ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จื๋อโนม"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล Potapt ย้ายหน้า อักษรจื๋อโนม ไปยัง จื๋อโนม ทับหน้าเปลี่ยนทาง |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 8:
ในช่วงประมาณ พ.ศ. 1500 ชาวเวียดนามปรับปรุงอักษรจีนใช้เขียนภาษาของตน เรียกว่าจื๋อโนมหรืออักษรใต้ ตัวอย่างที่เก่าที่สุดของอักษรนี้คือจารึกโลหะที่เจดีย์บ๋าวอาน ({{lang|vi|Bảo An}}) ใน[[จังหวัดหวิญฟุก]] อายุราว พ.ศ. 1752 ในช่วง พ.ศ. 1800 อักษรชุดนี้ได้เริ่มมีการนำมาใช้ทางวรรณคดี กวีและนักเขียนชาวเวียดนามที่มีชื่อเสียงหลายคนเขียนงานของตนโดยใช้จื๋อโนม เช่น [[เหงียน เทวียน]] ({{lang|vi|Nguyễn Thuyên}}), [[เหงียน สี โก๊]] ({{lang|vi|Nguyễn Sĩ Cố}}; พ.ศ. 1900), [[เหงียน จ๋าย]] ({{lang|vi|Nguyễn Trãi}}; พ.ศ. 2000), [[โห่ กวี๊ ลี]] ({{lang|vi|Hồ Quý Ly}}; พ.ศ. 1900) ผู้แปลภาษาจีนเป็นภาษาเวียดนามและเขียนประกาศของทางราชการ
เมื่อมิชชันนารีชาวตะวันตกเข้ามาถึงเวียดนามเมื่อประมาณ พ.ศ. 2200 พวกเขาได้คิดค้นการเขียนภาษาเวียดนามด้วย[[อักษรละติน]] เรียกว่า "
จื๋อโนมเป็นรูปแบบผสมของ[[อักษรจีน]]มาตรฐานกับสัญลักษณ์ที่ใช้เฉพาะภาษาเวียดนาม (อักษรจีนหลายตัวที่ถูกดัดแปลงไม่มีความหมายในภาษาจีน) ในการนำอักษรจีนมาใช้ ผู้ประดิษฐ์จื๋อโนมยืมคำจีนมาเป็นจำนวนมากและปรับให้เป็นการออกเสียงของภาษาเวียดนาม ทำให้มี 2 คำสำหรับเรียกสิ่งเดียวกันคือ คำจีน-เวียดนาม กับ คำที่มีต้นกำเนิดในภาษาเวียดนาม สัญลักษณ์ใหม่จะรวมสัญลักษณ์ที่แสดงความหมายและแสดงการออกเสียงในภาษาเวียดนาม
|