ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเยซู"

เมื่อ[[ราชอาณาจักรยูดาห์]]เสียแก่[[บาบิโลน]] ก็สิ้นกษัตริย์ที่ได้รับการเจิม ต่อจากนั้นชาวยิวก็โหยหาพระ[[เมสสิยาห์]]ที่จะมาสร้างอาณาจักรใหม่ของพระเจ้า "[[พระคริสต์]]" จึงเป็นชื่อตำแหน่ง ไม่ใช่ชื่อตัวบุคคล [[ผู้นิพนธ์พระวรสารสี่ท่าน]]มักเรียกพระองค์ว่า "พระเยซู" และเพื่อให้แตกต่างจากคนอื่น ๆ ที่ชื่อเหมือนกัน ก็เรียกเป็น "พระเยซูชาวนาซาเรธ" หรือ "พระเยซูบุตรของ[[นักบุญโยเซฟ|โยเซฟ]]" แต่นักบุญเปาโลหรือ[[เปาโลอัครทูต]]มักเรียกพระองค์ว่า "พระคริสต์" หรือ "พระเยซูคริสต์" ที่เรียกว่า "พระคริสต์เยซู" ก็มี

เรื่องราวใน[[คัมภีร์ไบเบิล]]ภาค[[พันธสัญญาใหม่]] ที่บันทึกเกี่ยวกับชีวิตของพระเยซูในช่วงระยะเวลาตั้งแต่อายุ 12 ปีจน[[พระเยซูทรงรับบัพติศมา]]ที่[[แม่น้ำจอร์แดน]]ไม่ได้ถูกบันทึกไว้มากนัก มีบันทึกไว้เพียงว่า พระนางมารีย์ตามหาพระองค์ในวิหารและเรียกให้กลับบ้าน พระองค์ตอบว่า "แม่รู้ว่าเราคือใคร" แต่พระนางมารีตอบว่า เรารู้ว่าท่านคือใคร แต่ในเวลานี้ท่านคือบุตรของเรา" พระองค์ดำรัสว่า "ถ้าเช่นนั้นลูกจะปรนนิบัติแม่" ชาวคริสต์เรียกช่วงเวลานี้ว่าพระชนม์ชีพเร้นลับของพระเยซู ซึ่งมีพระชนม์ชีพอยู่แต่ในเมืองนาซาเร็ธ แต่เรื่องราวของพระเยซูตั้งแต่รับบัพติสมาจนสิ้นพระชนม์ที่กางเขน แล้วกลับฟื้นคืนพระชนม์ชีพอีกครั้งถูกบันทึกไว้อย่างละเอียด

[[พระเยซูทรงรับบัพติศมา]]ศมาเมื่ออายุได้ 30 ปีจาก[[ยอห์นผู้ให้บัพติศมา]]ที่[[แม่น้ำจอร์แดน]] “ครั้นพระองค์ทรงรับ[[พิธีบัพติศมา]]ในน้ำแล้วในทันใดนั้นก็เสด็จขึ้นจากน้ำ และท้องฟ้าก็แหวกออก และพระองค์ได้ทรงเห็นพระวิญญาณของพระเจ้าดุจนกพิราบ ลงมาสถิตอยู่บนพระองค์” <ref>มัทธิว 3:13-17</ref> หลังจากนั้นพระเยซูเสด็จไปในถิ่นทุรกันดาร เป็นเวลาถึงสี่สิบวันสี่สิบคืนโดยไม่ได้เสวยอะไรเลย แต่กลับมีมารมาผจญพระองค์โดยการล่อลวงต่าง ๆ นา ๆ เพื่อหวังให้พระเยซูกราบลงนมัสการมาร แต่พระเยซูได้ตอบโต้มารด้วยพระธรรมจาก[[คัมภีร์ฮีบรู]] จนมารเห็นว่ามิอาจล่อลวงพระองค์ได้จึงละพระองค์ไป <ref>ลูกา 4:1-13</ref>

ผลของการที่พระเยซูออกประกาศ, สั่งสอน, รักษาโรค และทำการต่าง ๆ มากมาย ทำให้มีคนเป็นจำนวนมากติดตามพระองค์ไป “กิตติศัพท์ของพระองค์ก็เลื่องลือไปทั่วประเทศซีเรีย เขาจึงพาคนป่วยเป็นโรคต่างๆ คนที่ทนทุกข์เวทนา คนผีเข้า คนเป็นลมบ้าหมูและคนเป็นอัมพาตมาหาพระองค์ พระองค์ก็ทรงรักษาเขาให้หาย และมีคนหมู่ใหญ่มาจากแคว้นกาลิลี และแคว้นทศบุรีและกรุงเยรูซาเล็ม และแคว้นยูเดีย และแม่น้ำจอร์แดนฟากตะวันออกติดตามพระองค์ไป” <ref>มัทธิว 4:24-25</ref> “ครั้นพระเยซูเสด็จขึ้นจากเรือแล้ว ก็ทรงเห็นประชาชนหมู่ใหญ่ พระองค์ทรงสงสารเขา จึงได้ทรงรักษาคนป่วยของเขาให้หาย” <ref>มัทธิว 14:14</ref> “และประชาชนเป็นอันมากมาเฝ้าพระองค์ พาคนง่อย คนแขนขาพิการ คนตาบอด คนใบ้ และคนเจ็บอื่นๆหลายคน มาวางแทบพระบาทของพระเยซู แล้วพระองค์ทรงรักษาเขาให้หาย” <ref>มัทธิว 15:30</ref> ในทางตรงกันข้ามคำสั่งสอนของพระองค์ต่อว่าพวกฟาริสีและพวกธรรมาจารย์โดยตรง “เขาชอบที่อันมีเกียรติในการเลี้ยงและในธรรมศาลา กับชอบรับการคำนับที่กลางตลาด และชอบให้เขาเรียกว่า ‘ท่านอาจารย์’” <ref>มัทธิว 23:6-7</ref> “วิบัติแก่เจ้า คนนำทางตาบอด เจ้าสอนว่า ‘ผู้ใดจะสาบานอ้างพระวิหาร คำสาบานนั้นไม่ผูกมัด แต่ผู้ใดจะสาบานอ้างทองคำของพระวิหาร ผู้นั้นจะต้องกระทำตามคำสาบาน’ โอ คนโฉดเขลาตาบอด สิ่งไหนจะสำคัญกว่า ทองคำหรือพระวิหารซึ่งกระทำให้ทองคำนั้นศักดิ์สิทธิ์” <ref>มัทธิว 23:16-17</ref> “วิบัติแก่เจ้า พวก[[ธรรมาจารย์ (ศาสนายูดาห์)|ธรรมาจารย์]]และพวก[[ฟาริสี]] คนหน้าซื่อใจคด เพราะว่าเจ้าเป็นเหมือนอุโมงค์ฝังศพซึ่งฉาบด้วยปูนขาว ข้างนอกดูงดงาม แต่ข้างในเต็มไปด้วยกระดูกคนตาย และสารพัดโสโครก เจ้าทั้งหลายก็เป็นอย่างนั้นแหละ ภายนอกแลดูเหมือนว่าเป็นคนชอบธรรม แต่ภายในเต็มไปด้วยความเท็จเทียมและอธรรม”<ref>มัทธิว 23:27-28</ref> พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสีจึงคิดหาช่องทางจะฆ่าพระองค์เสีย “ฝ่ายพวกฟาริสีก็ออกไปปรึกษากันว่า จะทำอย่างไรจึงจะฆ่าพระองค์ได้”เพราะเขาไม่รู้ว่าพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอด<ref>มัทธิว 12:14</ref>