดโจเท็นโนยังคงใช้พระราชอำนาจบางประการได้ต่อไปอย่างเช่นกษัตริย์ การใช้อำนาจเช่นนี้ปรากฏครั้งแรก ๆ ในคราว[[จักรพรรดินีจิโต]]เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 7 [[จักรพรรดิโชมุ]]เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 8 และ[[จักรพรรดิอุอูดะ]]เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 9
 
ครั้นสิ้นคริสต์ศตวรรษที่ 10 [[ฮกเกะ (ฟุจิวะระฟูจิวาระ)|ตระกูลฮกเกะ]] จาก [[ตระกูลฟุจิวะระฟูจิวาระ|เครือฟุจิวะระฟูจิวาระ]] ครองราชสำนักในฐานะ [[เซ็สโซและคัมปะกุเซ็สโซและคัมปากุ|ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์]] เอาพระเจ้าแผ่นดินเป็นหุ่นเชิด พอ ค.ศ. 1068 [[จักรพรรดิโกะโก-ซังโจซันโจ]]ขึ้นเสวยราชย์ นับเป็นกษัตริย์พระองค์แรกในรอบ 200 ปีที่ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลฮกเกะเลยไม่ว่าทางสายเลือดหรือสมรส พระองค์พยายามลดทอนอำนาจของตระกูลนี้ลง โดยอาศัยโอกาสที่ตระกูลฮกเกะขัดแย้งกับเหล่าพระญาติพระวงศ๋ต่าง ๆ เช่น [[ฟุจิวะระฟูจิวาระ โนะ โยะโยริมิชิจิ]] และ [[ฟุจิวะระฟูจิวาระ โนะ โนะโนริมิชิจิ]] พระองค์ได้ตราราชบัญญัติหลายประการที่ลดการสำเร็จราชการแทนพระองค์ลง ครั้น ค.ศ. 1072 พระองค์ประชวร จึงสละราชย์ให้ [[จักรพรรดิชิระกะวะชิรากาวะ]] แล้วเสด็จสวรรคตในปีถัดมา
 
ครั้น ค.ศ. 1086 จักรพรรดิชิระกะวะชิรากาวะสละราชบัลลังก์ให้แก่ [[จักรพรรดิโฮะโฮริกะวะกาวะ]] ผู้เป็นพระโอรสซึ่งเวลานั้นมีพระชนม์เพียง 4 พรรษา เพื่อปกป้องพระโอรสองค์น้อยจากบรรดาผู้พยายามช่วงชิงราชสมบัติ จักรพรรดิชิระกะวะชิรากาวะจึงใช้พระบารมีจัดตั้งระบบว่าราชการในวัดขึ้น
 
เมื่อสิ้นยุคเฮอังนั้น ปรากฏว่า ระบบว่าราชการในวัดทำให้เกิดราชสำนักต่างหากจากราชสำนักในวัง ราชสำนักต่างหากนี้เป็นที่ว่าการของจักรพรรดิผู้พ้นจากบัลลังก์แล้ว แต่การตัดสินพระทัยต่าง ๆ ใช้บังคับได้เสมือนของพระมหากษัตริย์บนบัลลังก์ มีเจ้าหน้าที่คอยบังคับการตามพระราชประสงค์ เช่น อินเซ็ง (院宣) และอินโนะโชกุโนโชกูดะชิบุมิบูมิ (院庁下文) ทั้งยังมีกองทัพส่วนพระองค์ต่างหาก เรียกว่า โฮะโฮกุเม็งโนะบุชิโนะบูชิ (北面の武士) พฤติการเหล่านี้เปิดช่องให้ [[ตระกูลไทระ]] ซึ่งเป็นทหารในสังกัดโฮะกุเม็งฯ ได้เถลิงอำนาจทางการเมือง
 
ปลายยุคเฮอังนั้นมีพระเจ้าแผ่นดินสละราชสมบัติออกผนวชต่อเนื่องกันหลายรัชกาล ถึงขนาดที่บางคราวมีไดโจโฮโอซึ่งยังทรงพระชนม์อยู่หลายพระองค์ในเวลาเดียวกัน<ref name="nussbaum391"/>
 
แต่ในที่สุด การว่าราชการในวัดทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างพระเจ้าแผ่นดินในวัดกับพระเจ้าแผ่นดินในวังนำไปสู่ [[กบฏโฮเง็ง]] เมื่อ [[จักรพรรดิโทะบะโทบะ]] เสด็จสวรรคต ตามมาด้วยสงครามกลางเมือง คือ [[สงครามเก็มเป]] และการขึ้นสู่อำนาจของ [[มินะโมะโตะนาโมโตะ โนะ โยะริโมะโตะโยริโมโตะ]] [[โชกุน]] คนแรกแห่ง[[ยุคคะมะกุคามากูระ]]
 
== ดูเพิ่ม ==