ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เอ็กเบิร์ต กษัตริย์แห่งเวสเซ็กซ์"

 

== ครอบครัว ==

 

ชื่อของภรรยาของเอ็กเบิร์ตไม่เป็นที่รู้ พงศาวดารในศตวรรษที่ 15 ที่ตอนนี้อยู่ในการดูแลของ[[มหาวิทยาลัยอ๊อกซฟอร์ด|มหาวิทยาลัยอ็อกฟอร์ด]]เรียกภรรยาของเอ็กเบิร์ตว่าเร็ดเบอร์ก้า ผู้ที่น่าจะมีความสัมพันธ์กับ[[ชาร์เลอมาญ]] ที่แต่งงานกับเขาตอนที่เขาถูกเนรเทศไปฟรานเชีย แต่มันถูกเมินโดยนักประวัติศาสตร์เชิงวิชาการในมุมของวันที่เขียน ว่ากันว่าเขามีน้องสาวคนละแม่ชื่ออัลเบอร์ก้า ต่อมาถูกจดจำในฐานะนักบุญเนื่องจากก่อตั้งวิลตันแอบบีย์ เธอแต่งงานกับวูล์ฟสตาน ผู้นำท้องถิ่นของ[[วิลต์เชอร์|วินต์เชียร์]] และการตายของเขาในปีค.ศ.802 ทำให้เธอกลายเป็นแม่ชี [[อธิการอาราม|อธิการิกิณี]]แห่งวิลตันแอบบีย์ เขาเคยถูกเชื่อว่าเป็นบิดาของนักบุญอีดกิธแห่งโพลส์เวิร์ธและเอเธลสตานแห่งเคนท์

 

== บทบาททางการเมืองและชีวิตช่วงต้น ==

 

 

อัลมุนด์ไม่ได้ปรากฏว่ามีอำนาจอยู่นาน ไม่มีบันทึกถึงความเคลื่อนไหวของเขาหลังจากปีค.ศ.784 ทว่ามีหลักฐานมากมายของอำนาจของออฟฟ่าในเคนท์ช่วงปลายยุค 780 ที่เป้าหมายของเขาชัดเจนว่าคือการเป็นยิ่งกว่าเจ้าเหนือหัว ผนวกอาณาจักรเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์ และเขาได้ถูกบรรยายไว้ว่าเป็น "ศัตรู ไม่ใช่เจ้าเหนือหัว ของกษัตริย์แห่งเคนท์" เป็นไปได้ว่าเอ็กเบิร์ตน้อยหนีไปเวสเซ็กซ์ในปีค.ศ.785 หรือราวๆนั้น สันนิษฐานจากพงศาวดารที่กล่าวว่าต่อมาบีออร์ทริค ผู้สืบทอดตำแหน่งของไคน์วูล์ฟ ช่วยออฟฟ่าขับไล่เอ็กเบิร์ตออกจากประเทศ

 

== สมรภูมิเอลแลนดุน ==

ในปีค.ศ.825 เช่นกันที่สมรภูมิที่สำคัญที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์แองโกลแซ็กซอนอุบัติขึ้น เมื่อเอ็กเบิร์ตปราบบีออร์นวูล์ฟแห่งเมอร์เชียที่เอลแลนดุนที่ตอนนี้คือรองตัน ใกล้กับ[[สวินดัน|สวินดอน]] สมรภูมินี้เป็นเครื่องหมายของจุดจบของอำนาจของเมอร์เชียในอังกฤษตอนใต้ พงศาวดารบอกว่าเอ็กเบิร์ตได้ชัยชนะมาได้อย่างไร "จากนั้นเขาส่งบุตรชาย เอเธลวูล์ฟ จากกองทัพ กับอีลสตาน บิชอปของเขา และวูล์ฟเฮิร์ด ผู้นำท้องถิ่นของเขา ไปเคนท์พร้อมกับกองทัพขนาดใหญ่" เอเธลวูล์ฟขับไล่บาลด์เร็ด กษัตริย์แห่งเคนท์ ขึ้นเหนือ[[แม่น้ำเทมส์|เธมส์]] และตามพงศาวดาร คนของเคนท์, เอสเซ็กซ์, เซอร์เรย์ และซัสเซ็กซ์ หลังจากนั้นต่างยอมสวามิภักดิ์ต่อเอเธลวูล์ฟ "เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาถูกบังคับอย่างไม่ถูกต้องจากญาติของตน" ซึ่งอาจหมายถึงการแทรกแซงของออฟฟ่าในเคนท์ในตอนที่บิดาของเอ็กเบิร์ต อีลมุนด์ได้เป็นกษัตริย์ หมายเหตุของผู้เขียนพงศาวดารยังระบุว่าอีลมุนด์มีสายสัมพันธ์กับที่อื่นๆในอังกฤษตอนใต้

 

 

