ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หมู่เกาะมาลูกู"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 25:
'''หมู่เกาะโมลุกกะ''' ({{lang-en|Moluccas}}) หรือ '''หมู่เกาะมาลูกู''' ({{lang|en|Maluku Islands}}) เป็นหมู่เกาะใน[[ประเทศอินโดนีเซีย]] และเป็นส่วนหนึ่งของ[[กลุ่มเกาะมลายู]] ตั้งอยู่บนแผ่นเปลือกโลกออสเตรเลีย ทางด้านตะวันออกของ[[เกาะซูลาเวซี]] (เซเลบีส) ทางด้านตะวันตกของ[[เกาะนิวกินี]] และทางเหนือของ[[ติมอร์]] ในอดีตนั้น ชาวจีนและชาวยุโรปเรียกหมู่เกาะนี้ว่า ''หมู่เกาะเครื่องเทศ''
พื้นที่ส่วนใหญ่ของเกาะเป็นภูเขา บางส่วนยังเป็นภูเขาไฟที่ยังคุกรุ่นอยู่ และมีสภาพภูมิอากาศที่ชื้น พืชพรรณอุดมสมบูรณ์ แม้จะอยู่บนเกาะที่เล็ก แคบ และล้อมรอบด้วยทะเล อาทิ [[ป่าดิบชื้น|ป่าฝน]] [[สาคู]] [[ข้าว]] และ[[เครื่องเทศ]]ต่าง ๆ (เช่น [[ลูกจันทน์เทศ]] [[กานพลู]] และ[[ดอกจันทน์เทศ]]) ถึงแม้ว่า[[เมลานีเซีย|ชาวเมลานีเซียน]]จะเป็นประชากรส่วนใหญ่แต่เดิมโดยเฉพาะบนเกาะบันดา แต่ก็ถูกสังหารในช่วงศตวรรษที่ 17 การอพยพเข้ามาของชาว
ในทางการเมือง หมู่เกาะโมลุกกะเป็นจังหวัดหนึ่งในอินโดนีเซียตั้งแต่ปี [[พ.ศ. 2493]] ถึงปี [[พ.ศ. 2542]] มาลูกูเหนือและฮัลมาเฮรากลางถูกแยกออกเป็นอีกจังหวัดหนึ่ง ดังนั้น หมู่เกาะนี้จึงถูกแบ่งออกเป็น 2 จังหวัด คือ มาลูกู (Maluku) และมาลูกูเหนือ (North Maluku) ระหว่างปี [[พ.ศ. 2542|2542]] ถึง [[พ.ศ. 2545|2545]] เป็นช่วงที่เกิดความขัดแย้งระหว่างชาว[[มุสลิม]]
== ความหมายของคำ ==
บรรทัด 34:
== ประวัติ ==
=== ประวัติช่วงต้น ===
หลักฐานทาง[[โบราณคดี]]ยุคแรกของเกี่ยวกับการครอบครองดินแดนของมนุษย์เก่าแก่ราว 32,000 ปี แต่หลักฐานเกี่ยวกับการตั้งรกรากที่เก่าแก่กว่าใน[[ออสเตรเลีย]] บ่งชี้ว่ามาลูกูมีผู้มาเยือนก่อนหน้านั้น หลักฐานของความสัมพันธ์ทางการค้าระยะไกลที่เพิ่มขึ้น และการครอบครองเกาะต่างๆ ที่มากครั้งขึ้นนั้นเริ่มต้นขึ้นเมื่อประมาณหมื่นถึงหมื่นห้าพันปีหลังจากนั้น ลูกปัดหินออนิกซ์ (Onyx) และข้อปล้องที่ทำด้วยเงินซึ่งใช้แทน[[เงินตรา]]ในแถบอินเดียราว 200 ปีก่อนคริสตกาลถูกขุดพบในบางเกาะ นอกจากนี้ ภาษาท้องถิ่นมีรากของคำมาจาก[[ภาษา
