ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ค่ายกักกันนาซี"

ในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1941 หน่วยเอสเอส รวมทั้งแพทย์และเจ้าหน้าที่จาก[[แผนปฏิบัติการที-อาทตัน เท4|โครงการปรานีฆาต ที-4]] เริ่มต้นการสังหารนักโทษซึ่งได้รับเลือกใน "ปฏิบัติการ 14f13" กองตรวจค่ายกักกันได้จัดหมวดหมู่ไฟล์ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการตายของนักโทษรวมกับ 14f และไฟล์ของนักโทษที่ถูกส่งตัวไปยังห้องรมแก๊สที-4 รวมกับ 14f13 ภายใต้ข้อบังคับทางด้านภาษาของเอสเอส นักโทษที่ได้รับเลือกจะระบุสำหรับ "การปฏิบัติอย่างพิเศษ ({{lang-de|''Sonderbehandlung''}}) 14f13" นักโทษจะได้รับเลือกอย่างเป็นทางการ ขึ้นอยู่กับสภาพทางการแพทย์ของพวกเขา; กล่าวคือ ผู้ซึ่งไม่เหมาะสมต่อการใช้แรงงานอย่างถาวร เนื่องจากความเจ็บป่วย และอย่างไม่เป็นทางการ ได้ใช้หลักเกณฑ์ทางเชื้อชาติและการบำรุงพันธุ์มนุษย์: ชาวยิว ผู้พิการ และผู้ซึ่งมีประวัติอาชญากรรมหรือต่อต้านสังคม<ref>{{cite book |last=Friedlander |first=Henry |year=1995 |title=The Origins of Nazi Genocide: From Euthanasia to the Final Solution |publisher=University of North Carolina Press |location=Chapel Hill |pages=144}}</ref> แต่สำหรับนักโทษชาวยิว ทางการไม่แสร้งทดสอบทางการแพทย์พวกเขาเสียด้วยซ้ำ: บันทึกการจับกุมทั้งหลายจะได้รับการระบุว่าเป็นการวินิจฉัยของแพทย์ทั้งสิ้น<ref>{{cite book |last=Friedlander |first=Henry |year=1995 |title=The Origins of Nazi Genocide: From Euthanasia to the Final Solution |publisher=University of North Carolina Press |location=Chapel Hill |pages=147-148}}</ref> ในตอนต้นของปี ค.ศ. 1943 เมื่อมีความต้องการใช้แรงงานมากขึ้น และห้องรมแก๊สที่ค่ายเอาชวิตซ์เริ่มใช้การได้ [[เฮนริช ฮิมม์เลอร์]] ออกคำสั่งยกเลิกปฏิบัติการ 14f13<ref>{{cite book |last=Friedlander |first=Henry |year=1995 |title=The Origins of Nazi Genocide: From Euthanasia to the Final Solution |publisher=University of North Carolina Press |location=Chapel Hill |pages=150}}</ref>

หลังจากการพิจารณาหลายครั้ง การประกาศชะตากรรมสุดท้ายของนักโทษชาวยิว ("[[การแก้ปัญหาชาวยิวครั้งสุดท้าย]]") ในปี ค.ศ. 1942 ณ [[การประชุมที่วานเซ|ที่ประชุมวันน์เซ]] ไปถึงเจ้าหน้าที่ระดับสูง