พงศาวดารแองโกลแซ็กซอนไม่ได้บอกว่าใครเป็นฝ่ายรุกรานที่เอลแลนดุน แต่ประวัติศาสตร์ปัจจุบันยืนยันว่าบีออร์นวูล์ฟน่าจะเป็นฝ่ายเริ่มโจมตี จากมุมมองนี้ บีออร์นวูล์ฟอาจชิงเอาความได้เปรียบจากการสู้รบของเวสเซ็กซ์ในดุมโนเนียในช่วงฤดูร้อนของปีค.ศ.825 การเคลื่อนไหวของบีออร์นวูล์ฟในการเริ่มโจมตีเป็นการคุกคามความไม่สงบหรือความไม่มั่นคงของฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ สายสัมพันธ์ทางราชวงศ์กับเคนท์ทำให้เวสเซ็กซ์คุกคามอำนาจของเมอร์เชีย

 

== ความพ่ายแพ้ของเมอร์เชีย ==

ในปีค.ศ.829 เอ็กเบิร์ตรุกรานเมอร์เชียและขับไล่วิกลาฟ กษัตริย์แห่งเมอร์เชีย ให้ออกนอกประเทศ ชัยชนะครั้งนี้มอบอำนาจควบคุมโรงกษาปณ์แก่เอ็กเบิร์ตและเขาออกเหรียญในฐานะกษัตริย์แห่งเมอร์เชีย หลังชัยชนะครั้งนี้ที่อาลักษณ์ชาวเวสเซ็กซ์บรรยายถึงเขาว่าเป็น''เบร็ตวัลดา'' หมายถึงผู้ปกครองใหญ่หรืออาจเป็นผู้ปกครองบริเตน ในช่วงตอนที่โด่งดังในพงศาวดารแองโกลแซ็กซอน ตอนสำคัญของจดหมายเหตุในต้นฉบับซีของพงศาวดาร แปลเป็นภาษาอังกฤษปัจจุบันได้ว่า<blockquote>และในปีเดียวกันกษัตริย์เอ็กเบิร์ตพิชิตอาณาจักรแห่งเมอร์เชีย และตอนใต้ของฮัมเบอร์ทั้งหมด และเขาเป็นกษัตริย์ที่เป็นผู้ปกครองใหญ่คนที่แปด</blockquote>ต่อมาในปีค.ศ.829 ตามบันทึกพงศาวดารของแองโกลแซ็กซอน เอ็กเบิร์ตได้รับการสวามิภักดิ์ของชาวนอร์ธัมเบรียที่ดอร์ (ปัจจุบันคือชานเมืองของ[[เชฟฟีลด์|เชฟฟิลด์]]) กษัตริย์นอร์ธัมเบรียอาจจะเป็นอีนเร็ด ตามที่ผู้เขียนพงศาวดารคนต่อมา โรเจอร์แห่งเวนโดเวอร์ บอก เอ็กเบิร์ตรุกรานนอร์ธัมเบรียและปล้นสะดมก่อนที่อีนเร็ดจะยอมสวามิภักดิ์ "เมื่อเอ็กเบิร์ตได้อาณาจักรทางใต้ทั้งหมดมา เขานำกองทัพขนาดใหญ่เข้าสู่นอร์ธัมเบรีย และทำลายอาณาเขตนั้นด้วยการปล้นสะดมที่รุนแรง และทำให้กษัตริย์อีนเร็ดยอมจ่ายบรรณาการ" ทว่าการยอมสวามิภักดิ์ของอีนเร็ดถูกตั้งคำถาม นักประวัติศาสตร์คนหนึ่งสันนิษฐานว่าดูเหมือนการพบกันที่ดอร์จะแสดงถึงการยอมรับอำนาจในกษัตริย์ของกันและกัน

 

 

== การเสื่อมอิทธิพลหลังปีค.ศ.829 ==

ในปีค.ศ.830 เมอร์เชียกอบกู้เอกราชของตนภายใต้การนำของวิกลาฟ พงศาวดารบอกเพียงว่าวิกลาฟ "ได้อาณาจักรเมอร์เชียกลับมาอีกครั้ง" แต่คำอธิบายที่น่าจะเป็นไปได้ที่สุดคือเป็นผลมาจากการก่อกบฏต่อการปกครองโดยเวสเซ็กซ์ของเมอร์เชีย

 

ทั้งอำนาจที่เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันในช่วงปลายยุค 820 และความล้มเหลวในการรักษาตำแหน่งที่ทรงอำนาจนี้ที่ตามมาได้รับการตรวจสอบโดยนักประวัติศาสตร์ที่มองหาสาเหตุที่ซ่อนอยู่ คำอธิบายที่เป็นไปได้ข้อหนึ่งของเหตุการณ์ของช่วงปีเหล่านั้นคือโชคของเวสเซ็กซ์ขึ้นอยู่กับการสนับสนุนของ[[ราชวงศ์การอแล็งเฌียง|การอแล็งเฌียง]]ในระดับหนึ่ง พวก[[ชาวแฟรงก์|แฟรงก์]]สนับสนุนอีดวูล์ฟเมื่อเขากอบกู้บัลลังก์แห่ง[[ราชอาณาจักรนอร์ทัมเบรีย|นอร์ธัมเบรีย]]ในปีค.ศ.808 จึงเป็นไปได้ว่าพวกเขาสนับสนุนการเสวยราชสมบัตริของเอ็กเบิร์ตในปีค.ศ.802 เช่นกัน ในอีสเตอร์ปีค.ศ.839 ไม่นานก่อนการตายของเอ็กเบิร์ต เขาได้ติดต่อกับ[[จักรพรรดิหลุยส์ผู้ศรัทธา|หลุยส์ผู้ศรัทธา]] กษัตริย์ของพวกแฟรงก์ เพื่อดูแลความปลอดภัยในการเดินทางไปโรม ดังนั้นความสัมพันธ์ที่ต่อเนื่องกับพวกแฟรงก์จึงดูเหมือนส่วนหนึ่งของการเมืองของอังกฤษตอนใต้ในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 9

