ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โยฮัน เซบัสทีอัน บัค"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล ย้อนการแก้ไขที่อาจเป็นการทดลอง หรือก่อกวนด้วยบอต ไม่ควรย้อน? แจ้งที่นี่ |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 20:
บาคศึกษาและวิเคราะห์โน้ตแผ่นของนักดนตรีที่มีชื่อเสียงด้วยความละเอียดรอบคอบ ความสนอกสนใจและความอยากรู้อยากเห็นของเขามีมาก กระทั่งว่าเขายอมเดินเท้าไปหลายสิบกิโลเมตรเพื่อจะฟังการแสดงของนักดนตรีดัง เป็นต้นว่า[[จอร์จ โบห์ม]] [[โยฮันน์ อาดัม เรนเคน]] และ [[วินเซนต์ ลึบเบ็ค]] และแม้กระทั่ง [[ดีทริช บุกซ์เตฮูเด้]] ผู้ซึ่งโด่งดังกว่า มินิกิปปิ
=== อาร์นชตัดท์ ===
เส้น 28 ⟶ 27:
ตั้งแต่ปี[[พ.ศ. 2250]](ค.ศ.1707) ถึง [[พ.ศ. 2251]](ค.ศ.1708) เขาได้เป็นนักเล่น[[ออร์แกน]]ประจำเมือง[[มุห์ลโฮเซน]] บาคได้ประพันธ์เพลง[[แคนตาตา]]บทแรกขึ้น ซึ่งเป็นบทนำก่อนที่เขาจะเริ่มประพันธ์[[บทเพลงทางศาสนา]]อันยิ่งใหญ่อลังการ และเขายังได้ประพันธ์บทเพลงสำหรับบรรเลงด้วย[[ออร์แกน]]เพิ่มเติมด้วย อันเป็นผลงานที่ยืนยันถึงความอัจฉริยะ ความลึกซึ้ง และความงามอันบริสุทธิ์ของเขา ทำให้บาคกลายเป็นนักดนตรีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล ในบรรดา[[บทเพลงทางศาสนา]]แล้ว ตลอดชั่วชีวิตของบาค เขาได้ใช้เวลากับการประพันธ์เพลง[[คันตาต้า]] ร่วมห้าปี หรือกว่าสามร้อยชิ้น ในบรรดาบทเพลงราวห้าสิบชิ้นที่สูญหายไปนั้น ส่วนใหญ่เป็นเพลงที่ถูกประพันธ์ขึ้นในช่วงเวลาดังกล่าว
=== ไวมาร์ ===
ในระหว่างปี พ.ศ.
=== เคอเท่น ===
เส้น 46 ⟶ 45:
ปรากฏการณ์นิยมแนวดนตรีใหม่นี้ก็เกิดกับ[[]]เช่นกัน จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อ[[บารอน]]ฟาน สวีเทน ผู้หลงใหลใน[[ดนตรีบาโรค]]และมีห้องสมุดส่วนตัวสะสมบทเพลงบาโรคไว้เป็นจำนวนมาก ได้ให้[[โวล์ฟกัง อะมาเดอุส โมซาร์ท|โมซาร์ท]]ชมผลงานอันยิ่งใหญ่ของบาคบางส่วน ทำให้ความมีอคติต่อดนตรีบาโรคของ[[โวล์ฟกัง อะมาเดอุส โมซาร์ท|โมซาร์ท]]นั้นถูกทำลายไปสิ้น จนถึงขั้นไม่สามารถประพันธ์ดนตรีได้ตลอดช่วงระยะเวลาหนึ่ง เมื่อเขาสามารถยอมรับมรดกทางดนตรีของบาคได้แล้ว วิธีการประพันธ์ดนตรีของเขาก็เปลี่ยนไป ราวกับว่าบาคมาเติมเต็มรูปแบบทางดนตรีให้แก่เขา โดยที่ไม่ต้องละทิ้งรูปแบบส่วนตัวแต่อย่างใด ตัวอย่างผลงานของ[[โวล์ฟกัง อะมาเดอุส โมซาร์ท|โมซาร์ท]]ที่ได้รับอิทธิพลของบาคก็เช่น ''"เพลงสวดศพ[[เรเควียม]]"'' ''"[[ซิมโฟนี]]จูปิเตอร์"'' ซึ่งท่อนที่สี่เป็น[[ฟิวก์]]ห้าเสียง ที่ประพันธ์ขึ้นโดยใช้[[เทคนิคการสอดประสานกันของท่วงทำนองต่างๆ]] รวมทั้งบางส่วนของ[[อุปรากร]]เรื่อง''"ขลุ่ยวิเศษ"''
[[ลุ
สำหรับประชาชนทั่วไปแล้ว ความเป็นอัจฉริยะของบาคไม่ได้เป็นที่รู้จักต่อสาธารณชน จนกระทั่งใน[[คริสต์ศตวรรษที่ 19]] อันเนื่องมาจากความพยายามของ[[เฟลิกซ์ เม็นเดลโซห์น]] ผู้สืบทอดตำแหน่งผู้อำนวยการดนตรีที่โบสถ์เซนต์โธมัส แห่งเมือง[[ไลพ์ซิก]] นับแต่นั้นเป็นต้นมา ผลงานของบาคที่ยืนยงคงกระพันต่อการเปลี่ยนแปลงของรสนิยมทางดนตรี ก็ได้กลายเป็นหลักอ้างอิงที่มิอาจหาผู้ใดเทียมทานได้ในบรรดาผลงาน[[ดนตรีตะวันตก]]
|