โมลุกกะเป็นสังคมที่เกิดจากหลากเชื้อชาติและภาษา ที่ซึ่งพ่อค้าเครื่องเทศจากหลายภูมิภาคเข้ามาอาศัยตั้งรกราก รวมทั้งพ่อค้าชาว[[อาหรับ]]และจีนที่มาเยือนและใช้ชีวิตในดินแดนแถบนี้
บรรทัด 40:
=== ชาวโปรตุเกส ===
==== การเข้ามาของชาวโปรตุเกส ====
หลังจากการได้รับชัยชนะของชาวโปรตุเกสเหนือมะละกาในเดือนสิงหาคม [[พ.ศ. 2054]] [[อาฟงซู
==== เกาะเตอร์นาตี ====
ในการเป็นพันธมิตรกับเตอร์นาตี (Ternate) นั้น
==== เกาะอัมบน ====
โปรตุเกสขึ้นเกาะเกาะอัมบน (Ambon) ครั้งแรกในปี [[พ.ศ. 2056]] แต่เกาะนี้ได้กลายเป็นศูนย์กลางทางกิจกรรมของชาวโปรตุเกสแห่งใหม่ในมาลูกู หลังจากถูกขับไล่ออกจากเตอร์นาตี กองกำลังยุโรปอ่อนแอลงในพื้นที่แถบนี้ ขณะที่เตอร์นาตีกำลังขยายตัว ชาวมุสลิมและรัฐที่ต่อต้านโปรตุเกสภายใต้การปกครองของสุลต่านบาบอัลลาห์และบุตรชาย สุลานซาอิด อย่างไรก็ดี โปรตุเกสในอัมบนยังคงถูกจู่โจมโดยชาวมุสลิมพื้นเมืองบนชายฝั่งทิศเหนือของเกาะ โดยเฉพาะเกาะฮีตู ซึ่งมีการเชื่อมโยงกันทางการค้าและศาสนากับเมืองท่าใหญ่ ๆ บนชายฝั่งด้านเหนือของชวา ที่จริง ชาวโปรตุเกสไม่เคยจัดการใด ๆ ที่จะควบคุมการค้าเครื่องเทศท้องถิ่น และล้มเหลวในการสร้างอำนาจเหนือเกาะบันดาที่ใกล้จะเป็นศูนย์กลางการผลิตลูกจันทน์เทศ
สเปนบุกเข้าครอบครองเกาะเตอร์นาตีและเกาะตีโดเร มิชชันนารีและนักบวช[[โรมันคาทอลิก]] [[ฟรันซิส เซเวียร์]] (Francis Xavier) ทำงานในมาลูกูในช่วงปี [[พ.ศ. 2089]]-[[พ.ศ. 2090|2090]] ในหมู่ประชาชนของเกาะอัมบน เตอร์นาตี และโมโรไต (หรือเกาะโมโร) และตั้งกองทุนสำหรับผู้สอนศาสนาที่นั่น หลังการจากมาลูกูของเขา มีชาว[[คาทอลิก]] 10,000 คนในช่วงทศวรรษที่ พ.ศ. 2103 ส่วนใหญ่อยู่ในเกาะอัมบน จนเมื่อถึงช่วงทศวรรษที่ พ.ศ. 2133 ชาวคาทอลิกก็เพิ่มขึ้นเป็น 50,
=== ชาวดัตช์ ===
ชาว[[ดัตช์]]เข้ามาในปี [[พ.ศ. 2142]] และแสดงความไม่พอใจที่โปรตุเกสพยายามจะถือเอกสิทธิ์ทางด้านการค้า หลังจากชาวอัมบนช่วยเหลือชาวดัตช์ในการสร้างป้อมถาวรที่ฮีตูลาร์นา (Hitu Larna) โปรตุเกสก็เริ่มแผนแก้แค้นชาวเกาะอัมบน หลังปี [[พ.ศ. 2148]] Frederik Houtman กลายเป็นชาวดัตช์คนแรกที่เป็นข้าหลวงของอัมบน