 

 

แม้จะสูญเสียอำนาจ แต่ความสำเร็จทางการทหารของเอ็กเบิร์ตเปลี่ยนแปลงพื้นฐานภูมิประเทศทางการเมืองของอังกฤษยุคแองโกลแซ็กซอน เวสเซ็กซ์ยังคงควบคุมอาณาจักรทางตะวันออกเฉียงใต้ อาจเป็นไปได้ว่าไม่รวมเอสเซ็กซ์ และเมอร์เชียไม่ได้อำนาจควบคุมแองเกลียตะวันออกกลับคืนมา ชัยชนะของเอ็กเบิร์ตเป็นเครื่องหมายของการจบตัวตนที่มีเอกราชของอาณาจักรของเคนท์กับซัสเซ็กซ์ อาณาเขตที่พิชิตได้ถูกบริหารดูแลในฐานะอาณาจักรย่อยอยู่ระยะหนึ่ง รวมถึงเซอร์เรย์และอาจจะเอสเซ็กซ์ด้วย แม้เอเธลวูล์ฟจะเป็นกษัตริย์ย่อยภายใต้เอ็กเบิร์ต ชัดเจนว่าเขายังคงรักษาครัวเรือนหลวงที่เดินทางไปทั่วอาณาจักรกับเขาไว้ กฎบัตรที่ออกในเคนท์บรรยายว่าเอ็กเบิร์ตกับเอเธลวูล์ฟเป็น "กษัตริย์ของเวสเซ็กซ์และของประชาชนชาวเคนท์ด้วย" เมื่อเอเธลวูล์ฟตายในปีค.ศ.858 พินัยกรรมของเขายกเวสเซ็กซ์ให้ลูกชายคนหนึ่งและอาณาจักรทางตะวันออกเฉียงใต้ให้ลูกอีกคน ชัดเจนว่าจนกว่าจะถึงหลังปีค.ศ.858 อาณาจักรไม่ได้ผนวกเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์ เมอร์เชียยังคงคุกคาม ทว่าลูกชายของเอ็กเบิร์ต เอเธลวูล์ฟ ที่ได้รับการสถาปนาเป็นกษัตริย์แห่งเคนท์ได้มอบที่ดินให้คริสตจักร แคนเทอร์บรี อาจจะเพื่อต่อต้านอิทธิพลของเมอร์เชียที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในเคนท์

 

== การสืบทอดตำแหน่ง ==

 

แม้จะไม่พบการอ้างสิทธิ์ในบัลลังก์อื่นๆ แต่เป็นไปได้ว่าน่าจะมีผู้สืบเชื้อสายของเซอร์ดิชที่ยังมีชีวิตอยู่คนอื่นแก่งแย่งอาณาจักร เอ็กเบิร์ตตายในปีค.ศ.839 และพินัยกรรมของเขา ตามการบรรยายที่พบในพินัยกรรมของหลานชายของเขา [[สมเด็จพระเจ้าอัลเฟรดมหาราช|อัลเฟรดมหาราช]] ยกที่ดินให้กับสมาชิกของตระกูลที่เป็นเพศชายเท่านั้น เพื่อที่จะได้ไม่สูญเสียที่ดินให้ตระกูลหลวงผ่านการแต่งงาน ความมั่งคั่งของเอ็กเบิร์ตที่ได้มาจากการพิชิตคือสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาสามารถซื้อการสนับสนุนของศาสนจักรที่สถาปนาทางตะวันออกเฉียงใต้ได้อย่างไม่ต้องสงสัย ความตระหนี่ของพินัยกรรมของเขาบ่งบอกว่าเขาเข้าใจความสำคัญของความมั่งคั่งส่วนตัวของกษัตริย์ ความเป็นกษัตริย์แห่งเวสเซ็กซ์ถูกแก่งแย่งในหมู่สายราชวงศ์สาขาต่างกันอยู่บ่อยครั้ง และน่าสังเกตว่าความสำเร็จของเอ็กเบิร์ตทำให้เขามาสามารถรับรองได้ว่าการสืบทอดตำแหน่งของเอเธลวูล์ฟจะไร้ปัญหา นอกจากนี้ประสบการณ์ด้านการเป็นกษัตริย์ในอาณาจักรย่อยที่ก่อตัวขึ้นมาจากการพิชิตฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของเอ็กเบิร์ตจะมีค่าต่อเขาเมื่อขึ้นสู่บัลลังก์