ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จ้าว ปิ่ง"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Miwako Sato (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
Miwako Sato (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 26:
==ประวัติ==
จ้าว ปิ่ง เป็นโอรสองค์ที่ 17 ของ[[จ้าว ฉี]] (趙禥) ซึ่งเสวยราชย์เป็น[[จักรพรรดิซ่งตู้จง]] (宋度宗) กับนางอฺวี๋ (俞氏) สนมคนหนึ่งของจ้าว ฉี ซึ่งมีฐานันดรศักดิ์ "[[ระบบวังหลังจีน|ซิงหรง]]" (修容) จ้าว ปิ่ง ยังเป็นลูกพี่ลูกน้องกับจักรพรรดิองค์ก่อนหน้า คือ [[จ้าว เสี่ยน]] (趙㬎) ซึ่งเสวยราชย์เป็น[[จักรพรรดิซ่งกง]] (宋恭帝) และ[[จ้าว ชื่อ]] (趙昰) ซึ่งเสวยราชย์เป็น[[จักรพรรดิซ่งตฺวันจง]] (宋端宗) จ้าว ปิ่ง ได้รับฐานันดรศักดิ์ "ซิ่นหวัง" (信王) ใน ค.ศ. 1274 ภายหลังได้เลื่อนเป็น "กวั่งหวัง" (廣王)
วันที่ 4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1276 ทัพ[[มองโกล]]ของ[[ราชวงศ์ยฺเหวียน]] (元朝) ภายใต้การนำของขุนพล[[ปั๋วหยาน]] (伯顔) ตี[[หลินอัน]] (臨安) เมืองหลวงของราชวงศ์ซ่ง แตก และจับจ้าว เสี่ยน (จักรพรรดิซ่งกง) ไป แต่จ้าว ชื่อ กับจ้าว ปิ่ง หนีรอดไปด้วยความช่วยเหลือของขุนนาง[[จาง ชื่อเจี๋ย]] (張世傑), [[เฉิน อี๋จง]] (陳宜中), [[ลู่ ซิ่วฟู]] (陸秀夫), [[หยาง เลี่ยงเจี๋ย]] (楊亮節), [[เหวิน เทียนเสียง]] (文天祥), และคนอื่น ๆ พวกเขาลี้ภัยมาถึง[[จินหฺวา]] (金華) แล้วยกจ้าว ชื่อ ขึ้นเป็น "เทียนเซี่ยปิงหม่าโตว-ยฺเหวียน-ชฺว่าย" (天下兵馬都元帥; "หัวหน้าใหญ่ของไพร่พลทั่วหล้า") และยกจ้าว ปิ่ง ขึ้นเป็น "ฟู่-ยฺเหวียน-ชฺว่าย" (副元帥; "หัวหน้ารอง") ทั้งถวายฐานันดรศักดิ์ "เว่ย์หวัง" (衛王) ต่อจ้าว ปิ่ง ครั้นวันที่ 14 มิถุนายน ค.ศ. 1276 ก็ยกจ้าว ชื่อ วัยเจ็ดชันษา ขึ้นสืบราชสมบัติต่อจากจ้าว เสี่ยน ที่ถูกจับตัวไป ตั้งพิธีสถาปนาใน[[ฝูโจว]] (福州)
| |||