[[บริษัทอินเดียตะวันออกของดัตช์]]ต้องพบกับอุปสรรคถึง 3 ทางด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็น[[โปรตุเกส]] การควบคุมประชากรพื้นเมือง และ[[สหราชอาณาจักร]] การนำเข้าโดยไม่เสียภาษีเป็นทางเลือกเดียวสำหรับการผูกขาดทางการค้าของ[[ยุโรป]] ในบรรดาเหตุการณ์ของช่วงศตวรรษที่ 17 ชาวเกาะบันดาพยายามจะค้าขายอย่างเสรีกับสหราชอาณาจักร การตอบสนองของบริษัท
แม้ว่าชนชาติอื่น ๆ จะเข้ามาตั้งรกรากบนเกาะบันดา แต่เกาะที่เหลือของมาลูกูก็ยังคงไม่วางใจการควบคุมของต่างชาติ และแม้ว่าหลังจากโปรตุเกสได้ตั้งสถานีการค้าแห่งใหม่ที่[[มาดากัสการ์]]แล้วก็ตาม ก็ยังคงมีการจลาจลภายในในปี [[พ.ศ. 2179]] และ [[พ.ศ. 2189]] มาลูกูเหนือถูกปกครองโดยผู้สำเร็จราชการชาวดัตช์แห่งเตอร์นาตี และมากูลูใต้โดย "อัมบอยนา (Amboyna)" (อัมบน)
บรรทัด 62:
หลังการประกาศเอกราชของสาธารณรัฐอินโดนีเซียในปี [[พ.ศ. 2493]] จากเดิมที่เป็นสหพันธรัฐโมลุกกะใต้ (Maluku Selatan) พยายามที่จะแยกตัวออก ความเคลื่อนไหวดังกล่าวอยู่ภายใต้การนำของ Ch. Soumokil (อดีตอัยการสูงสุดของรัฐอินโดนีเซียตะวันออก) และได้รับการสนับสนุนโดยสมาชิกชาวโมลุกกะของกองกำลังพิเศษของเนเธอร์แลนด์ การขาดแคลนการสนับสนุนจากท้องถิ่น การเคลื่อนไหวดังกล่าวจึงถูกทำลายโดยกองทหารอินโดนีเซียและโดยข้อตกลงพิเศษกับกองกำลังของเนเธอร์แลนด์ที่ถูกย้ายกลับประเทศ การเริ่มต้นใหม่ของการย้ายถิ่นฐานในอินโดนีเซียของประชากรชาวชวาไปยังเกาะรอบนอก (รวมถึงมาลูกู) ที่เกิดขึ้นในช่วงทศวรรษที่ พ.ศ. 2503 ถูกเชื่อว่าทำให้เอกราชและประเด็นทางศาสนา-การเมืองถูกสั่นคลอน เกิดมีความรุนแรงทางชนชาติบนเกาะต่าง ๆ และการก่อกบฏโดยกลุ่มรัฐบาลที่ถูกเนรเทศของโมลุกกะใต้ตั้งแต่นั้นมา
มาลูกูเป็นหนึ่งในจังหวัดแรก ๆ ของอินโดนีเซีย ได้รับการประกาศในปี [[พ.ศ. 2488]] จนกระทั่งปี พ.ศ. 2542 เมื่อมาลูกูเหนือ (Maluku Utara) และฮัลมาเฮรา
สถานการณ์ของมาลูกูยากที่จะคาดการณ์ได้ เมื่อความขัดแย้งทางศาสนาเกิดระเบิดขึ้นในจังหวัดเมื่อเดือนมกราคมของปี พ.ศ. 2542 ช่วงเวลา 18 เดือนถัดมากลายเป็นเดือนแห่งการต่อสู้ระหว่างกลุ่มมุสลิมพื้นเมืองกลุ่มใหญ่กับกลุ่ม[[
== แหล่งข้อมูลอื่น ==
|