ผลต่างระหว่างรุ่นของ "มาร์กาเร็ต ทิวดอร์"

เนื่องจากไม่มีผลประโยชน์ใดๆ พระนางจึงได้รับอนุญาตให้เสด็จไปยัง[[ลินลิธโกว์]]ดังนั้นพระนางจึงเสด็จหนีข้ามชายแดน พระนางทรงได้รับการต้อนรับจาก[[โทมัส ฟิเอนเนส บารอนดาเครที่ 8|ลอร์ดดาเคร]] [[เทศาภิบาลผู้ดูแลหัวเมืองชายแดน]]ในพระเจ้าเฮนรีที่ 8 และทรงได้รับเชิญไปยัง[[ปราสาทฮาร์บอทเทิล]]ในนอร์ธัมเบอร์แลนด์ ที่นี่ในต้นเดือนตุลาคม พระนางทรงมีพระประสูติกาล[[มาร์กาเร็ต ดักลาส|เลดีมาร์กาเร็ต ดักลาส]] ซึ่งในอนาคตคือ [[เอิร์ลแห่งเลนน็อกซ์|เคานท์เตสแห่งเลนน็อกซ์]]และเป็นมารดาใน[[เฮนรี สจวต ลอร์ดดาร์นลีย์]] ซึ่งเป็นพระญาติและเป็นพระสวามีใน[[สมเด็จพระราชินีนาถแมรีที่ 1 แห่งสกอตแลนด์]] ขณะที่ทรงอยู่ที่ภาคเหนือของอังกฤษ พระนางมาร์กาเร็ตทรงได้รับทราบเรื่องการสิ้นพระชนม์ของเจ้าชายอเล็กซานเดอร์ พระโอรส ลอร์ดดาเครได้พูดไปนัยๆว่าดยุกแห่งออลบานี ได้เป็นเหมือน[[พระเจ้าริชาร์ดที่ 3 แห่งอังกฤษ]] ซึ่งเขาต้องรับผิดชอบ แม้ว่าพระนางมาร์กาเร็ตยังทรงอยู่ในสภาวะเปราะบาง แต่พระนางทรงปฏิเสธความคิดนี้ ทรงกล่าวว่าถ้าหากดยุกแห่งออลบานีต้องการที่จะยึดราชบัลลังก์จริงๆ การทำให้พระเจ้าเจมส์สวรรคตดูจะเป็นทางเลือกที่เหมาะสมกว่าสำหรับเขา ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่พระนางทรงเริ่มประเมินตัวเอิร์ลแห่งแองกัส ผู้ซึ่งนึกถึงสวัสดิภาพของตัวเอง โดยการกลับไปยังสกอตแลนด์และสงบศึกกับผู้สำเร็จราชการ "ที่ซึ่งทำให้พระนางมาร์กาเร็ตคิดถึงมาก" เมื่อพระเจ้าเฮนรีทรงรู้ว่าแองกัสไม่ได้พาพระเชษฐภคินีมาที่ลอนดอน พระองค์ก็สบถว่า "เสร็จเจ้าคนสกอต" อย่างไรก้ตามก็ตาม อำนาจ อิทธิพลและความมั่งคั่งทั้งหมดของแองกัสนั้นอยู่ในสกอตแลนด์ การละทิ้งประเทศไปนั้นหมายถึงความผิดฐานกบฏ ในกรณีนี้เขาคงจะเห็นตัวอย่างจากญาติของเขาในสมัยก่อนคือ [[เจมส์ ดักลาส เอิร์ดที่ 9 แห่งดักลาส]] ซึ่งหนีไปยังอังกฤษเมื่อศตวรรษก่อน ซึ่งต้องใช้ชีวิตอย่างทหารรับจ้างซึ่งไร้ที่ดินทำกิน