ผลต่างระหว่างรุ่นของ "น้ำมนต์"

'''น้ำมนต์''' หรือ '''น้ำมนตร์''' หมายถึง นํ้าที่เสกเพื่อใช้อาบ กิน หรือประพรม เป็นต้น ถือกันว่าเป็นมงคล<ref>{{อ้างหนังสือ|ผู้แต่ง = [[ราชบัณฑิตยสถาน]],|ชื่อหนังสือ = ''[[พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554]] เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว'', กรุงเทพพฯเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา :7 รอบ 5 ธันวาคม 2554|URL = |จังหวัด = กรุงเทพฯ|พิมพ์ที่ = ราชบัณฑิตยสถาน,|ปี = 2556,|ISBN = 978-616-7073-56-9|จำนวนหน้า = 1,544|หน้า=628}}</ref> โดยในประเทศไทยพบเห็นการปลุกเสกทำน้ำมนต์นี้โดยพบเห็นได้ทั่วไป ในพิธีทางหลายศาสนา เช่น [[ศาสนาพุทธ]] [[ศาสนาทั้งที่ความเป็นจริงเป็นเดรัชฉานวิชาคริสต์]] [[ศาสนาฮินดู]] เป็นต้น

ใน[[สามัญญผลสูตร]] [[พระโคตมพุทธเจ้า]]ตรัสถึงการเลี้ยงชีพด้วยการทำน้ำมนต์ไว้ว่าเป็นติรัจฉานวิชา ดังนี้

{{คำพูด|...'''ภิกษุเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วย[[ติรัจฉานวิชา]]''' เช่นอย่างที่สมณพราหมณ์ ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้ว ยังเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้ คือ ทำพิธีบนบาน ทำพิธีแก้บน ร่ายมนต์ขับผี สอนมนต์ป้องกันบ้านเรือน ทำกะเทยให้กลับเป็นชาย ทำชายให้กลายเป็นกะเทย ทำพิธีปลูกเรือน ทำพิธีบวงสรวงพื้นที่ '''พ่นน้ำมนต์ รดน้ำมนต์''' ทำพิธีบูชาไฟ ปรุงยาสำรอก ปรุงยาถ่าย ปรุงยาถ่ายโทษเบื้องบน ปรุงยาถ่ายโทษเบื้องล่าง ปรุงยาแก้ปวดศีรษะ หุงน้ำมันหยอดหู ปรุงยานัตถุ์ ปรุงยาทากัด ปรุงยาทาสมาน ป้ายยาตา ทำการผ่าตัด รักษาเด็ก ใส่ยา ชะแผล แม้ข้อนี้ก็เป็น[[ศีล]]ของเธอประการหนึ่ง...<ref>(ไทย) ที[http://www.สี84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=9&A=1072&Z=1919&pagebreak=0#120 สามัญญผลสูตร], พระไตรปิฎก เล่มที่ ๙ /๓๒๐ /พระสุตตันตปิฎก ๒๙๒เล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค</ref>}}

[[หมวดหมู่:วัตถุมงคลศาสนวัตถุ]]